به گزارش صراط به نقل از زومیت، اگر یک انسان را ۱۰ سال روی مبل بنشانید، عضلاتش تحلیل می‌رود. اگر خودرویی را برای همین مدت رها کنید، سرنوشت مشابهی در انتظارش خواهد بود.
خودروها وسایلی مکانیکی هستند که برای «رانده‌شدن» طراحی شده‌اند؛ آن‌ها برای سالم‌ماندن به اصطکاک، گرما و حرکت نیاز دارند.
وقتی خودرویی برای دهه‌ها رها می‌شود، این «شیمی» است که کنترل را به‌دست می‌گیرد. لاستیک‌ها سفت و شکننده می‌شوند، فلزات شروع به خوردگی می‌کنند، باتری‌ها از کار می‌افتند و تمام مایعات حیاتی (روغن، ضدیخ، بنزین) تجزیه می‌شوند.
سیستم تعلیق نشست می‌کند، تایرها می‌پوسند و ادوات داخلی فرسوده می‌شوند. اگر این نگهداری در محیطی مرطوب یا با نوسانات دمایی شدید همراه باشد، اوضاع خیلی سریع‌تر وخیم خواهد شد؛ کپک‌ها روی موکت‌های داخل خودرو رشد می‌کنند و پلاستیک‌ها ترک می‌خورند.
چرا خودروها نباید ثابت بمانند؟
یک خودرو نباید بیش از دو تا سه هفته بدون استفاده بماند؛ چون تمام اجزای آن بر اساس «حرکت» مهندسی شده‌اند. اگر خودرو حرکت نکند، دینام نمی‌تواند باتری را شارژ کند و مهم‌تر از آن، روغن موتور به گردش در نمی‌آید تا از اکسیدشدن سطوح فلزی داخلی موتور جلوگیری کند.
بنزین‌های مدرن برای راکدماندن در باک ساخته نشده‌اند. تنها پس از چند ماه، بنزین شروع به تجزیه‌شدن می‌کند و چسبناک می‌شود؛ این ماده‌ی چسبناک می‌تواند پمپ بنزین، انژکتورها و لوله‌ها را مسدود کند (وضعیت در مورد گازوئیل بدتر است).
در اثر عدم استفاده‌ی طولانی‌مدت، رطوبت در داخل اجزای داخلی موتور جمع می‌شود و ازآنجاکه احتراقی رخ نمی‌دهد تا این رطوبت را بسوزاند، موتور از داخل شروع به زنگ‌زدن و خوردگی می‌کند.
فرسودگی به گیربکس و سایر اجزای انتقال قدرت نیز سرایت می‌کند؛ واسکازین (روغن گیربکس) ته‌نشین می‌شود، واشرها و کاسه‌نمدها خشک می‌شوند و شروع به نشتی می‌کنند. ضدیخ به مرور زمان تجزیه می‌شود، خاصیت اسیدی پیدا می‌کند و شروع به خوردن قطعات آلومینیومی و فولادی سیستم خنک‌کننده می‌کند. خودروهای رهاشده، پناهگاه ایدئالی برای جوندگان و آفات هستند که می‌توانند به‌راحتی هر سیمی را بجوند.
پارادوکس کلکسیونرها و روش نگهداری صحیح
با وجود تمام این مضرات، بسیاری از کلکسیونرها خودروهای کم‌کارکرد را برای دهه‌ها در انبار نگه می‌دارند تا ارزش آن‌ها افزایش یابد (به همین دلیل است که گاهی خودروهای ۳۰ ساله با کارکرد چهار رقمی در حراجی‌ها پیدا می‌شوند). چنین کاری برای سلامت خودرو خوب نیست، اما روش‌هایی برای به حداقل رساندن این آسیب‌ها وجود دارد:
تمیزکاری کامل: قبل از انبار کردن، خودرو و زیربندی آن باید کاملاً شسته و واکس زده شود تا از تخریب رنگ جلوگیری شود.
باک بنزین: باک باید با بنزین (ترجیحاً بدون اتانول) و یک «تثبیت‌کننده‌ی سوخت» پر شود تا از ورود هوا و تشکیل لجن جلوگیری شود.
محیط: فضای نگهداری باید خشک و دارای دمای کنترل‌شده باشد.
باتری: استفاده از «شارژر قطره‌ای» برای سالم نگه‌داشتن باتری ضروری است.
تایرها و ترمز: باد تایرها باید تنظیم شود، خودرو روی جک قرار بگیرد (تا وزن از روی تایرها و سیستم تعلیق برداشته شود) و ترمز دستی خلاص شود.
روشن‌کردن: در نهایت، بهترین راه، برنامه‌ریزی برای روشن‌کردن خودرو هر دو هفته یک‌بار و رانندگی‌کردن کوتاه است تا تمام مایعات حیاتی به گردش درآیند.