کمتر از یکسال به پایان دولت دوازدهم و روی کار آمدن منتخب برآمده از صندوق‌های رأی انتخابات ریاست جمهوری ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ باقی مانده است. در این بین روز به روز بر حجم گمانه زنی‌های تحلیلگران و رصدگران انتخابات سیزدهم ریاست جمهوری، پیرامون پیش بینی ترکیب نامزد‌های احتمالی آن، افزوده می‌شود.
«سیدحسن مصطفوی» از جمله شاخص‌ترین افرادی است که اخیراً نامش در محافل نزدیک به جریان اصلاح طلب برای انتخابات پیش رو، بسیار شنیده می‌شود. اگرچه از ظواهر امر پیداست که متولی حرم لاکچری بهشت زهرا، چندان نسبت به حضور در عرصه سیاسی و شرکت در انتخابات آینده بی میل نیست، اما کارنامه عملکرد نوه امام راحل (ره) حاوی سوابقی کاملاً مغایر با مشی جد بزرگوارش است که مانعی جدی بر سر راه حضور او در رقابت‌های خرداد ۱۴۰۰ بحساب می‌آیند.
ناگفته پیداست که حسن مصطفوی در ذیل تعریف رجل سیاسی برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری قرار نمی‌گیرد چراکه نه تنها تاکنون مسئولیت اجرایی و مدیریتی ویژه‌ای را عهده دار نبوده بلکه تمام عناوین ریز و درشتش را مدیون فضل پدرانی است که باعث افزودن پسوند خمینی به نامش شدند و اگر غیر از این بود، مسلماً حتی خواب دستیابی به عناوینی همچون "تولیت آرامگاه و موسسه تنظیم و نشر آثار امام (ره) " یا "عضویت در هیات امنای دانشگاه آزاد اسلامی" را هم نمی‌دید!
از سوی دیگر، مواضع بحث برانگیز حسن خمینی در جریان فتنه سال ۱۳۸۸، تلاش در جهت تحمیل هزینه ابطال انتخابات به رهبری و حمایت قبیلهگرایانه از سران اغتشاشات بالاخص برادر داماد عمهاش سیدمحمد خاتمی، حکایت از این داشت که در آن برهه حساس، سهمخواهیهای جناحی ولو در ازای سوق دادن نظام به لبه پرتگاه، برای نوه بنیانگذار جمهوری اسلامی در اولویت قرار داشت!
در سال ۱۳۹۴ نیز اگرچه حسن مصطفوی در ذیل اعطای القاب خودخواندهای همچون «علامه» و «مجتهد»، کوشش بسیار نمود تا از راه میانبر با شرکت در پنجمین دوره انتخابات خبرگان رهبری به جمع برگزیدگان این مجلس راه پیدا کند، اما ایستادگی شورای نگهبان در برابر اسم و رسم نامبرده و الزام این شورا نسبت به شرکت تمامی متقضیان فاقد سابقه نمایندگی در امتحان اجتهاد، موجب گردید تا صلاحیت نامبرده با امتناع از شرکت در آزمون، احراز نشود!
در نهایت باید گفت، پُرواضح است که حسن مصطفوی بعنوان یکی از اصلی‌ترین حامیان حسن روحانی نقش بی بدیلی در راهیابی دولت بنفش به ریاست جمهوری را ایفا نمود؛ با این حال جای دارد تا از یادگار جماران این سوال را پرسید که با وجود رقم خوردن افتضاحات تاریخی از سوی کابینه تحت حمایت وی در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی و امنیتی، چگونه بجای پشیمانی از گذشته، کماکان سودای حضور در پاستور را در سر می‌پروراند؟!
«سیدحسن مصطفوی» از جمله شاخص‌ترین افرادی است که اخیراً نامش در محافل نزدیک به جریان اصلاح طلب برای انتخابات پیش رو، بسیار شنیده می‌شود. اگرچه از ظواهر امر پیداست که متولی حرم لاکچری بهشت زهرا، چندان نسبت به حضور در عرصه سیاسی و شرکت در انتخابات آینده بی میل نیست، اما کارنامه عملکرد نوه امام راحل (ره) حاوی سوابقی کاملاً مغایر با مشی جد بزرگوارش است که مانعی جدی بر سر راه حضور او در رقابت‌های خرداد ۱۴۰۰ بحساب می‌آیند.
ناگفته پیداست که حسن مصطفوی در ذیل تعریف رجل سیاسی برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری قرار نمی‌گیرد چراکه نه تنها تاکنون مسئولیت اجرایی و مدیریتی ویژه‌ای را عهده دار نبوده بلکه تمام عناوین ریز و درشتش را مدیون فضل پدرانی است که باعث افزودن پسوند خمینی به نامش شدند و اگر غیر از این بود، مسلماً حتی خواب دستیابی به عناوینی همچون "تولیت آرامگاه و موسسه تنظیم و نشر آثار امام (ره) " یا "عضویت در هیات امنای دانشگاه آزاد اسلامی" را هم نمی‌دید!
از سوی دیگر، مواضع بحث برانگیز حسن خمینی در جریان فتنه سال ۱۳۸۸، تلاش در جهت تحمیل هزینه ابطال انتخابات به رهبری و حمایت قبیلهگرایانه از سران اغتشاشات بالاخص برادر داماد عمهاش سیدمحمد خاتمی، حکایت از این داشت که در آن برهه حساس، سهمخواهیهای جناحی ولو در ازای سوق دادن نظام به لبه پرتگاه، برای نوه بنیانگذار جمهوری اسلامی در اولویت قرار داشت!
در سال ۱۳۹۴ نیز اگرچه حسن مصطفوی در ذیل اعطای القاب خودخواندهای همچون «علامه» و «مجتهد»، کوشش بسیار نمود تا از راه میانبر با شرکت در پنجمین دوره انتخابات خبرگان رهبری به جمع برگزیدگان این مجلس راه پیدا کند، اما ایستادگی شورای نگهبان در برابر اسم و رسم نامبرده و الزام این شورا نسبت به شرکت تمامی متقضیان فاقد سابقه نمایندگی در امتحان اجتهاد، موجب گردید تا صلاحیت نامبرده با امتناع از شرکت در آزمون، احراز نشود!
در نهایت باید گفت، پُرواضح است که حسن مصطفوی بعنوان یکی از اصلی‌ترین حامیان حسن روحانی نقش بی بدیلی در راهیابی دولت بنفش به ریاست جمهوری را ایفا نمود؛ با این حال جای دارد تا از یادگار جماران این سوال را پرسید که با وجود رقم خوردن افتضاحات تاریخی از سوی کابینه تحت حمایت وی در عرصه‌های سیاسی و اقتصادی و امنیتی، چگونه بجای پشیمانی از گذشته، کماکان سودای حضور در پاستور را در سر می‌پروراند؟!