ساده بگم، ساده بگم
ساده بگم تهرونی ام
اهل همین محله ها
یه آدمم که این روزا
خسته شدم از این هوا
ساده بگم، ساده بگم
که بوی سرب می ده تنم
ولی بازم نمی تونم
از پایتخت دل بکنم
سقف سیاه شهر من
هوای پاکیزه نداشت
پشیمونه هر کسی که
پا توی این شهر گذاشت
اما همین خیابونا
با بوی گند دود و سرب
اما همین شیرای آب
با آب آلوده شرب
برای من که خودمو
روی تخت اورژانس دیدم
عجیب نیست اگه بگم
از همه چی دل بریدم
تهرونی که آسمونش
سیاه و زشته این روزا
یه عالمه دوده داره
خوب می دونم که شهر من
نیست دیگه مثل قدیما
هوای آلوده داره
برای من که خودمو
روی تخت اورژانس دیدم
عجیب نیست اگه بگم
از همه چی دل بریدم
شعر/ساده بگم،ساده بگم...ساده بگم تهرونیام!
نسیم عرب امیری در جدیدترین شماره نشریه خط خطی شعری درباره آلودگی تهران و البته مغناطیس جذابش برای ماندگاری آدمها در این شهر منتشر کرده است.
کد خبر : ۹۶۱۸۴
اینم شد شعر؟
من بدبخت رو بگو که تهرونی نیستم و از بد روزگار فعلا باید دودشو بخورم
البته دود امسال کاملا متفاوت بود چون 10 ساله دارم میخورم فرقشو میدونم
وقتی رفتم شهرستان مطمئن شدم این دود واقعا فرق داره
پس امسال این شعر به همه جا تعلق داره