به گزارش سرویس وبلاگ صراط، نویسنده وبلاگ سرخ تر در آخرین به روز رسانی وبلاگ خود نوشته است:
سلام و بسم الله ...
این مطلبی که نوشتم شاید تجربه ی خیلی از شما دوستان بزرگوار هم باشه که با نام زندگی دوم ازش یاد کردم. یکی از مشکلاتی که امروزه ما کاربران اینترنتی رو شدیدآ تهدید می کنه و الان خیلی ها دچارش هستند داشتن زندگی دوم در فضای سایبر هست . در فضای سایبر اشخاص براحتی می توانند برای خودشون شخصیت مجازی درست کنند و با پهن کردن تخیلاتشون در این فضا قسمتی از دنیای واقعی رو برای خودشون درست کنند.
اتفاقی که این روزها افتاده و من به عنوان یک بلا بهش نگاه می کنم این هست که در این فضا یه خانوم ۴۰ ساله که صاحب فرزند و خانواده و شغل و موقعیت اجتماعیست و یا فرقی نمی کند یه مرد متاهل دارای خانواده به علت برخی کمبود ها تخیلاتشون رو در این فضا به معرض اجرا می گذارند و ساعتها پای اینترنت با یک شخصیت غیر واقعی در حال مراوده با دیگران هستند ، مخصوصا مراوده با جنس مخالف برای دستیابی به اهداف منحرف . خدا می داند در این گفتگو ها چه آسیب های جدی به زندگی واقعی فرد وارد می شود . کم کم از زندگی واقعی خویش جدا شده و شخصیت مجازی در او تجلی پیدا می کند . برای خود عالمی درست می کند ، در اتاق خصوصی خود حرف هایی می زنند که شاید در عمرشان و در واقعیت به کسی نگفته اند حتی به همسرانشان .
پرداختن به این آسیب باید کارشناسانه باشد و راه و روش درست استفاده کردن از اینترنت از همان دوران نوجوانی از طریق آموزش و پرورش آموزش داده شود . کاش کتابی مراجع عظام می نوشتند با نام فقه سایبری که روز به روز این بیماری که بعضیها زنای ذهنی می نامند گسترش پیدا نمی کرد و واکسینه می شد .
این تهدید فقط شامل اینترنت نیست ، در مترو و خیابانها اگر دقت کنیم می بینیم بیشتر مردم مخصوصا جوانها و نوجوانها درگیر اس ام اس دادن و زندگی با تخیلاتشون هستند ، اگر به چهره ی اینگونه افراد به مدت پنج دقیقه زووم بشیم خواهیم دید گاهی لبخند می زنند ، گاهی سرخ می شوند و گاهی شاد و گاهی ناراحت . زندگی خودشان را فراموش می کنند و غرق می شوند در زندگی اس ام اسی یا همان زندگی دومشان . قاعده و قانون زندگی دیگر برایشان بی معنی می شود . مرد متاهل عاشق زن متاهل می شود و دختر مجرد عاشق مرد همسر دار و این فاجعه بوجود می آید که نشدنی ها شدنی می شوند و خدا در زندگی فرد نیست می شود .
راستی ما چقدر مراقب بوده ایم ؟؟ !!!