به گزارش صراط به نقل از تسنیم، امروز سهشنبه 13 آبان ماه "دیک چنی"، معاون جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور اسبق آمریکا، در سن 84 سالگی مرد.
ریچارد بروس دیک چِنی، متولد 30 ژانویه، 1941 در "نبراسکا"، سیاستمدار آمریکایی و چهل و ششمین معاون رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا از سال 2001 تا ژانویه 2009 در این کشور بود.
وی یکی از معماران اصلی سیاستهای تهاجمی کاخ سفید در منطقه غرب آسیا بود.
چنی قبل از اخذ مدرک لیسانس هنر و فوق لیسانس علوم سیاسی از دانشگاه "وایومینگ"، در دانشگاه ییل تحصیل کرد. او فعالیت سیاسی خود را به عنوان کارآموز برای نماینده کنگره، "ویلیام ای. استایگر"، آغاز کرد و در نهایت در دوران ریاست جمهوری "نیکسون" و "فورد" به کاخ سفید راه یافت.
او از سال 1975 تا 1977 به عنوان رئیس کارکنان کاخ سفید خدمت کرد. در سال 1978، به مجلس نمایندگان ایالات متحده رفت و از سال 1979 تا 1989 نماینده حوزه انتخابیه "وایومینگ" بود و در سال 1989 به طور خلاصه به عنوان عضو اقلیت مجلس نمایندگان خدمت کرد.
او در دوران ریاست جمهوری "جورج بوش پدر" به عنوان وزیر دفاع منصوب شد و از سال 1989 تا 1993 در بیشتر دوران ریاست جمهوری بوش این سمت را بر عهده داشت.
چنی در دوران ریاست جمهوری کلینتون، از سال 1995 تا 2000 رئیس و مدیرعامل "هالیبرتون" بود.
در ژوئیه 2000، چنی توسط "جورج دبلیو بوش" (بوش پسر) به عنوان معاون وی در انتخابات ریاست جمهوری انتخاب شد.
در دوران تصدی چنی به عنوان معاون رئیس جمهور، او نقش برجستهای در پشت صحنه در واکنش دولت بوش به حملات 11 سپتامبر و هماهنگی جنگ جهانی علیه تروریسم ایفا کرد.
او از طرفداران اولیه حمله به عراق بود و ادعا کرد که رژیم صدام حسین دارای برنامه سلاحهای کشتار جمعی است و با القاعده رابطه عملیاتی دارد. با این حال، هیچ یک از این ادعاها هرگز اثبات نشد.
بسیاری از تحلیلگران آمریکایی چنی را مسئول حمله آمریکا به عراق میدانند. حتی در سال 2004 در دوره دوم انتخابات ریاستجمهوری آمریکا، زمانی که جورج بوش و معاونش چنی در مقابل جان کری و معاونش جان ادواردز قرار گرفتند در مناظرهای میان معاونان، ادواردز به صراحت چنی را متهم کرد که بهدلیل کسب منافع مالی بیشتر برای شرکت نفتیاش به نام هالیبرتون بوش را ترغیب کرده است تا به عراق حمله کند.
چنی که یکی از نومحافظهکاران پر و پا قرص عرصه سیاسی آمریکا بهشمار میرود از جمله سیاستمداران جنگطلب آمریکا بود. وی از آن دسته از نومحافظهکاران آمریکایی است که به سیاست حمله پیشگیرانه کاملا اعتقاد داشت و بر این عقیده بود که آمریکا باید با کنترل تمام تحولات جهانی هر کشوری را که برایش بهنوعی تهدید محسوب میشود، در حملهای پیگیرانه غافلگیر کند.
دیک چنی همچنین در کتاب خود (در دوران من) نوشته است که در سال 2007 سعی داشته تا جورج بوش را ترغیب کند که یک رآکتور هستهای مشکوک در سوریه را بمباران کنند. او میگوید جورج بوش با پیشنهاد او موافقت نکرده و گفته است که هنوز به خاطر «سلاحهای کشتار جمعی در عراق» که مهمترین دلیل و دستاویز حمله نظامی آمریکا به عراق در سال 2003 بود، مورد هجوم و انتقاد هستند و بر ادامه یافتن راهحلی دیپلماتیک پافشاری کرده است. دیک چنی میگوید در جلسهی میان اعضای کابینه نیز هیچکس با پیشنهاد او موافقت نکرده است.
به گور بردن آرزوی براندازی ایران
دیک چنی به عنوان یک نئوکان محافظهکار، ایران را به عنوان تهدیدی وجودی برای آمریکا و متحدانش (به ویژه رژیم صهیونیستی) میدید و بر گزینههای نظامی و براندازی نظام اسلامی ایران تأکید داشت.
تحت رهبری چنی، دولت بوش برنامههای مخفی سایبری و خرابکاری علیه برنامه هستهای صلح آمیز ایران را آغاز کرد. گزارشها حاکی است او در رایزنیهای اولیه برای طراحی ویروس استاکسنت جهت حمله به تأسیسات هستهای ایران نقش داشت.
او همچنین از تحریمهای مالی علیه ایران حمایت کرد اما این تحریمها را ناکافی میدید و بر ترکیب آنها با اقدامات نظامی اصرار داشت.
پیشتر پایگاه خبری سالون در گزارشی با عنوان «بزرگترین پشیمانی دیک چنی عدم حمله همزمان به ایران و عراق» نوشت؛ گزارشهای منتشر شده حاکی از آن است که دیک چنی، معاون رئیسجمهور سابق آمریکا معتقد است که دولت پیشین آمریکا به اندازه کافی به گسترش جنگ نپرداخته است. چنی در گفتگویی با مایک آلن، کارشناس موسسه پولیتیکو به بررسی مسله عراق پرداخت.
همانطور که گزارش شده عبارتی با عنوان "مردان واقعی به تهران حمله میکنند" بوش در زمان حمله به عراق در میان اعضای دولت رایج بود. این عبارت بدان معنی بود که هدف نهایی، سرنگونی حکومت ایران است.
سیمور هرش، در سال 2008 گزارش داد که دیک چنی، به دنبال آن بود تا با ارائه مدارک دروغین آمریکا را وارد جنگ با ایران کند. ایده این عملیات حمله اعضای نیروی دریایی آمریکا به یک کشتی آمریکایی بود درحالی که در آن سربازان آمریکایی یونیفورم نظامیان ایرانی را بر تن داشتند.