به گزارش صراط به نقل از ایسنا، روزنامه «معاریو» در گزارشی تازه فاش کرد که اختلافات میان «یسرائیل کاتس» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی و «ایال زامیر» رئیس ستاد ارتش وارد مرحله‌ای حساس شده است.
طبق این گزارش، ریشه این تنش به سخنان اخیر کاتس بازمی‌گردد که به اعتقاد فرماندهان ارتش، تلاشی آشکار برای مصادره دستاوردهای نظامی و مداخله مستقیم در صلاحیت‌های ارتش به شمار می‌آید.
کاتس در اظهاراتی جنجالی خواستار دخالت در روند انتخاب افسران ارشد از رده‌های سرهنگ و سرتیپ شد؛ اقدامی که در سنت ساختار امنیتی اسرائیل بی‌سابقه است. این موضوع با واکنش تند محافل نظامی همراه شد که آن را خدشه‌ای بر استقلال ارتش و تلاش برای سیاسی‌سازی نهاد نظامی توصیف کرده‌اند.
زامیر و دیگر فرماندهان بلندپایه ارتش تأکید دارند که انتصاب و ارتقای افسران یک مسأله درون‌سازمانی است و هیچ وزیر یا مقام سیاسی حق ندارد در این فرآیند دخالت کند.
همزمان کاتس در بیانیه‌ای رسمی به منتقدان خود ـ از جمله افسران بازنشسته و رسانه‌ها ـ حمله کرده و آنها را به «انتشار ادعاهای بی‌اساس» متهم کرده است.
او در این بیانیه کوشیده نقش خود را در عملیات‌های اخیر ؛ ازجمله حمله به ایران و نیز تغییرات میدانی در لبنان، سوریه، غزه و کرانه باختری برجسته جلوه دهد. با این حال، منابع نظامی معتقدند وزیر جنگ در بزرگ‌نمایی نقش خود زیاده‌روی کرده و این تلاش‌ها نه تنها جایگاه او را تقویت نمی‌کند، بلکه ضربه‌ای مستقیم به انسجام رهبری ارتش محسوب می‌شود.
تحلیلگران صهیونیست هشدار می‌دهند که کشمکش بر سر صلاحیت‌ها صرفاً یک نزاع شخصی یا اداری نیست، بلکه بخشی از رقابت سیاسی درون کابینه نتانیاهو به شمار می‌آید.
به باور آنها، کاتس می‌کوشد از پرونده حساس جنگ غزه و چالش‌های امنیتی برای افزایش وزن سیاسی خود بهره‌برداری کند؛ در حالی‌که ارتش بر استقلال حرفه‌ای خود پافشاری می‌کند و بر این نکته تأکید دارد که تصمیمات میدانی تنها باید در صلاحیت فرماندهی نظامی باقی بماند.
این درگیری‌ها در حالی جریان دارد که روزنامه «یدیعوت آحارونوت» از بروز یک معضل جدید در ارتش رژیم صهیونیستی درباره نحوه اجرای طرح اشغال مجدد نوار غزه خبر داده است.
بر اساس این گزارش، ستاد ارتش با ۲ گزینه دشوار مواجه است؛ نخست، اجرای عملیات صرفاً با اتکا به نیروهای نظامی ثابت و حرفه‌ای. این گزینه به ارتش اجازه می‌دهد بدون اتلاف وقت عملیات را آغاز کند، اما خطر طولانی‌شدن جنگ و فرسایش شدید توان رزمی را به دنبال دارد. گزینه دوم، بسیج گسترده نیروهای ذخیره و داوطلب است که هرچند قدرت بیشتری برای پیشروی سریع فراهم می‌کند، اما مستلزم هفته‌ها زمان برای آموزش، سازماندهی و تجهیز مجدد است.
یدیعوت نوشت: کارشناسان معتقد هستند که هر ۲ معضل ـ اختلافات سیاسی-نظامی در رأس هرم قدرت و بلاتکلیفی در راهبرد نظامی در غزه ـ پیامدهای سنگینی برای آینده امنیت اسرائیل خواهد داشت.
آنها هشدار دادند که تداوم این شکاف می‌تواند هم اعتماد عمومی به ارتش را تضعیف کند و هم به دشمنان رژیم صهیونیستی این پیام را بدهد که وحدت و قاطعیت در رأس تصمیم‌گیری‌های امنیتی وجود ندارد.
به گفته این کارشناسان، آنچه اکنون در جریان است، نه صرفاً اختلاف نظر بر سر تاکتیک یا انتصاب، بلکه یک کشمکش بنیادین بر سر رابطه میان سیاستمداران و فرماندهان نظامی است؛ کشمکشی که نتیجه آن می‌تواند مسیر امنیتی رژیم صهیونیستی در سال‌های آینده را تعیین کند.