معضلات اقتصادی مردم در ماههای اخیر بحدی بغرنج شده که برشماری آنها مثنوی هفتاد من کاغذی خواهد شد که مدعیان تدبیر و امید حتی برای جزئیترین آن نیز تاکنون هیچ راه حلی نداشته و تدبیری نیاندیشیده اند! در روزهایی که قیمتهای ارز و سکه و خودرو و مسکن و لوازم خانگی و مواد خوراکی و... ثانیه به ثانیه و به شکل افسارگسیخته در حال کنتور اندازی نجومی هستند، دولتمردان و در راس آن رئیس حقوقدان کابینه تنها با گفتاردرمانی و صدور دستور از پشت تلفن، به زعم خود در حال مقابله با سیل ویرانگر تورمی است که روز به روز ایرانیان بیشتری را در اعماق ژرف خود غرق میکند!
جالب آنکه در این وانفسا، دیوار حاشای اعتدالیون آنقدر بلند بالاست که پس از بهانه آوریهای بنی اسرائیلی نظیر «تقصیر دولت قبل است» و «تقصیر تحریمهای ظالمانه است»، اینک به توجیه جدید «تقصیر کروناست» رسیده اند و بیعملی، بیتدبیری و بیکفایتی محض خویش را بر گردن ویروسی چند نانومیکرونی میاندازند؛ غافل از اینکه پیش از شیوع این بیماری نیز حرفی برای گفتن نداشتند.
این همه در حالیست که اگرچه کمتر از یکسال به عمر دولت بنفش و واگذاری زمام قدرت به پیروز انتخابات ۱۴۰۰ باقی مانده، اما ماترک یا ارثیه دولتمردان اعتدالی برای هفتمین رئیس جمهور نظام چیزی بجز «نقدینگی پنج برابر»، «مسکن شش برابر»، «بنزین سه برابر»، «سکه هشت برابر»، «خودرو شش برابر»، «بدهی سههزار میلیاردی» و... نیست! این بدین معنی است که دولت سیزدهم جمهوری اسلامی فارغ از تعلق به هر جناح و نحله و دسته ای، با چنان زمین سوختهای مواجه خواهد بود که شاید نامزدهای تصدی آن، شکست را بر پیروزی ترجیح داده و بعد از باخت در انتخابات آتی، سجده شُکر بجا آورند!
در پایان بازخوانی این بیت معروف از ملک الشعرای بهار خالی از لطف نیست که سرود: «دگران کاشتند و ما خوردیم / ما بکاریم و دیگران بخورند»؛ بیتی که به لطف تدابیر کلیدداران اعتدالی اکنون بایست اینگونه آن را اصلاح کرد: «دگران کاشتند و ما خوردیم / ما نکاشتیم تا دیگران بمیرند»!
جالب آنکه در این وانفسا، دیوار حاشای اعتدالیون آنقدر بلند بالاست که پس از بهانه آوریهای بنی اسرائیلی نظیر «تقصیر دولت قبل است» و «تقصیر تحریمهای ظالمانه است»، اینک به توجیه جدید «تقصیر کروناست» رسیده اند و بیعملی، بیتدبیری و بیکفایتی محض خویش را بر گردن ویروسی چند نانومیکرونی میاندازند؛ غافل از اینکه پیش از شیوع این بیماری نیز حرفی برای گفتن نداشتند.
این همه در حالیست که اگرچه کمتر از یکسال به عمر دولت بنفش و واگذاری زمام قدرت به پیروز انتخابات ۱۴۰۰ باقی مانده، اما ماترک یا ارثیه دولتمردان اعتدالی برای هفتمین رئیس جمهور نظام چیزی بجز «نقدینگی پنج برابر»، «مسکن شش برابر»، «بنزین سه برابر»، «سکه هشت برابر»، «خودرو شش برابر»، «بدهی سههزار میلیاردی» و... نیست! این بدین معنی است که دولت سیزدهم جمهوری اسلامی فارغ از تعلق به هر جناح و نحله و دسته ای، با چنان زمین سوختهای مواجه خواهد بود که شاید نامزدهای تصدی آن، شکست را بر پیروزی ترجیح داده و بعد از باخت در انتخابات آتی، سجده شُکر بجا آورند!
در پایان بازخوانی این بیت معروف از ملک الشعرای بهار خالی از لطف نیست که سرود: «دگران کاشتند و ما خوردیم / ما بکاریم و دیگران بخورند»؛ بیتی که به لطف تدابیر کلیدداران اعتدالی اکنون بایست اینگونه آن را اصلاح کرد: «دگران کاشتند و ما خوردیم / ما نکاشتیم تا دیگران بمیرند»!