صراط: این روزها در هنگامه چینش کابینه دوازدهم و معرفی آن بارها از تشکیل کابینه ۲۴ میلیونی سخن به میان آورده می‌شود، گویی روحانی تنها رئیس‌جمهور این گروه از مردم است و در قبال بقیه مردم ایران وظیفه‌ای ندارد و احدالناسی هم نباید حرفی به انتقاد بزند چراکه در اقلیت است.
در این میان اصلاح‌طلبان و رسانه‌های آنان چنان بر طبل این ۲۴ میلیون رای می‌کوبند که گویی تمام این ۲۴ میلیون رای‌دهنده از رهروان جان بر کف جبهه اصلاحات و اعتدال هستند که به آرمان این جبهه التزام و اعتقاد قلبی و دائمی دارند.
این در حالی است که اصلاح‌طلبان خود از پوچ بودن این طرز فکر مطلع هستند اما ترجیح می‌دهند که بر این موج سوار شده تا به اهدافشان برسند. مدعیان ۲۴ میلیونی برآنند تا سهم‌خواهی حضور خود را در کابینه به طور جدی پیگیری کنند و قطعا برای دیگران هیچ سهمی قائل نیستند.
روزنامه سیاست روز می نویسد: این نوع تحلیل که همه این ۲۴ میلیون نفر عاشقان این دولت هستند یک «اشتباه محاسباتی» بزرگ است و هر گروهی در ایران اینگونه فکر کند اتفاقا ابتدای شکست گفتمان اوست. تجربه ثابت کرده در بین کل آرا فقط ۱۵ الی ۲۰ درصد از رای دهندگان به هر کاندیدا براساس علائق حزبی و جناحی رای می‌دهند، همین و نه بیشتر.
در سال ۸۸ که احمدی‌نژاد ۲۵ میلیون رای آورد و ۶۲ درصد از آراء را کسب کرد هم عده‌ای دچار همین اشتباه محاسباتی شدند و همه این آرا را به نفع گفتمان مهرورزی و عدالت و اینگونه مسائل تحلیل کردند که نادرست بودن آن خیلی زود مشخص شد. کسانی که به این آراء دل خوش کرده‌اند باید بدانند که بخش مهم صاحبان این آراء در سال ۸۸ به احمدی‌نژاد رای دادند و در سال ۸۰ به رئیس جبهه اصلاحات. برای این افراد نه این اسامی مهم است و نه جبهه‌هایشان!
آنچه که برای مردم مهم است سلامت اعتقادی کاندیداهای ریاست جمهوری است که توسط شورای نگهبان تایید شده‌اند و بعد از آن هم فقط معیشت خود و خانواده و آبادانی کشورشان برایشان مهم است و هر بار احساس کرده‌اند که یکی از این اسم‌ها بهتر می‌تواند این انتظارات را تامین کند فارغ از حزب و گروهش به او رای داده‌اند.
از این رو با کمال احترام به حامیان دولت باید گفت به این رای‌ها دل خوش نکرده و فکر نکنند همه این ۲۴ میلیونی که به روحانی رای داده‌اند تک تک مواضعشان با مواضع رئیس‌جمهور و مشاورانش مطابقت دارد و حاضرند برای تحقق مواضع این جناح هر کاری بکنند.
در این میان اصلاح‌طلبان و رسانه‌های آنان چنان بر طبل این ۲۴ میلیون رای می‌کوبند که گویی تمام این ۲۴ میلیون رای‌دهنده از رهروان جان بر کف جبهه اصلاحات و اعتدال هستند که به آرمان این جبهه التزام و اعتقاد قلبی و دائمی دارند.
این در حالی است که اصلاح‌طلبان خود از پوچ بودن این طرز فکر مطلع هستند اما ترجیح می‌دهند که بر این موج سوار شده تا به اهدافشان برسند. مدعیان ۲۴ میلیونی برآنند تا سهم‌خواهی حضور خود را در کابینه به طور جدی پیگیری کنند و قطعا برای دیگران هیچ سهمی قائل نیستند.
روزنامه سیاست روز می نویسد: این نوع تحلیل که همه این ۲۴ میلیون نفر عاشقان این دولت هستند یک «اشتباه محاسباتی» بزرگ است و هر گروهی در ایران اینگونه فکر کند اتفاقا ابتدای شکست گفتمان اوست. تجربه ثابت کرده در بین کل آرا فقط ۱۵ الی ۲۰ درصد از رای دهندگان به هر کاندیدا براساس علائق حزبی و جناحی رای می‌دهند، همین و نه بیشتر.
در سال ۸۸ که احمدی‌نژاد ۲۵ میلیون رای آورد و ۶۲ درصد از آراء را کسب کرد هم عده‌ای دچار همین اشتباه محاسباتی شدند و همه این آرا را به نفع گفتمان مهرورزی و عدالت و اینگونه مسائل تحلیل کردند که نادرست بودن آن خیلی زود مشخص شد. کسانی که به این آراء دل خوش کرده‌اند باید بدانند که بخش مهم صاحبان این آراء در سال ۸۸ به احمدی‌نژاد رای دادند و در سال ۸۰ به رئیس جبهه اصلاحات. برای این افراد نه این اسامی مهم است و نه جبهه‌هایشان!
آنچه که برای مردم مهم است سلامت اعتقادی کاندیداهای ریاست جمهوری است که توسط شورای نگهبان تایید شده‌اند و بعد از آن هم فقط معیشت خود و خانواده و آبادانی کشورشان برایشان مهم است و هر بار احساس کرده‌اند که یکی از این اسم‌ها بهتر می‌تواند این انتظارات را تامین کند فارغ از حزب و گروهش به او رای داده‌اند.
از این رو با کمال احترام به حامیان دولت باید گفت به این رای‌ها دل خوش نکرده و فکر نکنند همه این ۲۴ میلیونی که به روحانی رای داده‌اند تک تک مواضعشان با مواضع رئیس‌جمهور و مشاورانش مطابقت دارد و حاضرند برای تحقق مواضع این جناح هر کاری بکنند.