«اسكار پيستوريوس» دونده‌ي قطع عضو آفريقاي جنوبي، شايد نخستين عضو جامعه‌ي بشري در طول جنبش المپيك باشد كه داعيه‌دار رقابت با ورزشكاران سالم و بدون عيب و نقص است. او امروز سرانجام به آرزوي ديرينه‌اش رسيد و در كنار قهرمانان جهان و المپيك در دايگو دويد.
به گزارش صراط نیوز به نقل از ايسنا، ورزش سراسر تلاش ومبارزه است. تلاش و مبارزه‌اي كه نه تنها در جنبش المپيك به آن تصريح شده، بلكه در ذات وجودي انسان‌ها نيز نهفته است. در راه اين تلاش و مبارزه، حتي محدوديت‌هاي بدني نيز نمي‌تواند انسان را از رسيدن به اهداف والايش بازدارند.
«اسكار پيستوريوس» يك ورزشكار بي‌نظير است كه توانسته با محدوديت‌ها مبارزه كرده و حتي داعيه‌ي سينه به سينه شدن با ورزشكاران سالم را دارد. او با علاقه و تلاش فراوان بر همه‌ي محدوديت‌ها غلبه كرده و پيش از بازيهاي المپيك پكن نشان داد كه به هر ريسماني براي رسيدن به اهدافش چنگ مي‌زند، اما موفق به حضور در اين بازيها نشد.
به گزارش صراط نیوز به نقل از ايسنا، ورزش سراسر تلاش ومبارزه است. تلاش و مبارزه‌اي كه نه تنها در جنبش المپيك به آن تصريح شده، بلكه در ذات وجودي انسان‌ها نيز نهفته است. در راه اين تلاش و مبارزه، حتي محدوديت‌هاي بدني نيز نمي‌تواند انسان را از رسيدن به اهداف والايش بازدارند.
«اسكار پيستوريوس» يك ورزشكار بي‌نظير است كه توانسته با محدوديت‌ها مبارزه كرده و حتي داعيه‌ي سينه به سينه شدن با ورزشكاران سالم را دارد. او با علاقه و تلاش فراوان بر همه‌ي محدوديت‌ها غلبه كرده و پيش از بازيهاي المپيك پكن نشان داد كه به هر ريسماني براي رسيدن به اهدافش چنگ مي‌زند، اما موفق به حضور در اين بازيها نشد.
پيستوريوس اگرچه از يك معلوليت بزرگ برخوردار است، امروز براي نخستين بار در سيزدهيمن دوره رقابتهاي جهاني دووميداني با ورزشكاران سالم در خط استارت قرار گرفت و عملكرد قابل قبولي هم داشت. اين براي اولين بار بود كه يك ورزشكار معلول در كنار دوندگان سالم، آن هم در بالاترين سطح رقابتي دووميداني دنيا مبارزه مي‌كند و فرياد موفقيت سر مي‌دهد. او امروز در دور مقدماتي رقابتهاي 400 متر مسابقات جهاني درخشيد و به مرحله نيمه نهايي رسيد، اما با اين حال مسير حضور او در رقابت با ورزشكاران سالم چندان هموار نبود و او براي حضور در كنار آنها، تلاشهاي بيشماري انجام داد.
** چشم‌انداز نخست (دوران كودكي و نوجواني)
«اسكار پيستوريوس» كه اين روزها به نام «تنها دونده‌ي بدون پاي زمين» شهرت دارد، در روز 22 نوامبر سال 1986 ميلادي در بخش سندتون شهر ژوهانسبورگ در آفريقاي جنوبي به دنيا آمد. وي در همان بدو تولد هم شرايط ويژه‌اي داشت. به دليل مشكلي كه در رشد پاهايش داشت، در يازده ماهگي، اولياء او بنابر توصيه پزشكان رضايت دادند تا پاهايش از زير زانو قطع شوند.
** چشم‌انداز نخست (دوران كودكي و نوجواني)
«اسكار پيستوريوس» كه اين روزها به نام «تنها دونده‌ي بدون پاي زمين» شهرت دارد، در روز 22 نوامبر سال 1986 ميلادي در بخش سندتون شهر ژوهانسبورگ در آفريقاي جنوبي به دنيا آمد. وي در همان بدو تولد هم شرايط ويژه‌اي داشت. به دليل مشكلي كه در رشد پاهايش داشت، در يازده ماهگي، اولياء او بنابر توصيه پزشكان رضايت دادند تا پاهايش از زير زانو قطع شوند.
البته اسكار كوچكتر از آن بود كه بتواند اين خاطره‌ي تلخ را به ياد آورده و يا حتي لذت قدم برداشتن با دو پا را به خاطر بياورد.
به هر حال او با اين شرايط ويژه به مدرسه رفت؛ اما، از همان اوايل نشان داد كه نمي‌خواهد با قطع عضو خاصي كه دارد، گوشه‌اي بنشيند.
در مدرسه چيزي حدود يازده سال سن داشت كه راگبي بازي مي‌كرد. البته با تيغه‌هايي مصنوعي كه به جاي پا برايش طراحي شده بود، مي‌دويد. پس از آن در رشته‌هايي همچون واترپلو و يا تنيس هم شركت مي‌كرد و عضو تيم منتخب مدرسه بود. او حتي به عضويت تيم استاني در اين رشته‌ها نيز درآمد. پس از آن به باشگاه كشتي المپيك پيوست. او پس از يك آسيب ديدگي جدي از ناحيه زانو در راگبي از سال 2004 به صورت جدي و حرفه‌اي دويدن را آغاز كرد.
پيستوريوس درحالي از ورزش جدا نمي‌شد كه در كودكي پدرش و در سن 15 سالگي مادرش را از دست داده بود. از زمان از دست دادن مادرش بود كه در داخل بازويش تاريخ تولد و وفات او را خالكوبي كرد.
به هر حال او با اين شرايط ويژه به مدرسه رفت؛ اما، از همان اوايل نشان داد كه نمي‌خواهد با قطع عضو خاصي كه دارد، گوشه‌اي بنشيند.
در مدرسه چيزي حدود يازده سال سن داشت كه راگبي بازي مي‌كرد. البته با تيغه‌هايي مصنوعي كه به جاي پا برايش طراحي شده بود، مي‌دويد. پس از آن در رشته‌هايي همچون واترپلو و يا تنيس هم شركت مي‌كرد و عضو تيم منتخب مدرسه بود. او حتي به عضويت تيم استاني در اين رشته‌ها نيز درآمد. پس از آن به باشگاه كشتي المپيك پيوست. او پس از يك آسيب ديدگي جدي از ناحيه زانو در راگبي از سال 2004 به صورت جدي و حرفه‌اي دويدن را آغاز كرد.
پيستوريوس درحالي از ورزش جدا نمي‌شد كه در كودكي پدرش و در سن 15 سالگي مادرش را از دست داده بود. از زمان از دست دادن مادرش بود كه در داخل بازويش تاريخ تولد و وفات او را خالكوبي كرد.
اسكار خاطره‌هاي شيريني از مادرش دارد: «مادرم تنها كسي بود كه باعث رشد من بود. من بدون او هيچ چيزي نبودم. او سه سال پيش از اينكه دويدن را شروع كنم از دنيا رفت. مادرم سه هفته پيش از مرگش نامه‌اي برايم نوشت. او به من گفت: به پاهايت نگاه كن كه امروز با سرعت مي‌دوند. به تمرين‌ها و تلاشت ادامه بده، اما به خودت زياد فشار نياور.»
اسكار مي‌گويد: «او زن عاقلي بود و درس هم نوع دوستي و محبت را به من آموخت.»
او اضافه مي‌كند: « با وجود اين سختي‌ها اكنون دويدن بخشي از زندگي من است و مي‌تواند زندگي را برايم آسان‌تر كند.»
** چشم‌انداز دوم (زندگي ورزشي)
اگرچه در عين نقص عضو، ورزش جزيي از زندگي پيستوريوس بوده است؛ اما، نخستين رقابت مهم ورزشي اسكار در سال 2004 بود. جايي كه براي نخستين بار در بازيهاي پاراالمپيك آتن شركت كرد. او در 100 متر سوم شد، اما در 200 متر با كسب عنوان قهرماني، شكستش را جبران كرد. او با ركورد 21 ثانيه و 97 صدم ثانيه حتي ركورد اين ماده را هم شكست.
اسكار مي‌گويد: «او زن عاقلي بود و درس هم نوع دوستي و محبت را به من آموخت.»
او اضافه مي‌كند: « با وجود اين سختي‌ها اكنون دويدن بخشي از زندگي من است و مي‌تواند زندگي را برايم آسان‌تر كند.»
** چشم‌انداز دوم (زندگي ورزشي)
اگرچه در عين نقص عضو، ورزش جزيي از زندگي پيستوريوس بوده است؛ اما، نخستين رقابت مهم ورزشي اسكار در سال 2004 بود. جايي كه براي نخستين بار در بازيهاي پاراالمپيك آتن شركت كرد. او در 100 متر سوم شد، اما در 200 متر با كسب عنوان قهرماني، شكستش را جبران كرد. او با ركورد 21 ثانيه و 97 صدم ثانيه حتي ركورد اين ماده را هم شكست.
او در سال 2005 براي نخستين بار در رقابتهاي دوندگان سالم و بدون نقص در آفريقاي جنوبي دويد و پس از آن در رقابتهاي جهاني دوندگان داراي نقص عضو عنوان‌هاي قهرماني 100 و 200 متر را كسب كرد. البته اين افتخارها را به شكستن ركورد جهاني اضافه كنيد. اين روند در سال 2007 هم ادامه پيدا كرد؛ اما، سال 2007 سال ويژه‌اي براي او بود.
اگرچه دو سال پيش از آن از سوي اتحاديه بين‌المللي فدراسيون‌هاي دووميداني (IAAF) از پيستوريوس دعوت شده بود تا در رقابتهاي جهاني هليسنكي در سال 2005 شركت كند؛ اما او براي نخستين بار در سال 2007 در رقابتهاي ليگ طلايي دووميداني در رم با دوندگان سالم دويد. او در گروه خودش با زمان 46 ثانيه و 90 صدم ثانيه دوم شد. البته او خودش را با اين مسابقه گرم كرد تا بتواند در رقابتهاي بين‌المللي «نورويج يونيون» انگلستان شركت كند. اما، در آن رقابت بسيار مهم كه «جرمي وارينر» قهرمان جهان و المپيك در آن اول شد، اسكار چندان موفق نبود و با زمان 47 ثانيه و 65 صدم ثانيه در گروه هشت نفره خود، هفتم شد.
هدف اصلي پيستوريوس در سال 2007 اين بود كه بتواند جواز حضور در بازيهاي المپيك پكن را كسب كند، نه بازيهاي پاراالمپيك پكن، چراكه مي‌خواست همراه با افراد سالم در المپيك بدود. هدفي كه براي رسيدن به آن مشكلات فراواني را داشت. سرعت و توانايي بالايي كه او در سال 2007 از خود نشان داد، موج جديدي را در دووميداني دنيا به وجود آورد. موفقيت‌هاي شگفت‌آور او و رقابتش با افراد سالم دهان به دهان مي‌گذشت و او به زودي از جمله معروفترين ورزشكاران دنيا شد. اين شرايط تا جايي ادامه پيدا كرد كه اتحاديه بين‌المللي فدراسيون‌هاي دووميداني را بر آن داشت تا مجوز حضور و رقابت او در كنار افراد سالم را لغو كند.
** نخستين سد راه
IAAF پس از يك دوره آزمايش ويژه در پايان سال 2007 بر روي پيستوريوس اعلام كرد كه تيغه‌هاي فلزي زير زانوي او كه به جاي پا عمل مي‌كند، حالت فنري و ارتجاعي داشته و باعث غيرطبيعي بودن دويدن او مي‌شود.
بنابر اين تصميم بحث‌برانگيز، اسكار نمي‌توانست در رقابتهاي المپيك پكن شركت كند. به يكباره همه‌ي آرزوهايش نقش برآب شده بود. او براي حضور در پكن اين بار نبايد در زمين ورزش تلاش مي‌كرد، بلكه جبهه‌ي جنگ جديدي براي اين دونده قطع عضو آفريقاي جنوبي ايجاد شده بود.
اگرچه دو سال پيش از آن از سوي اتحاديه بين‌المللي فدراسيون‌هاي دووميداني (IAAF) از پيستوريوس دعوت شده بود تا در رقابتهاي جهاني هليسنكي در سال 2005 شركت كند؛ اما او براي نخستين بار در سال 2007 در رقابتهاي ليگ طلايي دووميداني در رم با دوندگان سالم دويد. او در گروه خودش با زمان 46 ثانيه و 90 صدم ثانيه دوم شد. البته او خودش را با اين مسابقه گرم كرد تا بتواند در رقابتهاي بين‌المللي «نورويج يونيون» انگلستان شركت كند. اما، در آن رقابت بسيار مهم كه «جرمي وارينر» قهرمان جهان و المپيك در آن اول شد، اسكار چندان موفق نبود و با زمان 47 ثانيه و 65 صدم ثانيه در گروه هشت نفره خود، هفتم شد.
هدف اصلي پيستوريوس در سال 2007 اين بود كه بتواند جواز حضور در بازيهاي المپيك پكن را كسب كند، نه بازيهاي پاراالمپيك پكن، چراكه مي‌خواست همراه با افراد سالم در المپيك بدود. هدفي كه براي رسيدن به آن مشكلات فراواني را داشت. سرعت و توانايي بالايي كه او در سال 2007 از خود نشان داد، موج جديدي را در دووميداني دنيا به وجود آورد. موفقيت‌هاي شگفت‌آور او و رقابتش با افراد سالم دهان به دهان مي‌گذشت و او به زودي از جمله معروفترين ورزشكاران دنيا شد. اين شرايط تا جايي ادامه پيدا كرد كه اتحاديه بين‌المللي فدراسيون‌هاي دووميداني را بر آن داشت تا مجوز حضور و رقابت او در كنار افراد سالم را لغو كند.
** نخستين سد راه
IAAF پس از يك دوره آزمايش ويژه در پايان سال 2007 بر روي پيستوريوس اعلام كرد كه تيغه‌هاي فلزي زير زانوي او كه به جاي پا عمل مي‌كند، حالت فنري و ارتجاعي داشته و باعث غيرطبيعي بودن دويدن او مي‌شود.
بنابر اين تصميم بحث‌برانگيز، اسكار نمي‌توانست در رقابتهاي المپيك پكن شركت كند. به يكباره همه‌ي آرزوهايش نقش برآب شده بود. او براي حضور در پكن اين بار نبايد در زمين ورزش تلاش مي‌كرد، بلكه جبهه‌ي جنگ جديدي براي اين دونده قطع عضو آفريقاي جنوبي ايجاد شده بود.
او در مقابل اين تصميم ساكت ننشست و شكايتش را در مورد اعلاميه جديد اتحاديه بين‌المللي فدراسيون‌هاي دووميداني به دادگاه عالي ورزش (CAS) برد. اين دادگاه نيز در روز شانزدهم ماه مه سال 2008 شكايت پيستوريوس را وارد دانسته و به وي اجازه داد تا با ورزشكاران سالم رقابت كند. اگرچه راهي سخت و طولاني طي شد، اما اسكار اينك مجاز به رقابت با ورزشكاران سالم شده بود.
با اين كه اين مجوز جديد براي پيستوريوس موفقيت‌آميز بود، اما هنوز يك مشكل ديگر براي حضور او در بازيهاي المپيك باقي مي‌ماند. اسكار مي‌بايست 400 متر را كه رشته‌ي تخصصي‌اش بود، در زمان 45 ثانيه و 95 صدم ثانيه مي‌دويد تا به سهميه گروه B المپيك دست پيدا كند. البته او براي كسب سهميه A المپيك بايد به زمان 45 ثانيه و 55 صدم ثانيه مي‌رسيد. او يك شانس ديگر هم داشت كه به عنوان عضو تيم 4 در 400 متر آفريقاي جنوبي در پكن بدود. اما، اين شانس هم براي او چندان زياد نبود.
نخستين تلاش او براي كسب سهميه المپيك در روز دوم ژوئيه سال 2008 نااميد كننده بود. او در ميلان با زمان 47 ثانيه و 78 صدم ثانيه چهارم شد. اسكار 9 روز بعد در رقابت بسيار معتبر شهر رم دويد و به زمان 46 ثانيه و 62 صدم ثانيه رسيد. ركوردي كه هنوز با سهميه B المپيك فاصله‌ي زيادي داشت. چهار روز پس از اين مسابقه هم فهميد كميته المپيك آفريقاي جنوبي تيم 4 در 400 متر اين كشور را انتخاب كرده و به دليل حفظ سلامت پيستوريوس از دعوت او در اين تيم صرف نظر كرده‌اند. او باز هم از پاي ننشست و در رقابتهاي بين‌المللي بلژيك دويد و به زمان 46 ثانيه و 25 صدم ثانيه رسيد. او هنوز با كسب سهميه المپيك فاصله داشت.
باز هم او براي آخرين شانس طي درخواستي از IAAF تقاضا كرد تا يك سهميه به عنوان وايلد كارت در اختيارش قرار دهند تا به عنوان نخستين انسان قطع عضو در بازيهاي المپيك شركت كند. اما، IAAF با اين درخواست او موافقت نكرد تا باز هم در بازيهاي پاراالمپيك پكن شركت كند. او در پكن دو مدال 200 و 400 متر معلولان را كسب كرد.
** احقاق آرزوي ديرينه
پيستوريسوس اگرچه همچنان در رقابتهاي معلولان جهان يكي پس از ديگري مدالهاي طلا را به خود اختصاص مي‌دهد، در روز 19 ژوئن در رقابتهاي ايتاليا به ركورد 45 ثانيه و 7 صدم ثانيه رسيد كه بدين ترتيب هم جواز حضور در رقابتهاي جهاني را بدست آورد و هم ركورد ورودي A بازيهاي المپيك لندن. بدين ترتيب پيستوريوس در رقابتهاي جهاني دايگو در قالب تيم دووميداني آفريقاي جنوبي شركت كرد تا جزيي از تيم 4 در 400 متر اين كشور شود و در رقابت 400 متر به مصاف حريفان رود.
با اين كه اين مجوز جديد براي پيستوريوس موفقيت‌آميز بود، اما هنوز يك مشكل ديگر براي حضور او در بازيهاي المپيك باقي مي‌ماند. اسكار مي‌بايست 400 متر را كه رشته‌ي تخصصي‌اش بود، در زمان 45 ثانيه و 95 صدم ثانيه مي‌دويد تا به سهميه گروه B المپيك دست پيدا كند. البته او براي كسب سهميه A المپيك بايد به زمان 45 ثانيه و 55 صدم ثانيه مي‌رسيد. او يك شانس ديگر هم داشت كه به عنوان عضو تيم 4 در 400 متر آفريقاي جنوبي در پكن بدود. اما، اين شانس هم براي او چندان زياد نبود.
نخستين تلاش او براي كسب سهميه المپيك در روز دوم ژوئيه سال 2008 نااميد كننده بود. او در ميلان با زمان 47 ثانيه و 78 صدم ثانيه چهارم شد. اسكار 9 روز بعد در رقابت بسيار معتبر شهر رم دويد و به زمان 46 ثانيه و 62 صدم ثانيه رسيد. ركوردي كه هنوز با سهميه B المپيك فاصله‌ي زيادي داشت. چهار روز پس از اين مسابقه هم فهميد كميته المپيك آفريقاي جنوبي تيم 4 در 400 متر اين كشور را انتخاب كرده و به دليل حفظ سلامت پيستوريوس از دعوت او در اين تيم صرف نظر كرده‌اند. او باز هم از پاي ننشست و در رقابتهاي بين‌المللي بلژيك دويد و به زمان 46 ثانيه و 25 صدم ثانيه رسيد. او هنوز با كسب سهميه المپيك فاصله داشت.
باز هم او براي آخرين شانس طي درخواستي از IAAF تقاضا كرد تا يك سهميه به عنوان وايلد كارت در اختيارش قرار دهند تا به عنوان نخستين انسان قطع عضو در بازيهاي المپيك شركت كند. اما، IAAF با اين درخواست او موافقت نكرد تا باز هم در بازيهاي پاراالمپيك پكن شركت كند. او در پكن دو مدال 200 و 400 متر معلولان را كسب كرد.
** احقاق آرزوي ديرينه
پيستوريسوس اگرچه همچنان در رقابتهاي معلولان جهان يكي پس از ديگري مدالهاي طلا را به خود اختصاص مي‌دهد، در روز 19 ژوئن در رقابتهاي ايتاليا به ركورد 45 ثانيه و 7 صدم ثانيه رسيد كه بدين ترتيب هم جواز حضور در رقابتهاي جهاني را بدست آورد و هم ركورد ورودي A بازيهاي المپيك لندن. بدين ترتيب پيستوريوس در رقابتهاي جهاني دايگو در قالب تيم دووميداني آفريقاي جنوبي شركت كرد تا جزيي از تيم 4 در 400 متر اين كشور شود و در رقابت 400 متر به مصاف حريفان رود.
او امروز در گروه پنجم دور مقدماتي 400 متر در دايگو دويد و با زمان 45 ثانيه و 39 صدم ثانيه در گروه خود سوم شد و به صورت مستقيم به نيمه نهايي رسيد.
او هم اكنون سمبل تلاش و مقاومت براي رسيدن به اهداف و خواسته در ميان ورزشكاران معلول است.
او هم اكنون سمبل تلاش و مقاومت براي رسيدن به اهداف و خواسته در ميان ورزشكاران معلول است.
