ابوالحسن بنی صدر رئيس جمهور اسبق و فراری از كشور در یکی از سایت های ضد انقلاب، یادداشتی درباره ایران منتشر کرده است.
بنی صدر در این مقاله تحت عنوان "چرا باید انتخابات را تحریم کرد؟"، خواهان تحريم انتخابات مجلس شورای اسلامی و خبرگان در اسفند ماه شد.
بنی صدر که بود؟
بنی‌صدر در اولین انتخابات ریاست جمهوری كه در 5 بهمن 1358 و به فاصله كمتر از یك سال پس از پیروزی انقلاب برگزار شد، توانست با حدود 11 میلیون رأی سایر رقیبان خود از جمله شهید محمد حسن آیت، صادق قطب‌زاده، دریادار مدنی، كاظم سامی، صادق طباطبایی، داریوش فروهر و حسن حبیبی را پشت سر گذاشته و به عنوان اولین رئیس جمهور اسلامی ایران انتخاب گردد.
ریاست جمهوری بنی‌صدر رسماً از 15 بهمن 1358 كه وی در برابر امام خمینی (ره) سوگند یاد كرد، آغاز شد. در مراسم تنفیذ، امام(ره) طی سخنانی فرمودند: «من از آقای بنی‌صدر می‌خواهم كه مابین قبل و بعد از ریاست جمهوری در احوال روحی‌شان تفاوتی نباشد». ایشان افزودند: «تنفیذ و نصب اینجانب و رأی ملت مسلمان ایران محدود است به عدم تخلف ایشان از احكام مقدسه اسلام و تبعیت از قانون اساسی».
آغاز ریاست جمهوری بنی‌صدر را می‌توان سرآغاز اختلافات جدی وی با خط امام و آرمانهای انقلاب اسلامی دانست؛ اختلافاتی که سرانجام به عزل بنی صدر از ریاست جمهوری و فرار وی از کشور انجامید.
اقدامات فتنه انگیز بنی صدر
در دوران حضور بنی‌صدر در جایگاه ریاست جمهوری شاهد اقداماتی از وی بودیم که وی را در برابر جریان اصلی انقلاب به رهبری حضرت امام قرار می داد. بنی صدر خود تلاش می‌کرد تا با ایجاد جریانی انحرافی در راستای تضعیف خط اصیل انقلاب گام بردارد و در این مسیر از ترفندهای زیر بهره می‌جست:
.1ایجاد جنگ روانی علیه نیروهای انقلاب, 2. ایجاد اختلاف و دودستگی بین مسئولین, 3. همسویی با گروهکهای معاند, بالاخص منافقین, 4.همگرایی با بیگانگان, 5. فرصت سوزی در جایگاه مهمی چون ریاست جمهوری و فرماندهی کل قوا
بنی‌صدر در مدت تصدی قدرت در کشور تلاش نمود تا با اقدامات و تصمیمات خود زمینه های انزوا و در محاق قرار گرفتن جریان خط امام را فراهم آورد تا بتواند به پشتوانه جریانی که در پشت سر خود از مخالفین و معاندین انقلاب به راه انداخته بود؛ قدرت مطلقه در کشور را در راه رسیدن به اهداف ضد دینی خود بدست گیرد. او در این مسیر منافع انقلاب و کشور و ملت را فدای قدرت‌طلبی و جناح بازی خود قرار داد و اقداماتی به نفع دشمنان داخلی و خارجی انقلاب انجام داد که بی‌شک پرونده‌ای خیانت‌آمیز از وی برای ارزیابی در تاریخ به جای گذاشته است. تاکید بر اثبات وجود ارتباط مستقیم بین وی و دستگاههای جاسوسی بیگانگان، در اصل خیانت وی تفاوت چندانی به وجود نمی‌آورد، چرا که پرونده سیاه او مملو از اقدامات نابخردانه و خیانت آمیزی است که هریک برای اثبات خیانت وی کافی است.