صراط: سرمربی آلمانی تیم ملی بسکتبال گفت: هیچگاه با تیم روسیه‌ای قرارداد نبستم و به حضور در ایران افتخار می‌کنم.
درک بائرمن پس از عقد قرارداد چهارساله با فدراسیون بسکتبال در خصوص اینکه بحث قرارداد وی با تیم روسیه‌ای چه بود، عنوان کرد: واقعاً چیز خاصی نبود که بخواهم در مورد آن صحبت کنم. ما هیچ وقت قرارداد نبستیم که اگر اینطور بود الآن ایران نبودم. آنها صحبتی کردند اما هیچ وقت قراردادی امضاء نشد. احترام بسیار زیادی به مدیر آن تیم روسیه‌ای دارم و تمایل زیادی داشتند که آنجا باشم. به هواداران آنها علاقه زیادی دارم و افرادی که در این باشگاه کار می‌کنند امیدوارم موفق باشند.
وی در خصوص این سؤال که هدفتان برای آینده در بسکتبال ایران چیست، گفت: باید سیستمی را که می‌خواهیم کار کنیم شناسایی و پردازش کنیم و دیدی که به بسکتبال ایران داریم بهبود ببخشیم و این با رفتاری که داخل و خارج زمین داریم آغاز می‌شود. باید این موضوع را جا بیندازیم که بازیکنان با افتخار برای ایران بازی کنند.
وی ادامه داد: در رده‌های بالا باید پیروز میدان باشیم و به یک عملکرد تیمی خوب برسیم. جدا از اینکه در تیم زیر 16 سال یا بزرگسال هستیم باید به آنجایی که برسیم حرکت تیمی را مشاهده کنیم، دفاع و گردش توپ خوبی داشته باشیم. تمام مربیان از رده‌های پایه تا بزرگسالان باید این قواعد را بیاموزند که به عنوان یک تیم عمل کنند. در حالی که بازیکن 20 ساله به تیم ملی بزرگسالان می‌آید باید آگاهی کامل داشته باشد که چگونه دفاع و حمله کند و رفتارش در زمین چگونه باشد و برای رسیدن به این موضوع باید همکاری نزدیکی با مربیان مختلف داشته باشیم.
سرمربی تیم ملی بسکتبال عنوان کرد: احترام زیادی برای مربیان ایرانی قائل هستم. وظیفه سرمربی تیم ملی این است که به مربیان آموزش دهد که چگونه بازیکنان را آماده کنند. بخش دوم صحبت من این است که اعتقاد دارم مربیان حاضر در کشور در تمام سطوح نقش اساسی در پیشرفت بسکتبال دارند. در اروپا کشورهایی مانند لیتوانی، صربستان و اسپانیا بهترین مربیان را درون کشور خود دارند و در آلمان نیز ورزش فوتبال اینطور است. از مسئولیت‌های من این است که دانشم را به مربیان علاقه‌مند منتقل کنم و به همین منظور کلینیک‌های مختلفی را خواهیم داشت به خصوص برای مربیان پایه. نباید انتظار داشته باشیم که مردم به سمت بسکتبال بیایند بلکه ما باید به سمت آنها برویم و جذبشان کنیم.
بائرمن در مورد اینکه آیا در آینده با مربیان لیگ برتری جلسه‌ای را خواهید داشت یا خیر، گفت: من به این موضوع اعتقاد زیادی دارم باید حس اعتماد متقابل را به وجود بیاوریم و همه به این اعتقاد داشته باشیم که برای پیشرفت بسکتبال ایران کار می‌کنیم. اینکه به باشگاه‌ها برویم و با مدیران و مربیان آنها صحبت کنیم جزو برنامه‌هایمان است.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا ساختار تیم ملی برای مسابقات انتخابی المپیک در سال آینده تغییر خواهد کرد یا خیر، گفت: از الآن خیلی زود است که در مورد ساختار تیم صحبت کنیم. این یک تصمیم‌گیری استراتژیک برای فدراسیون است. باید در جلسه‌ای که در آینده برگزار می‌کنیم در مورد آن صحبت کنیم. می‌توانیم دو برنامه داشته باشیم. یک اینکه با تیم خیلی جوان آغاز کنیم و مسابقات انتخابی سکوی پرتاب باشد و یا تیمی را ببریم که شانس صعود به المپیک را داشته باشد. من احترام زیادی برای بازیکنانی که برای تیم ملی بازی کردند دارم، آنها بهترین زحمات را کشیده‌اند.
سرمربی تیم ملی بسکتبال در پاسخ به این سؤال که هدفتان برای 4 سال آینده چه خواهد بود، گفت: من هرجا که کار کردم برای اول بودن تلاش کردم. هیچ چیزی هم نمی‌تواند دست و پای شما را برای قهرمان شدن ببندد و اجازه ندهد که اول شوید. اینجا هم پتانسیل خوبی با 80 میلیون جمعیت وجود دارد شاید به نظر برسد که آسمان یک حدی دارد اما همه ما می‌دانیم که بی‌انتها است
وی تأکید کرد: مسابقات در آسیا بسیار سطح بالا شده و اگر به تیم چین نگاه کنید متوجه پیشرفت آنها می‌شوید. پول‌های زیادی از طریق NBA به چین تزریق می‌شود. باید ورزش مملکت و فدراسیون بسکتبال برای رسیدن به آنها خیلی سخت کار کنند. در حال حاضر بسکتبال چین مانند هیولا شده است و اگر شما می‌خواهید قاتل هیولا شوید باید کارهای زیاد و دشواری را در تمام زمینه‌ها انجام دهید. در این راه فیلیپین را هم نباید نادیده بگیرید. آنها از منابع مختلفی تغذیه می‌شوند. بازیکن آمریکایی می‌آورند و پاسپورت می‌دهند. بدون آنها نمی‌توانستند نایب‌قهرمان آسیا شوند. ایران هم برای اینکه عقب نماند باید حمایت وزارت ورزش و فدراسیون را داشته باشد.
سرمربی تیم ملی بسکتبال عنوان کرد: مسئله‌ای که خیلی مهم است اینکه نسل طلایی مانند صمد، حدادی و کامرانی که در لیگ چین بازی می‌کنند همان تأثیری را داشتند که نویتسکی در آلمان داشته است. باید به این فکر کنیم که در غیاب آنها چه برنامه‌ای خواهیم داشت.
وی در پایان در پاسخ به این سؤال که چه زمانی کارتان را در ایران آغاز می‌کنید و حضورتان چگونه خواهد بود، گفت: من از ششم دسامبر به ایران می‌آیم و پیوسته در ایران خواهم بود.
درک بائرمن پس از عقد قرارداد چهارساله با فدراسیون بسکتبال در خصوص اینکه بحث قرارداد وی با تیم روسیه‌ای چه بود، عنوان کرد: واقعاً چیز خاصی نبود که بخواهم در مورد آن صحبت کنم. ما هیچ وقت قرارداد نبستیم که اگر اینطور بود الآن ایران نبودم. آنها صحبتی کردند اما هیچ وقت قراردادی امضاء نشد. احترام بسیار زیادی به مدیر آن تیم روسیه‌ای دارم و تمایل زیادی داشتند که آنجا باشم. به هواداران آنها علاقه زیادی دارم و افرادی که در این باشگاه کار می‌کنند امیدوارم موفق باشند.
وی در خصوص این سؤال که هدفتان برای آینده در بسکتبال ایران چیست، گفت: باید سیستمی را که می‌خواهیم کار کنیم شناسایی و پردازش کنیم و دیدی که به بسکتبال ایران داریم بهبود ببخشیم و این با رفتاری که داخل و خارج زمین داریم آغاز می‌شود. باید این موضوع را جا بیندازیم که بازیکنان با افتخار برای ایران بازی کنند.
وی ادامه داد: در رده‌های بالا باید پیروز میدان باشیم و به یک عملکرد تیمی خوب برسیم. جدا از اینکه در تیم زیر 16 سال یا بزرگسال هستیم باید به آنجایی که برسیم حرکت تیمی را مشاهده کنیم، دفاع و گردش توپ خوبی داشته باشیم. تمام مربیان از رده‌های پایه تا بزرگسالان باید این قواعد را بیاموزند که به عنوان یک تیم عمل کنند. در حالی که بازیکن 20 ساله به تیم ملی بزرگسالان می‌آید باید آگاهی کامل داشته باشد که چگونه دفاع و حمله کند و رفتارش در زمین چگونه باشد و برای رسیدن به این موضوع باید همکاری نزدیکی با مربیان مختلف داشته باشیم.
سرمربی تیم ملی بسکتبال عنوان کرد: احترام زیادی برای مربیان ایرانی قائل هستم. وظیفه سرمربی تیم ملی این است که به مربیان آموزش دهد که چگونه بازیکنان را آماده کنند. بخش دوم صحبت من این است که اعتقاد دارم مربیان حاضر در کشور در تمام سطوح نقش اساسی در پیشرفت بسکتبال دارند. در اروپا کشورهایی مانند لیتوانی، صربستان و اسپانیا بهترین مربیان را درون کشور خود دارند و در آلمان نیز ورزش فوتبال اینطور است. از مسئولیت‌های من این است که دانشم را به مربیان علاقه‌مند منتقل کنم و به همین منظور کلینیک‌های مختلفی را خواهیم داشت به خصوص برای مربیان پایه. نباید انتظار داشته باشیم که مردم به سمت بسکتبال بیایند بلکه ما باید به سمت آنها برویم و جذبشان کنیم.
بائرمن در مورد اینکه آیا در آینده با مربیان لیگ برتری جلسه‌ای را خواهید داشت یا خیر، گفت: من به این موضوع اعتقاد زیادی دارم باید حس اعتماد متقابل را به وجود بیاوریم و همه به این اعتقاد داشته باشیم که برای پیشرفت بسکتبال ایران کار می‌کنیم. اینکه به باشگاه‌ها برویم و با مدیران و مربیان آنها صحبت کنیم جزو برنامه‌هایمان است.
وی در پاسخ به این سؤال که آیا ساختار تیم ملی برای مسابقات انتخابی المپیک در سال آینده تغییر خواهد کرد یا خیر، گفت: از الآن خیلی زود است که در مورد ساختار تیم صحبت کنیم. این یک تصمیم‌گیری استراتژیک برای فدراسیون است. باید در جلسه‌ای که در آینده برگزار می‌کنیم در مورد آن صحبت کنیم. می‌توانیم دو برنامه داشته باشیم. یک اینکه با تیم خیلی جوان آغاز کنیم و مسابقات انتخابی سکوی پرتاب باشد و یا تیمی را ببریم که شانس صعود به المپیک را داشته باشد. من احترام زیادی برای بازیکنانی که برای تیم ملی بازی کردند دارم، آنها بهترین زحمات را کشیده‌اند.
سرمربی تیم ملی بسکتبال در پاسخ به این سؤال که هدفتان برای 4 سال آینده چه خواهد بود، گفت: من هرجا که کار کردم برای اول بودن تلاش کردم. هیچ چیزی هم نمی‌تواند دست و پای شما را برای قهرمان شدن ببندد و اجازه ندهد که اول شوید. اینجا هم پتانسیل خوبی با 80 میلیون جمعیت وجود دارد شاید به نظر برسد که آسمان یک حدی دارد اما همه ما می‌دانیم که بی‌انتها است
وی تأکید کرد: مسابقات در آسیا بسیار سطح بالا شده و اگر به تیم چین نگاه کنید متوجه پیشرفت آنها می‌شوید. پول‌های زیادی از طریق NBA به چین تزریق می‌شود. باید ورزش مملکت و فدراسیون بسکتبال برای رسیدن به آنها خیلی سخت کار کنند. در حال حاضر بسکتبال چین مانند هیولا شده است و اگر شما می‌خواهید قاتل هیولا شوید باید کارهای زیاد و دشواری را در تمام زمینه‌ها انجام دهید. در این راه فیلیپین را هم نباید نادیده بگیرید. آنها از منابع مختلفی تغذیه می‌شوند. بازیکن آمریکایی می‌آورند و پاسپورت می‌دهند. بدون آنها نمی‌توانستند نایب‌قهرمان آسیا شوند. ایران هم برای اینکه عقب نماند باید حمایت وزارت ورزش و فدراسیون را داشته باشد.
سرمربی تیم ملی بسکتبال عنوان کرد: مسئله‌ای که خیلی مهم است اینکه نسل طلایی مانند صمد، حدادی و کامرانی که در لیگ چین بازی می‌کنند همان تأثیری را داشتند که نویتسکی در آلمان داشته است. باید به این فکر کنیم که در غیاب آنها چه برنامه‌ای خواهیم داشت.
وی در پایان در پاسخ به این سؤال که چه زمانی کارتان را در ایران آغاز می‌کنید و حضورتان چگونه خواهد بود، گفت: من از ششم دسامبر به ایران می‌آیم و پیوسته در ایران خواهم بود.