صراط: منطقه حفاظت شده کالمند و بهادران به لحاظ تنوع گونه‌های جانوری و گیاهی،
در نوع خود بی‌نظیر و منحصر به فرد است و شهرت این منطقه به دلیل احیای
گورهای ایرانی در آن است اما برخی تعرض‌های انسانی، دوستداران این منطقه را
نگران کرده است.
در بین مناطق متعدد حفاظت شده در استان یزد، کالمند و بهادران تنوع زیستی متنوع‌تری را در خود جای داده و گرچه خشکسالی امان گونه‌های جانوری و گیاهی را بریده است، اما این مناطق همچنان از داشته‌های طبیعی و ارزشمند ملی به شمار می‌روند و گونه‌های موجود در آن شاید در هیچ کجای کشور یافت نشوند.
منطقه حفاظت شده کالمند و بهادران در شهرستان مهریز بیش از 230 هزار هکتار وسعت دارد و در فاصله هفت کیلومتری مهریز قرار گرفته و زیستگاه ارزشمند گونه‌های کمیاب مانند یوزپلنگ آسیایی، پلنگ، کل و بز، قوچ و میش و آهو به شمار می‌رود و پرشمارترین جمعیت میش و بز و آهوی استان یزد را دارد.
معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست استان یزد در خصوص ساخت راه آهن شهرستان مهریز در همجواری منطقه حفاظت شده این شهرستان گفت:تمام پروژه های توسعه شامل تخریب هستند ولی تجربه نشان داده است اثرات مخرب زیست محیطی ساخت راه آهن بسیارکمتر از احداث جاده و بزرگراه در کنار منطقه حفاظت شده است و گونه‌های حیات وحش در منطقه کالمند و بهادران شهرستان مهریز بارها قربانی راه‌های دسترسی شده‌اند و جاده‌ها به جز جمعیت انسانی، از جمعیت حیات وحش نیز قربانی گرفته‌اند.
حسن اکبری گفت: تا کنون نیز مسیر های راه آهن در پناهگاه دره انجیر اردکان احداث شده است که به علت وجود پل حیاط وحش این راه آهن مشکل چندانی را برای حیوانات منطقه دره انجیر در بر نداشته است.
وی افزود: راه آهن مهریز بیش از دو سال است که در حال ساخت و تخریب و خاک برداری است که البته این مجوز ها با موافقت سازمان محیط زیست صورت گرفته است ولی هنوز به بهره برداری نرسیده است تا اثر آن بر حیات وحش منطقه مشخص شود در عین حال مواردی که خیلی مهم است تا در اجرای این طرح ها مورد توجه قرار گیرد این است که سعی شود طرح های توسعه ای از بین منطقه حفاظت شده عبور نکند و در صورت عبور در منطقه حفاظت شده باید حتما محلی به عنوان پل حیات وحش در نظر گرفته شود.
وی گفت: فعلا بحث خط انتقال برق را در همجواری منطقه حفاظت شده شهرستان مهریز داریم که خواه ناخواه بر گونه های جانور این منطقه تاثیرگذار است همچنین برخی جاده ها از وسط بخشی از منطقه حفاظت شده عبور می کنند که آثار تخریبی سوء آنها حین ساخت متوجه گونه های حفاظت شده خواهد بود.
وی در خصوص اتصال راه آهن اتصال یزد- اقلید و آباده اظهار کرد: زمانی که این طرح مطرح شد با کارفرما و مشاوربررسی های لازم انجام شد و حتی سازمان مرکزی محیط زیست هم وارد شد تا این طرح به خارج از منطقه حفاظت شده هدایت شود ولی چون مسیرها در طرح دیده شده بود و با توجه به توپوگرافی منطقه ارتفاعات شیرکوه نمی توانست تغییر مسیر دهد راه آهن به ناچار از منطقه حفاظت شده عبور کرد هرچند سعی کردیم کمترین تاثیر مخرب را بر حیات وحش منطقه داشته باشد.
وی تاکید کرد: زیستگاه های کوهستانی وضعیتی به مراتب بهتر از سایر زیستگاه های دشتی دارند و کل،بز، قوچ و میش از مهمترین گونه های منطقه کوهستانی هستند این در حالی است که زیستگاه های دشتی اغلب محل زیست آهو هستند وچون مسیر توسعه بودند و جاده و مزارع و روستا ها نیز از قبل در منطق حفاظت شده کالمند و بهادران که جزء مناطق با سابقه و مهم استان است، قرار داشتند گونه های حفاظت شده بیشتر مورد تهدید قرار می گرفتند هرچند در این خصوص با اداره راه و شهرسازی یزد هم مکاتباتی داشتیم که به نتیجه نرسیدیم.
وی گفت: علی رغم همه موارد جمعیت آهو در زیستگاه های دشتی هم اکنون از روند مثبتی برخوردار است هرچند احداث خط انتقال نفت از کنار منطقه حفاظت شده که در حال انجام است همچنین وجود جاده ترانزیت کرمان و مهریز-تنگ چنار اثرات به مراتب مخرب تری را بر حیات گونه های جانوری منطقه داشتند لذا توصیه ای که به مردم داریم این است که رانندگان به تابلوهای راهنمایی و رانندگی در این مسیر دقت داشته باشند همچنین با سرعت مطمئن رانندگی کنند چرا که رعایت قوانین و سرغت استاندارد در کاهش تلفات گونه های جانوری در این منطقه تاثیر زیادی خواهد داشت.
عدم توجه به مناطق حفاظت شده در طرح های توسعه ای
وی افزود: به طور مجموع در طول سال تلفات گونه های جانوری در ساخت و ساز ها و جاده هایی که در اطراف منطقه حفاظت شده مهریز احداث شده اند، زیاد است و جاده های یزد همیشه یکی از پر تلفات ترین جاده های کشور در زمینه حیات وحش است بنابراین همکاری بیشتر رانندگان ماشین سنگین می تواند مفید باشد ضمن اینکه از برنامه ریزان می خواهیم جاده ها خارج از منطقه های حفاظت شده استان طراحی شوند و حتما احداث گذرگاه حیات وحش برای جاده های در حال ساخت رعایت شود.
وی گفت: تجارب محیط زیستی نشان می دهد در کشور ما هنوز حقوق حیوانات و حیات وحش شناخته نشده است و موارد مربوط به ایمنی و حفظ حیات وحش هنوز در ساخت و ساز و برنامه ریزی های توسعه ای در همجواری با مناطق حفاظت شده کمتر رعایت می شود.
در بین مناطق متعدد حفاظت شده در استان یزد، کالمند و بهادران تنوع زیستی متنوع‌تری را در خود جای داده و گرچه خشکسالی امان گونه‌های جانوری و گیاهی را بریده است، اما این مناطق همچنان از داشته‌های طبیعی و ارزشمند ملی به شمار می‌روند و گونه‌های موجود در آن شاید در هیچ کجای کشور یافت نشوند.
منطقه حفاظت شده کالمند و بهادران در شهرستان مهریز بیش از 230 هزار هکتار وسعت دارد و در فاصله هفت کیلومتری مهریز قرار گرفته و زیستگاه ارزشمند گونه‌های کمیاب مانند یوزپلنگ آسیایی، پلنگ، کل و بز، قوچ و میش و آهو به شمار می‌رود و پرشمارترین جمعیت میش و بز و آهوی استان یزد را دارد.
معاون محیط طبیعی اداره کل حفاظت محیط زیست استان یزد در خصوص ساخت راه آهن شهرستان مهریز در همجواری منطقه حفاظت شده این شهرستان گفت:تمام پروژه های توسعه شامل تخریب هستند ولی تجربه نشان داده است اثرات مخرب زیست محیطی ساخت راه آهن بسیارکمتر از احداث جاده و بزرگراه در کنار منطقه حفاظت شده است و گونه‌های حیات وحش در منطقه کالمند و بهادران شهرستان مهریز بارها قربانی راه‌های دسترسی شده‌اند و جاده‌ها به جز جمعیت انسانی، از جمعیت حیات وحش نیز قربانی گرفته‌اند.
حسن اکبری گفت: تا کنون نیز مسیر های راه آهن در پناهگاه دره انجیر اردکان احداث شده است که به علت وجود پل حیاط وحش این راه آهن مشکل چندانی را برای حیوانات منطقه دره انجیر در بر نداشته است.
وی افزود: راه آهن مهریز بیش از دو سال است که در حال ساخت و تخریب و خاک برداری است که البته این مجوز ها با موافقت سازمان محیط زیست صورت گرفته است ولی هنوز به بهره برداری نرسیده است تا اثر آن بر حیات وحش منطقه مشخص شود در عین حال مواردی که خیلی مهم است تا در اجرای این طرح ها مورد توجه قرار گیرد این است که سعی شود طرح های توسعه ای از بین منطقه حفاظت شده عبور نکند و در صورت عبور در منطقه حفاظت شده باید حتما محلی به عنوان پل حیات وحش در نظر گرفته شود.
وی گفت: فعلا بحث خط انتقال برق را در همجواری منطقه حفاظت شده شهرستان مهریز داریم که خواه ناخواه بر گونه های جانور این منطقه تاثیرگذار است همچنین برخی جاده ها از وسط بخشی از منطقه حفاظت شده عبور می کنند که آثار تخریبی سوء آنها حین ساخت متوجه گونه های حفاظت شده خواهد بود.
وی در خصوص اتصال راه آهن اتصال یزد- اقلید و آباده اظهار کرد: زمانی که این طرح مطرح شد با کارفرما و مشاوربررسی های لازم انجام شد و حتی سازمان مرکزی محیط زیست هم وارد شد تا این طرح به خارج از منطقه حفاظت شده هدایت شود ولی چون مسیرها در طرح دیده شده بود و با توجه به توپوگرافی منطقه ارتفاعات شیرکوه نمی توانست تغییر مسیر دهد راه آهن به ناچار از منطقه حفاظت شده عبور کرد هرچند سعی کردیم کمترین تاثیر مخرب را بر حیات وحش منطقه داشته باشد.
وی تاکید کرد: زیستگاه های کوهستانی وضعیتی به مراتب بهتر از سایر زیستگاه های دشتی دارند و کل،بز، قوچ و میش از مهمترین گونه های منطقه کوهستانی هستند این در حالی است که زیستگاه های دشتی اغلب محل زیست آهو هستند وچون مسیر توسعه بودند و جاده و مزارع و روستا ها نیز از قبل در منطق حفاظت شده کالمند و بهادران که جزء مناطق با سابقه و مهم استان است، قرار داشتند گونه های حفاظت شده بیشتر مورد تهدید قرار می گرفتند هرچند در این خصوص با اداره راه و شهرسازی یزد هم مکاتباتی داشتیم که به نتیجه نرسیدیم.
وی گفت: علی رغم همه موارد جمعیت آهو در زیستگاه های دشتی هم اکنون از روند مثبتی برخوردار است هرچند احداث خط انتقال نفت از کنار منطقه حفاظت شده که در حال انجام است همچنین وجود جاده ترانزیت کرمان و مهریز-تنگ چنار اثرات به مراتب مخرب تری را بر حیات گونه های جانوری منطقه داشتند لذا توصیه ای که به مردم داریم این است که رانندگان به تابلوهای راهنمایی و رانندگی در این مسیر دقت داشته باشند همچنین با سرعت مطمئن رانندگی کنند چرا که رعایت قوانین و سرغت استاندارد در کاهش تلفات گونه های جانوری در این منطقه تاثیر زیادی خواهد داشت.
عدم توجه به مناطق حفاظت شده در طرح های توسعه ای
وی افزود: به طور مجموع در طول سال تلفات گونه های جانوری در ساخت و ساز ها و جاده هایی که در اطراف منطقه حفاظت شده مهریز احداث شده اند، زیاد است و جاده های یزد همیشه یکی از پر تلفات ترین جاده های کشور در زمینه حیات وحش است بنابراین همکاری بیشتر رانندگان ماشین سنگین می تواند مفید باشد ضمن اینکه از برنامه ریزان می خواهیم جاده ها خارج از منطقه های حفاظت شده استان طراحی شوند و حتما احداث گذرگاه حیات وحش برای جاده های در حال ساخت رعایت شود.
وی گفت: تجارب محیط زیستی نشان می دهد در کشور ما هنوز حقوق حیوانات و حیات وحش شناخته نشده است و موارد مربوط به ایمنی و حفظ حیات وحش هنوز در ساخت و ساز و برنامه ریزی های توسعه ای در همجواری با مناطق حفاظت شده کمتر رعایت می شود.