صراط: چهل
و چهار سال سن؛ فکرش را بکنید اتومبیلی داشته باشید که در زمان خود یک
کالای فوق لوکس به حساب می‌آمده و در دهه پنجم عمرش به سر می‌برد؛ چنین
خودرویی چقدر برایتان ارزشمند محسوب می‌شود و برای نگهداری از آن چه خواهید
کرد؟ اکنون اگر جای آن خودروی فوق لوکس، یکی از نمادهای تکنولوژی چند دهه
پیش را قرار دهید، درک مطلبی که پیش رویتان قرار دارد، ساده تر خواهد شد و
احتمالا تبعات آن تلخ تر!
در سال 1374 میلادی، سه چهار سال پس از تولد پیکان در کشورمان، محصولی به کشورمان آورده شد که قرار بود به کمک آن اتفاقی شگرف رقم خورده و ایران تبدیل به هاب هوایی منطقه خاورمیانه شود؛ چند فروند بوئینگ های 100-737 که تکنولوژی روز دنیا به حساب می‌آمدند و با استخدامشان در شرکت هواپیمایی هما، قرار بود اتفاقات بزرگی رقم بزنند.
این ناوگان سه سال بعد با واردات چند فروند بوئینگ 200-737 و مدتی بعد، افزوده شدن هواپیماهای 747 مدل 100 و 200 رشد کمی و کیفی یافت تا استفاده از موقعیت ژئوپولتیک کشورمان پیگیری شده و هما عنوان رو به رشدترین خط هوایی را به دست آورد.
البته روند پیشرفت این مسیر با بحران اقتصادی‌ای که در دوران پهلوی رقم خورد، کند شد و بعدها با جنگی که رژیم بعثی عراق و تحریم هایی که هم‌پیمانان رژیم گذشته به کشورمان تحمیل کردند، به نوعی تداوم یافت که بحث درباره آن در این مقال نمی‌گنجد. اما شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید چه بر سر داشته های مدرن هما آمد؟
اگر کمی در این باره کنکاش کنیم، درخواهیم یافت که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز، هدف‌گذاری کشورمان بر توسعه صنعت هوایی با افق خودکفایی در این عرصه بوده و بر این اساس، از شهریور سال 1365، اولین و تنها مرکز دایمی نمایش‌های هوایی ایران و خاورمیانه به منظور نمایش هواپیماها و آشنایی نوجوانان و جوانان با پرواز و هوافضا شکل گرفت؛ نمایشگاهی که حدود شش ماه بعد، در فروردین ماه سال 1366، فعالیت رسمی آن با حضور مقام معظم رهبری (که در آن زمان رئیس جمهور بودند) آغاز شد و سالهاست که در چهار کیلومتری آزادراه تهران-کرج پذیرای علاقمندان می‌باشد.
البته این پایان راه نبود چراکه یکی دو سال پیش سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشورمان، این گنجینه بی نظیر که پذیرای چند ده فروند هواپیمای بازنشسته از انواع مختلف، انواع مدل‌های بدون سرنشین، ماکت‌های هوایی و فضایی، قطعات هواپیمایی و تاریخچه مصور شکل گیری پرواز و هواپیما در ایران و جهان است را کاندیدای ثبت نخستین موزه تاریخ هوانوردی ایران معرفی کرد و این اتفاق به تازگی عینیت یافته و موزه هوایی دایر شده است.
این موزه مشتمل بر انواع پرنده‌های آهنینی است که روزگاری در آسمان ایران جولان می‌دادند و به انواع مسافربری محدود نشده، چراکه افق دید کشورمان در این زمینه رشد داشته است، تا جایی که مسئولان وعده ثبت جهانی این موزه (در سازمان بین المللی موزه ها موسوم به ICOM) را مطرح می‌کنند و از پیگیری ساخت اولین پارک فناوری و گردشگری هوانوردی در کشورمان در راستای ترویج دانش عمومی هوانوردی در ایران سخن می‌گویند.
با این حساب شاید به نظر برسد که برخلاف برخی عرصه ها که اتفاقات عجیب و غریبی رقم می‌خورد، گنجینه صنعت هوایی کشورمان به خوبی پاسداشته خواهد شد اما متاسفانه این گونه نیست؛ می‌گوییم متاسفانه چون به تازگی خبردار شده‌ایم که همراستا با پیگیری مسئولان برای دایر کردن موزه هوایی، اتفاقات تلخی نیز رخ داده است؛ اتفاقاتی مانند اوراق کردن و فروش یکی از نمونه‌های گرانبهای این گنجینه از قرار کیلویی چهار هزار تومان و به کارگیری دوباره چند هواپیمای موزه‌ای دیگر!
باورش سخت است اما به تازگی یک فروند هواپيماي 100-737 ايران اير به ريجستر EP-IRF كه چندسالي گوشه نمايشگاه هوايي به سر مي‌برد، تکه تکه شده و به خریداران ضایعات فلزی از قرار کیلویی 4000 تومان فروخته شد؛ هواپیمایی که به نوعی تاریخچه شکل گیری هواپیمایی ملی کشورمان است که پیشتر هما نام داشت و حالا با نام «ایران ایر» در تمامی جهان شناخته شده است.
تلخ تر زمانی است که بدانیم یکی از مسئولان پیشین صنعت هوایی کشورمان که به تازگی عهده‌دار سمتی در مرکز ملی فضایی کشورمان شده، در نشست اخیر خبری خود با اصحاب رسانه، از تبدیل برخی هواپیماهای بازنشسته ناوگان هواپیمایی کشورمان به هواپیماهای آبپاش و امثالهم خبر داده که هیچ سنخیتی با دایر کردن موزه و حراست از گنجینه هوایی کشورمان ندارد.
اتفاقی که این مسئول با آب و تاب خاصی از آن سخن می‌گوید تا انتظار داشته باشیم که به زودی از بازگشت به کار برخی هواپیماهای بازنشسته که می‌بایست راهی موزه شوند، آن هم در عملیات هایی چون اطفای حریق بشنویم و نگرانی هایمان چند برابر شود؛ هواپیماهایی که زمان پروازشان به سر آمده و طبیعتا پرواز با آنها ایمن نیست، بماند که اغلب سن و سال بسیار زیادی دارند و می‌بایست به موزه پیوسته و به عنوان گنجینه صنعت هوایی کشورمان نگهداری شود!
در سال 1374 میلادی، سه چهار سال پس از تولد پیکان در کشورمان، محصولی به کشورمان آورده شد که قرار بود به کمک آن اتفاقی شگرف رقم خورده و ایران تبدیل به هاب هوایی منطقه خاورمیانه شود؛ چند فروند بوئینگ های 100-737 که تکنولوژی روز دنیا به حساب می‌آمدند و با استخدامشان در شرکت هواپیمایی هما، قرار بود اتفاقات بزرگی رقم بزنند.
این ناوگان سه سال بعد با واردات چند فروند بوئینگ 200-737 و مدتی بعد، افزوده شدن هواپیماهای 747 مدل 100 و 200 رشد کمی و کیفی یافت تا استفاده از موقعیت ژئوپولتیک کشورمان پیگیری شده و هما عنوان رو به رشدترین خط هوایی را به دست آورد.
البته روند پیشرفت این مسیر با بحران اقتصادی‌ای که در دوران پهلوی رقم خورد، کند شد و بعدها با جنگی که رژیم بعثی عراق و تحریم هایی که هم‌پیمانان رژیم گذشته به کشورمان تحمیل کردند، به نوعی تداوم یافت که بحث درباره آن در این مقال نمی‌گنجد. اما شاید برای شما هم جالب باشد که بدانید چه بر سر داشته های مدرن هما آمد؟
اگر کمی در این باره کنکاش کنیم، درخواهیم یافت که از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز، هدف‌گذاری کشورمان بر توسعه صنعت هوایی با افق خودکفایی در این عرصه بوده و بر این اساس، از شهریور سال 1365، اولین و تنها مرکز دایمی نمایش‌های هوایی ایران و خاورمیانه به منظور نمایش هواپیماها و آشنایی نوجوانان و جوانان با پرواز و هوافضا شکل گرفت؛ نمایشگاهی که حدود شش ماه بعد، در فروردین ماه سال 1366، فعالیت رسمی آن با حضور مقام معظم رهبری (که در آن زمان رئیس جمهور بودند) آغاز شد و سالهاست که در چهار کیلومتری آزادراه تهران-کرج پذیرای علاقمندان می‌باشد.
البته این پایان راه نبود چراکه یکی دو سال پیش سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کشورمان، این گنجینه بی نظیر که پذیرای چند ده فروند هواپیمای بازنشسته از انواع مختلف، انواع مدل‌های بدون سرنشین، ماکت‌های هوایی و فضایی، قطعات هواپیمایی و تاریخچه مصور شکل گیری پرواز و هواپیما در ایران و جهان است را کاندیدای ثبت نخستین موزه تاریخ هوانوردی ایران معرفی کرد و این اتفاق به تازگی عینیت یافته و موزه هوایی دایر شده است.
این موزه مشتمل بر انواع پرنده‌های آهنینی است که روزگاری در آسمان ایران جولان می‌دادند و به انواع مسافربری محدود نشده، چراکه افق دید کشورمان در این زمینه رشد داشته است، تا جایی که مسئولان وعده ثبت جهانی این موزه (در سازمان بین المللی موزه ها موسوم به ICOM) را مطرح می‌کنند و از پیگیری ساخت اولین پارک فناوری و گردشگری هوانوردی در کشورمان در راستای ترویج دانش عمومی هوانوردی در ایران سخن می‌گویند.
با این حساب شاید به نظر برسد که برخلاف برخی عرصه ها که اتفاقات عجیب و غریبی رقم می‌خورد، گنجینه صنعت هوایی کشورمان به خوبی پاسداشته خواهد شد اما متاسفانه این گونه نیست؛ می‌گوییم متاسفانه چون به تازگی خبردار شده‌ایم که همراستا با پیگیری مسئولان برای دایر کردن موزه هوایی، اتفاقات تلخی نیز رخ داده است؛ اتفاقاتی مانند اوراق کردن و فروش یکی از نمونه‌های گرانبهای این گنجینه از قرار کیلویی چهار هزار تومان و به کارگیری دوباره چند هواپیمای موزه‌ای دیگر!
باورش سخت است اما به تازگی یک فروند هواپيماي 100-737 ايران اير به ريجستر EP-IRF كه چندسالي گوشه نمايشگاه هوايي به سر مي‌برد، تکه تکه شده و به خریداران ضایعات فلزی از قرار کیلویی 4000 تومان فروخته شد؛ هواپیمایی که به نوعی تاریخچه شکل گیری هواپیمایی ملی کشورمان است که پیشتر هما نام داشت و حالا با نام «ایران ایر» در تمامی جهان شناخته شده است.
تلخ تر زمانی است که بدانیم یکی از مسئولان پیشین صنعت هوایی کشورمان که به تازگی عهده‌دار سمتی در مرکز ملی فضایی کشورمان شده، در نشست اخیر خبری خود با اصحاب رسانه، از تبدیل برخی هواپیماهای بازنشسته ناوگان هواپیمایی کشورمان به هواپیماهای آبپاش و امثالهم خبر داده که هیچ سنخیتی با دایر کردن موزه و حراست از گنجینه هوایی کشورمان ندارد.
اتفاقی که این مسئول با آب و تاب خاصی از آن سخن می‌گوید تا انتظار داشته باشیم که به زودی از بازگشت به کار برخی هواپیماهای بازنشسته که می‌بایست راهی موزه شوند، آن هم در عملیات هایی چون اطفای حریق بشنویم و نگرانی هایمان چند برابر شود؛ هواپیماهایی که زمان پروازشان به سر آمده و طبیعتا پرواز با آنها ایمن نیست، بماند که اغلب سن و سال بسیار زیادی دارند و می‌بایست به موزه پیوسته و به عنوان گنجینه صنعت هوایی کشورمان نگهداری شود!