وقتی تهیه کننده فیلمهای مستهجن، مستندساز دفاع‌مقدس می‌شود!

"صراط" - مشکل فرهنگ ما جوگیری مسئولین فرهنگی است، آقایانی که در رسانه­ی ملی دغدغه شان صندوق آراء سالهای آتی و در وزارت ارشاد فروش گیشه­ است؛ آقایانی که تا پیش از این تصور می شد خود را به خواب زده اند حال آنکه  یقین حاصل شد که حقیقتا خواب هستند و یقینا خواب، خواب خرگوشی است که مردی در گستاخی تمام روبروی دیدگان میلیونها ایرانی بی­خبر می­نشیند و مجری انقلابی برنامه­ی «راز» او را با عنوان مستند ساز دفاع مقدس معرفی می کند.

کسی که خود را مردی جلوتر از زمان خود معرفی می کند و دم از تزریق امید و نشاط به جسم و جان ایرانیان افسرده از دوران جنگ میزند در آخرین برنامه راز چنان سخن گفت که با ادبیات هنرمندانه ی خود و با به عاریت گرفتن عباراتی انقلابی برای به خواب رفتگان رسانه ی ملی لالایی مرگ خواند، این آقای جلوتر از زمان کسی نبود جز اسدالله نیک نژاد که مصداق تبلور غرور ملی را در غرب برخاسته از پخش یک سریال دهه ی شصتی در شبکه PBS امریکا می داند مردی که معاونت سینمایی وزارت ارشاد خواب زده ی دولت دهم تمام تلاش خود را کرد تا ایشان با پذیرش داوری جشنواره ی فیلم فجر بر مسندی تکیه زند که ظاهرا با انقلابی گره خورده است که بخشی از اهدافش در بهمن 57 تحقق اخلاق در فضای عمومی جامعه بوده است.

همسان سازی فرهنگی مبتنی بر یاوه گویی های فوکویاما و توهمات جهانی سازی هانتینگتون نمک پرورده دلارهایی است که نیک نژاد کریمانه برای پایان تاریخی و نوستالژیک لیبرال دموکراسی به نام تولید سریالهای پورن زلمان کینگ هزینه کرده بود، آری درست گفت نیک نژاد که چون بسیاری از فیلم سازان کنونی کشور دغدغه اش خرید ویلای شمال و لواسان نیست زیرا او با سریالهای شهوانی اش مسیر جهانی سازی را برای دنیای پورن زده ی غرب هموارتر می سازد هدفی که با فیلم های دیگر که یا فیلم نامه ی آنها را نوشته بود و یا زحمت کارگردانی را متقبل شده بود و یا عمدتا تهیه کننده ی آنها بوده است به سرانجام رسید و چه دردآور است که نادر طالب زاده ی عزیز با استناد به ساخت فیلمی تحت عنوان «درد همسنگرم» در هنگامه ی جنگ، پیاده نظام فحشاسالاری غرب را مستند ساز دفاع مقدس می خواند تا او به بلاهت ما با صدایی بلند بخندد و از انقلاب، امام، غرور ملی و ارزش هایی بگوید که در چند هزار کیلومتر آن سوتر همه شان را لگدمال کرده است.