از تمایل پرز برای دیدار با روحانی تا امکان ارتباط با اسراییل از نگاه صانعی

گروه سیاسی صراط" - اندکی بعد از انتخاب روحانی به ریاست جمهوری شایعه ای در خصوص دیدار او با یک مقام صهیونیست در یکی از روزنامه های این رژیم منتشر شد که در آن ادعا شده بود روحانی در دهه ۶۰ با «امیرام نیر»، مشاور «ضد تروریسم» نخست وزیر رژیم صهیونیستی ملاقات کرده است.

به گزارش گروه سیاسی صراط، این شایعه آغاز روندی بود که چند ماه بعد به درخواست شیمون پرز، رییس رژیم صهیونیستی مبنی بر دیدار با حسن روحانی ختم شد!

روزنامه صهیونیستی یدیعوت آحارونوت که اولین شایعه را منتشر کرده بود نوشته بود روحانی از هویت طرف ملاقات خود بی خبر بوده است.

بر اساس این ادعا، یک دلال اسلحه به نام قربانی فر واسطه این دیدار بوده است. نکته قابل تامل اینکه خبرسازی روزنامه اسراییلی، در سطح وسیعی مورد استقبال رسانه های کشور ترکیه قرار گرفت و منتشر شد و اندکی بعد از روی کار امدن دولت یازدهم، ترکیه با وجود اختلافات پیشین با ایران در خصوص آینده سوریه، به یکی از نزدیک ترین دوستان ایران تبدیل شد.

حضور روحانی در نیویورک با استفاده او از نام "اسراییل" در مجمع عمومی سازمان ملل همراه شد. او در سخنرانی مذکور پیشنهاد داد که اسرائیل (!) نیز باید به معاهده NPT بپیوندد. روزنامه صهیونیستی «هاآرتص» درباره این پیشنهاد نوشت که هیئت‌های سیاسی از آن «بهت‌زده» شدند. چراکه پیشنهاد روحانی، «امتیاز» بزرگی بود که رژیم صهیونیستی به عنوان یک آرزو دنبال می‌کند و آن، به رسمیت شناختن موجودیت اسرائیل است!

مذاکرات ایران و 5+1 که با امضای یک توافق اولیه به اتمام رسید نیز اگرچه با هیاهوی شدید نتانیاهو و اعلام مخالفت ظاهری او همراه بود اما بسیاری، از همان ابتدا رفتار او را غیرواقعی دانستند. از جمله دیوید منشاری بنیانگذار انجمن مطالعات ایران در دانشگاه تل‌آویو که دو سال نیز در زمان رژیم پهلوی در ایران زندگی کرده اخیرا گفته است که بنیامین نتانیاهو از متن توافقنامه هسته‌ای میان ایران و کشورهای غربی،‌ راضی است و ابراز مخالفت‌های وی در راستای استراتژی دیپلماسی عمومی در مواجهه با ایران است.

اما عجیب ترین موضع یک مقام صهیونیست در خصوص ایران توسط شیمون پرز رئیس رژیم اسرائیل در حاشیه کنفرانس تجارت ۲۰۱۳ اسرائیل بیان شد. او با بیان اینکه «من هیچ دشمنی ندارم ما ایران را دشمن نمی‌دانیم» اظهار تمایل کرد که با حسن روحانی دیدار کند!

بی تردید مواضع مقامات صهیونیست و خبرسازی های روزنامه های این رژیم از روی یک سناریوی دقیق با اهداف مشخص اجرا شده و در این بین تعارضات ظاهری میان مسئولان آن نیز در همین راستاست.

نکته قابل تامل اما نحوه رویارویی دولت یازدهم با این سناریو است که گاهی اظهارنظرها و موضع گیری های انجام شده، نه تنها در راستای مقابله با رژیم صهیونیستی نبوده بلکه کاملا خوشایند آنهاست.

شاید روند عقب نشینی های دولت در جریان مذاکرات هسته ای و در پی آن، عهدشکنی آمریکایی ها عامل مهمی بود تا مقامات آمریکایی و اسراییلی را در ارائه خواسته ها و شروط خود جری تر کرده تا جایی که هر روز شرط جدیدی برای توافق نهایی با ایران بعد از دوره 6 ماهه مطرح می شود.

در این میان جایگاه اظهارات عجیب شیخ یوسف صانعی که از احتمال کنار آمدن ایران و رژیم صهیونیستی سخن گفته و تنها شرط این مسئله را کنار گذاشتن اهداف و باورهای خطرناک اسرائیلی‌ها(!) دانسته کجاست؟