داوود عبداللهی

پس از شهادت برادر بزرگتر راهی جبهه شد، گفت می‌خواهم مثل محمود با شهادت خوشبخت شوم، دوست دارم مانند مولایم حسین(ع) بی‌سر شهید شوم، منتظر بازگشت پیکرم نباشید.