به گزارش صراط،اسماعیل امینی شاعر و منتقد ادبی اخیرا در صفحه خود در یکی از شبکه‌های اجتماعی به انتقاد از بعضی افراد در عرصه هنر و فرهنگ پرداخته و این انتقادها را در قالب ماجرهایی کوتاه یا یک حکایت واقعی نگاشته است. به عنوان مثال در برخی از نوشته‌های امینی در این شبکه اجتماعی می‌خوانیم:
1- یک پیشنهاد: کسانی که داعیه مخالفت با حکومت را دارند و (حکومتی بودن) را ناپسند می‌دانند، صراحتا بنویسند که شغلشان چیست و از کجا درآمد کسب می‌کنند؟
2- کسانی که ادای مخالفت در می‌آورند و خود را غیرحکومتی می‌دانند، اگر یکی از دستگاه‌های حکومتی، حتی آنهایی که مثلا مخالفان از آنها تبری می‌جویند ( مثلا کیهان یا ارشاد یا صداو سیما) آگهی استخدام بدهد در صفوف فشردۀ داوطلبان همکاری نخواهند بود؟
3- یکی از مدیران ارشد یک دستگاه دولتی مرا سرزنش می‌کرد که تو چرا برای صدا و سیما ترانه می‌سازی؟
4- یک حکایت واقعی: یکی از بازنشستگان یک دستگاه فرهنگی دولتی داشت کارکنان آن دستگاه را سرزنش می‌کرد که حقوق این اداره حلال نیست و خوردن ندارد. یکی از رندان جمع گفت اما آن دویست متر زمینی که به ما داده‌اند خیلی ارزش دارد! آن منتقد بلافاصله گفت: پس سهم ما چی؟ ما سی سال برای این اداره کار کردیم! آن رند گفت: شوخی کردم و خالی بستم نگران نباش!
اسماعیل امینی در همین ارتباط درباره دلیل نوشتن چنین مطالبی و اینکه او در این نوشته‌ها از چه کسانی انتقاد می‌کند، گفت: منظور من کاملا در نوشته‌هایم به وضوح بیان شده است. متاسفانه عده‌ای دولتی و حکومتی بودن را به عنوان اتهام مطرح می‌کنند در حالی که به هر حال بخشی از مردم برای دولت کار می‌کنند و بخشی برای بخش خصوصی. می‌خواستم به این افراد بگویم که خودتان در این کشور چه کاره هستید.
وی در پاسخ به این سوال که مشخصا آیا شما به فرهنگ یا تیپ خاصی از افراد انتقاد دارید یا خیر، اظهار داشت: انتقاد ندارم. می‌خواهم بگویم این رفتار غلط است. برای دولت کار کردن نه حسن است و نه عیب. بلکه یک ویژگی است. نه افتخار بزرگی است و نه ننگ بزرگی. اینکه عده‌ای دولتی بودن را یک مارک و تهمت می‌دانند، بی انصافی است و هیچ جای دنیا چنین کاری را انجام نمی‌دهند.