به گزارش صراط، اسلام بابانژاد صبح امروز در چهلمین جلسه شورای اسلامی استان پیگیری وضعیت مناطق سیل‌زده شهرهای استان را از سوی مسئولان استانی و کشوری خواستار شد.
وی با اشاره به اینکه خسارت‌های ناشی از سیل در شهرهای مازندران چندین برابر اعتبارات یک ساله شهرستانی است، اظهار داشت: عوامل انسانی ناشی از بی‌مدیریتی مسئولان دستگاه‌های متولی سبب شد تا مازندران به منطقه‌ای سیل‌خیز تبدیل شود.
رئیس شورای شهر بهشهر پیامدهای بعد از بحران سیل را بیش از خسارت‌های حادثه دانست و تصریح کرد: از اینکه فقر و بیکاری در این شهرهای افزایش می‌یابد، اگر اقدام پیشگیرانه سیل در مازندران صورت نگیرد با هر باران هزاران نفر جان و مال خود را از دست می‌دهند.
بابانژاد با بیان اینکه از دقایق نخست سیل مسئولان شهرستانی برای خارج کردن شهر از بحران خوب اقدام کردند، بیان داشت: بعد از 40 روز هنوز آسیب‌های ناشی از سیل جبران نشد.
این مسئول وعده‌های مسئولان استانی به وِیژه معاون اول رئیس جمهور را که از مناطق سیل‌زده بهشهر بازدید داشت را بی‌عمل دانست و گفت: هنوز هیچ اعتبار دولتی به خانواده‌های سیل‌زده بهشهری تعلق نگرفت.
وی ادامه داد: استانداری به بخشی از خانواده‌های سیل‌زده مبلغ 500 هزار تومان تسهیلات بلاعوض داد که آن هم از ردیف بودجه‌های دیگر تامین شد.
بابانژاد خسارت ناشی از سیل بهشهر را 36 میلیارد ریال اعلام کرد و گفت: براثر وقوع سیل تاسیسات شهرداری بهشهر 18 میلیارد تومان خسارت دید.
عضو شورای اسلامی استان مازندران با اشاره به اینکه سیل بهشهر به 10 هزار خانوار به میزان 10 تا 100 درصد خسارت زد، یادآور شد: سیل سبب تخریب اراضی کشاورزی و باغی به‌ویژه بخش دامپروری شهرستان بهشهر شد.
بابانژاد سیل‌های اخیر در مازندران را تجربه تلخی برای هم استانی‌ها دانست و گفت: وسعت سیل بهشهر سه برابر سیل سال‌های اخیر نکا بود ولی میزان فوتی‌های نکا 52 نفر و شهرستان بهشهر شش نفر بود.
رئیس شورای اسلامی شهر بهشهر با بیان اینکه کاربری بسیاری از اراضی کشاورزی تغییر کرده است، ابراز داشت: اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری از تخریب جنگل‌های بالادست جلوگیری کنند.
وی سیل نکا، میاندرود، کلاردشت، گلوگاه، بهشهر، نوشهر و چالوس را تهدید جدی برای مازندران عنوان کرد و گفت: سیل در این شهرستان‌ها نخستین تجربه نبود و آخرین هم نخواهد ماند.
بابانژاد ادامه داد: نوع کشت اراضی کشاورزی در بالا دست‌ها تعریف درستی ندارد.
وی افزود: هیچ شناسنامه‌ای برای حریم رودخانه‌ها در داخل و خارج از شهرهای استان تعریف نشده است، جاده‌سازی‌های مازندران تخصصی نیست، گونه‌های جنگلی بکر و بی‌نظیر مازندران در حال تخریب است و برداشت بی‌رویه از بستر رودخانه‌ها مازندران را به منطقه سیل‌خیز تبدیل کرد.
وی با اشاره به اینکه خسارت‌های ناشی از سیل در شهرهای مازندران چندین برابر اعتبارات یک ساله شهرستانی است، اظهار داشت: عوامل انسانی ناشی از بی‌مدیریتی مسئولان دستگاه‌های متولی سبب شد تا مازندران به منطقه‌ای سیل‌خیز تبدیل شود.
رئیس شورای شهر بهشهر پیامدهای بعد از بحران سیل را بیش از خسارت‌های حادثه دانست و تصریح کرد: از اینکه فقر و بیکاری در این شهرهای افزایش می‌یابد، اگر اقدام پیشگیرانه سیل در مازندران صورت نگیرد با هر باران هزاران نفر جان و مال خود را از دست می‌دهند.
بابانژاد با بیان اینکه از دقایق نخست سیل مسئولان شهرستانی برای خارج کردن شهر از بحران خوب اقدام کردند، بیان داشت: بعد از 40 روز هنوز آسیب‌های ناشی از سیل جبران نشد.
این مسئول وعده‌های مسئولان استانی به وِیژه معاون اول رئیس جمهور را که از مناطق سیل‌زده بهشهر بازدید داشت را بی‌عمل دانست و گفت: هنوز هیچ اعتبار دولتی به خانواده‌های سیل‌زده بهشهری تعلق نگرفت.
وی ادامه داد: استانداری به بخشی از خانواده‌های سیل‌زده مبلغ 500 هزار تومان تسهیلات بلاعوض داد که آن هم از ردیف بودجه‌های دیگر تامین شد.
بابانژاد خسارت ناشی از سیل بهشهر را 36 میلیارد ریال اعلام کرد و گفت: براثر وقوع سیل تاسیسات شهرداری بهشهر 18 میلیارد تومان خسارت دید.
عضو شورای اسلامی استان مازندران با اشاره به اینکه سیل بهشهر به 10 هزار خانوار به میزان 10 تا 100 درصد خسارت زد، یادآور شد: سیل سبب تخریب اراضی کشاورزی و باغی به‌ویژه بخش دامپروری شهرستان بهشهر شد.
بابانژاد سیل‌های اخیر در مازندران را تجربه تلخی برای هم استانی‌ها دانست و گفت: وسعت سیل بهشهر سه برابر سیل سال‌های اخیر نکا بود ولی میزان فوتی‌های نکا 52 نفر و شهرستان بهشهر شش نفر بود.
رئیس شورای اسلامی شهر بهشهر با بیان اینکه کاربری بسیاری از اراضی کشاورزی تغییر کرده است، ابراز داشت: اداره کل منابع طبیعی و آبخیزداری از تخریب جنگل‌های بالادست جلوگیری کنند.
وی سیل نکا، میاندرود، کلاردشت، گلوگاه، بهشهر، نوشهر و چالوس را تهدید جدی برای مازندران عنوان کرد و گفت: سیل در این شهرستان‌ها نخستین تجربه نبود و آخرین هم نخواهد ماند.
بابانژاد ادامه داد: نوع کشت اراضی کشاورزی در بالا دست‌ها تعریف درستی ندارد.
وی افزود: هیچ شناسنامه‌ای برای حریم رودخانه‌ها در داخل و خارج از شهرهای استان تعریف نشده است، جاده‌سازی‌های مازندران تخصصی نیست، گونه‌های جنگلی بکر و بی‌نظیر مازندران در حال تخریب است و برداشت بی‌رویه از بستر رودخانه‌ها مازندران را به منطقه سیل‌خیز تبدیل کرد.