"صراط ورزشی " - مقدمه بی ربط اول: بعضی بر این تجربه اند که یک بام می تواند نه تنها دو هوا بلکه چندین هوا داشته باشد.
مقدمه بی ربط دوم: نقل است که معامله هم حال و هوائی دارد.
مقدمه بی ربط سوم: می گویند که مرز خدمت و خیانت به نازکی موئی است سیاه در شبی ظلمات و بی ستاره.
**********
زمان زیادی از ماجرای تعلیق فوتبال ایران نمی گذرد. همان ماجرائی که به بهانه عزل دادکان توسط رئیس وقت سازمان ورزش، علی آبادی، رخ داد. هر چه بود این شد که بانیان دیروزی فوتبال، به بهانه خبر بری، از اهالی ورزش و اطرافیان رئیس آن روز، انگ خوردند و تاخته شدند. آن از همه جا بی خبرها به انواع اتهام، ممهور شدند و ازهر چه ناسزا بود، بارشان شد. از دادکانشان گرفته تا دیگرانی که روزی برای خودشان در مدیریت ورزش و صد البته غیر ورزش هم یلی بودند با یال و کوپالی به قامت شیر...
ورق اما امروز به گونه ی دیگری است. پاسی از آن روزها نگذشت و این بار علی آبادی بر صدارت برادران دیروزی در ورزش تکیه زد و ...
امروز هم IOC به همان بهانه های دیروز، فدراسیون ها و حتی ورزش ما را به هزار اما و اگرهای دیگر به تعلیق، تهدید می کند. اما...
اما نکته این است که آیا همه ی این ها بهانه است یا ...
آیا باز هم می توان گفت که همانند قبل جاسوسی در میان هست و خیانتی؟ یا...
یا مذاکره ای در کار است و معامله ای؟
آیا علی آبادی و دوستانش به دیروزیان عذرخواهی بدهکارند و منتطر فرصت اند برای طلب بخشش ؟ یا ...
اگر علی ابادی والی ورزش آن روز بجای نشانه روی انگشت اتهام به سوی دیگران، کاری را می کردند که بانیان ورزش جهان انتظار داشتند نه دیروز تعلیق دامن فوتبال ما را می گرفت و نه امروز جنجالی به نام تعلیق ورزش را داشتیم. اتفاقی که میسر نشد و خواجه را همچنان در خم اول یکی از کوچه های نقش ایوان ویلان و سرگردان، گرفتار کرده است. راستی آقای علی آبادی! مقصر کیست؟
مقدمه بی ربط دوم: نقل است که معامله هم حال و هوائی دارد.
مقدمه بی ربط سوم: می گویند که مرز خدمت و خیانت به نازکی موئی است سیاه در شبی ظلمات و بی ستاره.
**********
زمان زیادی از ماجرای تعلیق فوتبال ایران نمی گذرد. همان ماجرائی که به بهانه عزل دادکان توسط رئیس وقت سازمان ورزش، علی آبادی، رخ داد. هر چه بود این شد که بانیان دیروزی فوتبال، به بهانه خبر بری، از اهالی ورزش و اطرافیان رئیس آن روز، انگ خوردند و تاخته شدند. آن از همه جا بی خبرها به انواع اتهام، ممهور شدند و ازهر چه ناسزا بود، بارشان شد. از دادکانشان گرفته تا دیگرانی که روزی برای خودشان در مدیریت ورزش و صد البته غیر ورزش هم یلی بودند با یال و کوپالی به قامت شیر...
ورق اما امروز به گونه ی دیگری است. پاسی از آن روزها نگذشت و این بار علی آبادی بر صدارت برادران دیروزی در ورزش تکیه زد و ...
امروز هم IOC به همان بهانه های دیروز، فدراسیون ها و حتی ورزش ما را به هزار اما و اگرهای دیگر به تعلیق، تهدید می کند. اما...
اما نکته این است که آیا همه ی این ها بهانه است یا ...
آیا باز هم می توان گفت که همانند قبل جاسوسی در میان هست و خیانتی؟ یا...
یا مذاکره ای در کار است و معامله ای؟
آیا علی آبادی و دوستانش به دیروزیان عذرخواهی بدهکارند و منتطر فرصت اند برای طلب بخشش ؟ یا ...
اگر علی ابادی والی ورزش آن روز بجای نشانه روی انگشت اتهام به سوی دیگران، کاری را می کردند که بانیان ورزش جهان انتظار داشتند نه دیروز تعلیق دامن فوتبال ما را می گرفت و نه امروز جنجالی به نام تعلیق ورزش را داشتیم. اتفاقی که میسر نشد و خواجه را همچنان در خم اول یکی از کوچه های نقش ایوان ویلان و سرگردان، گرفتار کرده است. راستی آقای علی آبادی! مقصر کیست؟