سفید
" صراط ورزشی " - قیمت
ستاره های دور میز و صفرهایش را نمی شود حساب کرد. به قول علی پروین شاید
تریلی ، تریلی هم برای کشیدن اسم شان کم باشد اما در میدان عمل ، توی زمین
فوتبال ، فعلا که خبری نیست. این قدر نا امید که مردم به حد انفجار رسیده
اند. مردم دیگر صبرشان به سر رسیده است. خسته از رقم های میلیاردی که به
ملی پوشان فوتبال داده می شود و در عمل ، هیچ برای شان باز خوردی ندارند.
مدال های المپیکی ها هم شده مزید بر علت ، فریادهای اعتراض تند شده اند .
بی داد از پول های یامفت و این انتقاد ها به تیریژ قبای آقایان برخورده.
نشسته اند دور هم و کاسه چه کنم شان ته اش شده اینکه:« همه اش تقصیر عادل
فردوسی پور است. او با تیکه هایش مردم را تحریک کرده. حالا که به ما گفتن
بی غیرت ، حالا که مدال آوران المپیک را می کوبند توی سر ما پس ما هم روزه
سکوت می گیریم. آهای روزنامه چی ها ، تلویزیون دارها ، ما حرفی با شما
نداریم. بروید از شطرنج بنویسید و مخاطب داشته باشیم. ما که رفتیم قهر »
قرمز
پول
ها و بنز ها ، اسم ها همه و همه در ابتدای فصل هیاهویی به پا کرده بودند .
اس اسی ها باید به احترام سردار خبردار می ایستادند و پرسپولیس آمده بود
که همه را 6 تایی کند اما این طبل با مربی چند میلیاردی اش خیلی زود ترکید.
واویلایی شده روزگار پرسپولیس. ستاره هایش همه روی هم ، 4 گل هم نزدند و
تا دلتان بخواهد گل خوردند. حالا کار به جایی رسیده که مدیر باشگاه گهر
برای نشان دادن کار بزرگ تیمش به نمایندگان فوتبال آسیا می گوید:« ما همان
تیمی هستیم که در جدول لیگ ، یک پله بالاتر از پرسپولیس ایستادیم!»
مدیر مانده مربی را اخراج کند یا ستارگان کم فروغ یا اینکه خودش روانه شود به سوی درب خروجی باشگاه.
آبی
ژنرال
و قزل آلا و هاشم و علی همه و همه روی هم فقط 3 امتیاز بیشتر از پرسپولیس
دارند. البته با همین 3 امتیاز فعلا به لطف شانزدهمی بودن پرسپولیس در امان
هستند ولی آنها هم روزگارشان خوش نیست. تیم بد بازی می کند و بازیکنان
مورد علاقه مدیر و مربی بدتر از همه. بازیکن 5 میلیاردی تیم صدای همه را در
آورده و قلعه نویی به این می نازد که نرم افزار آنالیزش می گوید هم قزل
آلا ، قزل آلاست و هم هاشم رونالدو. جمعیت اما روزگارشان خوش نیست و
دلتنگند. دلتنگ یک 90 دقیقه زیبا و هجومی.
/////
روزگار
فوتبال خوش نیست. 3 روز مانده تا بازی مهم با لبنان ، جو غالب این است:
ناامیدی ، یاس و دلزدگی . همه با هم قهرند و کاری ندارند غیر از دشنام ، بی
احترامی و دروغ. می شود شرایط را از این هم بدتر کرد. مدام ملی پوشان
میلیاردی را بی غیرت نامید و هر کسی از در وارد شد پتکی کرد بر سرشان. می
شود هم آتش بس داد و شرایط را باور کرد. اینکه آخر این قصه از دست رفتن
رویای جام جهانی ست. فرقی ندارد که اگر این آقایان میلیاردی ، فوتبالیست
نمی شدند باید کله بار می گذاشتند یا کیسه بار ماشین می کردند. اگر این ها
هم نبودند ، از این چرخه مسموم ، بهتر از اینی بیرون نمی آمد . پس بیایید
بپذیریم اوضاع همینی هست که می بینیم. آتش بس دهیم و باورمان شود ، فوتبال
برای مان شده عین آش کشک خاله. بیایید همتی کنیم تا اقلا جهانی شویم و
لبخندی را شاید به این واسطه بر لبان مردمان بنشانیم.