به گزارش سرویس وبلاگ صراط؛نویسنده وبلاگ نگین حجاب در آخرین به روزرسانی وبلاگ خود نوشته است:
فکر می کنی از «نگاه» تا «گناه» چه فاصله ای است؟
گاهی عشق های خیابانی و اتوبوسی، حامل «ویروس» است، چرا؟
چون که آلوده است!
یا باید نگاه ها را پاک ساخت، یا دل و جان را در برابر نگاه های مسموم و ناپاک، «واکسینه» کرد.
کدام یک عملی تر است و کدام یک در اختیار توست؟
سربازی را در میدان نبرد، تصور کن!
ترکش توپ و خمپاره و گلوله های کشنده از هر طرف می آید. اگر این سرباز، در سنگری موضع بگیرد، یا پشت خاکریزی خود را از اصابت ترکش ها محافظت کند، یا حتی با خوابیدن روی زمین، خود را از تیررس دور نگاه دارد، شانس سلامت برایش بیشتر است.
ولی … اگر بی سنگر و بی خاک ریز و بی حفاظ، در دشتی گسترده و در تیررس دشمن قرار گیرد به زودی آسیب دیده، از رده خارج می شود.
حال، وقتی در محیط پیرامون، نگاه های آلوده از هر طرف، مثل ترکش می بارد،
و رابطه های مغرضانه و دام گستری های موذیانه ای برقرار و گسترده است،
و هوس بازانی، در پی شکارند و شیادانی به دنبال کامجویی های شیطانی و حیوانی،
آیا ساده لوحی نیست که انسان، شرط احتیاط را از دست بدهد و بی گدار به آب بزند و بدون واکسینه کردن خود و کنترل و خنثی ساختن مسمومیت نگاه های آلوده، در معرض بارش ترکش های خطرناک قرار دهد؟
چه بسیار نگاه ها، که تیرهای شیطانی است.
و چه بسیار گناه ها، که زاییده ی نگاه ها یا در معرض نگاه بودن است.
پس، فاصله ی چندانی میان «نگاه» و «گناه» نیست!
بیچاره آنان که خوش باورند و در تور نگاه می افتند و به دست و پا زدن می پردازند و آخرش، اسارت!
و بیچاره تر، آنان که در «دام لبخند» می افتند و می پندارند که تنها معشوق و یگانه یار آن «لبخند فروشِ» صیادند و نمی دانند که چه بسیار مرغان ساده لوح، به طمع دانه، گرفتار دام شده اند و به جای گلشن با طراوت، به قفس مرگ افتاده اند.
فکر می کنید چه تعداد، فریب خوردگان خام، «پشت دیوار ندامت»، گرفتار حسرت و اندوهند؟
آیا آمار مصدومین «ترکش گناه» را دارید؟
آیا ضایعاتِ «تیرهای مسموم نگاه» را می شناسید؟
می دانید چه تعداد، مبتلایان به ویروس هوس، در بستر گناه آرمیده اند؟
اگر برای خواهران ما، «سنگر حجاب»، حفاظی در برابر ترکش های نگاه و گناه است، برای برادران ما نیز «واکسن تقوا» عاملی برای مقابله با مسمومیت نگاه است.
اگر سر و روی بانوان را حجاب لازم است، نگاه و چشم آقایان هم حجاب می خواهد.
کنار هر نگاه، دو فرمان است:
دل و شیطان می گوید: «چشم بدوز»
دین و رحمان می گوید : «دیده فروبند»
تا تو کدامین دستور را اطاعت کنی و در دو راهی «دل» و «دین»، فرمان کدام یک را به سود وجدان و ایمان خود بشناسی و بپذیری.
شاید با کنترل نگاه ها، بشود آمار تلفات ترکش های «چشم ناپاک» را کاهش داد.
شاید با رعایت پوشش و پرهیز از «خودآرایی» و «خودنمایی» بتوان تیر نگاه های آلوده را به «سنگ ناکامی» زد.
چشم ها را باز کنید … از هر طرف، بارش تیر و ترکش گناه است! در سنگر «عفاف» موضع بگیرید.
دل ها اگر از موعــظه آدم می شـــد
شاید تلفات معصیت کم می شد
از این همه کشته های درگیریِ نفس
ای کاش گزارشی فراهم می شد