به گزارش صراط به نقل از مشرق، اعضای تیم ملی کشتی فرنگی راهی ارمنستان شدند تا از طریق این کشور برای حضور در رقابت‌های کشتی بازی‌های المپیک 2012 عازم لندن شوند.
محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی در آخرین اظهارنظرش پیش از ترک ایران و عزیمت به لندن درباره آرزوهایش، شاگردانش و المپیک صحبت‌هایی مطرح کرد؛ گفت‌وگویی با بهترین مربی جهان ترتیب دادیم که پاسخ‌های او در نوع خود جالب بود.
بعد از تمرین شاگردانش روی صندلی همیشگی‌اش در خانه کشتی نشسته است، به
قول خودش آخرین ساعاتی است که در خانه کشتی حضور دارد و بعد از آن دست کسی
به او نخواهد رسید. گفت‌وگوی محمد بنا را با فارس
در زیر می‌خوانید.
چه نتیجه‌ای محمد بنا را در المپیک راضی می‌کند؟
فقط قهرمانی. 2 سال است که ما قهرمان واقعی جهانیم و تمرین قهرمانی در المپیک می‌کنیم. سال‌های 2010 و 2011 بیشترین مدال طلا را داشتیم. 3 سال پیاپی هم قهرمان جام جهانی می‌شویم و در لندن هت‌تریک می‌کنیم.
دوست دارید اگر قهرمان شدید رسانه‌ها چه تیتری بزنند؟
بچه‌های ایران کاری کردند کارستان، آرزوهایی که به بار نشست، جنگجویان فرنگی دنیا را فتح کردند، مردان پارسی فتحی در فرنگستان و خیلی تیترهای دیگر. فقط نام ایران باشد چون این افتخار متعلق به تمام مردم ایران خواهد بود.
اعضای تیمتان را در یک کلمه توصیف کنید.
حمید سوریان: مظلوم بزرگ؛ واقعا با این شرایط، در ورزش ما مظلوم واقع شده است و هیچ وقت به حقش نرسید و حقش ادا نشد.
امید نوروزی: مظهر استقامت
سعید عبدولی: جنگجو
حبیب‌الله اخلاقی: گلادیاتور
قاسم رضایی: پلنگ فرنگی مازندران
بشیر باباجان‌زاده: بچه شیری که شیر شد
اتفاقی که دوست نداشتید رخ دهد؟
هنوز دلم به خاطر مثبت اعلام شدن دوپینگ علی‌اکبری می‌سوزد. اگر همراه ما بود شانس 100 درصد مدال طلای المپیک بود. می‌دانم که چشم بسته طلا می‌گرفت؛ مطمئنم.
و حرف پایانی ...
روزهای سختی را پشت سر گذاشتیم، تمام شد. البته چند روز باقیمانده هم سخت است که امیدوارم به خیر و خوشی بگذرد. فکرش را که می‌کنم می‌بینم چه زود گذشت در تمام این سال‌ها در کنار بچه‌ها بودم در تمام جهات؛ بزرگ شدن تک تکشان را دیدم رشدشان را چه از نظر فیزیکی و چه از نظر ورزشی. روزهای خیلی خوبی بود.
از تمام رسانه‌ها و خبرنگاران، از تمام کسانی‌که در این سال‌ها خوب یا بد نوشتند؛ نقد کردند، تعریف کردند، تشکر می‌کنم. تنها از خدا می خواهم شرمند این مردم نشوم و بتوانم حداقل گوشه‌ای از محبت‌های آنها را با یک نتیجه تاریخی در المپیک جبران کنم.
غزل خداحافظی می‌خوانید؟
کار من بعد از المپیک تمام است. همانطور که قبلاً هم گفته‌ام بعد از المپیک دست هیچ کس به من نمی‌رسد.