به گزارش سرویس وبلاگ صراط، بنیاد قلم و معرفت در وبلاگ شخصی خود نمونه ای از توصیه های آیت الله بهجت رابیان کرده اند:
واى بر ما از آن روزى که قرآن یا عترت را از ما بگیرند. گرفتن هر کدام گرفتن دیگرى هم هست، زیرا این دو از هم جدا نمى شوند: « لَنْ یَفْتَرِقا » نه در خارج و نه در اعتقاد « حَتّى یَرِدا عَلَىَّ الْحَوْضَ » (1)؛ (تا این که در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند.) تنها کسانى از حوض خواهند نوشید که با قرآن و عترت با هم باشند، عدّه اى هستند که همیشه موفّق اند، ولى بعضى مانند کودک یتیم بدون سرپرست هستند و به عمد و یا بدون عمد به هر جهت روى مى آورند، البته فى الجمله معذور هستند. به دلیل عدم حضور امام زمان ـ عجّل اللّه تعالى فرجه الشّریف .
بنابراین، ممکن است به چنین شخصى گفته شود: راست مى گویى، معذورى، خیلى چیزها را ندیدى و نمى دانى، حقّ دارى، چون در زمان غیبت به سر مى برى، و از پدر روحانى و معنوى دستت کوتاه است که نتوانستى سلمان بشوى، سلمانى که « عَلِمَ عِلْمَ الأْوَّلِ وَالآْخِرِ. » (2)؛ (به علم اوّل و آخر آگاه بود.) و فرمود که:
« إذا أَدْرَکْتُمْ سَیِّدَ شَبابِ آلِ محمّد، فَکُونُوا أَشَدَّ فَرَحا بِقِتالِکُمْ مَعَهُ. » (3) وقتى زمان سرور جوانان آل محمّد [امام حسین ـ علیه السّلام ـ] را دریافت کردید، بیشتر به جنگ کردن در رکاب او، شادمان شوید. امّا این را چه مى کنى که فرمودند: « أَلْعِبادَةُ فِى الْغیبَةِ أَفْضَلُ مِنَ الْحُضُورِ. » عبادت در زمان غیبت، از زمان حضور افضل است.
و نیز به اصحاب خود مى فرمود: « أَنْتُمْ أَصْحابى وَ أُولئِکَ إِخْوانى، فَواشَوْقا إِلى إِخْوانى، آمنُوا بِسَوادٍ عَلى بَیاضٍ. »(4)
شما اصحاب من هستید و آنان برادران من هستند. چه قدر به دیدار برادرانم مشتاقم، آنان که به سیاهى بر سفیدى ایمان آوردند.کنایه از این که: در زمانى که مرا ندیده اند به من ایمان آورده اند.
1. اصل حدیث به این صورت از رسول اکرم ـ صلّى اللّه وعلیه وآله وسلّم ـ نقل شده است: «إِنّى تارِکٌ فیکُمُ الثِّقْلَین، أَحَدُهُما أَکْبَرُ مِنَ الآخَرِ: کِتابَ اللّه حَبْلٌ مَمْدُودٌ مِنَ السَّماءِ إِلَى الاْءَرْضِ؛ وَ عِتْرَتى أَهْلُ بَیْتى. وَ إِنَّهُما لَنْ یَفْتَرِقا حَتّى یَرِدا عَلَىَّ الْحَوْضَ.»؛ (من دو چیز سنگین و گرانبها در میان شما [به یادگار مى گذارم [که یکى از دیگر بزرگتر است: یکى: کتاب خدا، که ریسمانى است که از آسمان به سوى زمین کشیده شده است؛ و دیگرى: بستگان و خاندانم. این دو هرگز از هم جدا نخواهند شد، تا این که در [کنار] حوض [کوثر] بر من وارد شوند. مسند احمد، ج 3، ص 14. نیز ر.ک: مسند احمد، ج 3 ،27 و 59؛ مجمع الزوائد هیثمى، ج 9، ص 163؛ مسند ابن جعد، ص 397، منتخب مسند عبد بن حمید، ص 108؛ خصایص نسایى، ص 93؛ مسند ابى یعلى، ج 2، ص 297 و 376؛ معجم صغیر طبرانى، ج 1، ص 131 و...
2.بحار الانوار، ج 10، ص 121؛ ج 22، ص 339
3.بحار الانوار، ج 44، ص 372 .. ..
4. نقل به معنا از: من لایحضره الفقیه، ج 4، ص 365؛ وسائل الشیعة، ج 27، ص 92؛ مستدرک الوسائل، ج 17، ص 300، بحار الانوار، ج 52، ص 125؛ ج 74، ص 55، جامع الاخبار، ص 180؛ کمال الدین، ج 1، ص 288؛ مکارم الاخلاق، ص440.