«تعارف شاه‌عبدالعظیمی» نزنید | اگر واقعا این درخواست کمک جدی است، ما چه باید بکنیم و اگر جدی نیست، پس این‌همه تکرار برای چیست؟

به گزارش صراط ، روزنامه حامی دولت با تعارف خواندن سخنان گاه و بی‌گاه آقای پزشکیان نوشت: رئیس‌جمهور بارها در این ۱۶ ماه گفته که هرکس بتواند به دولت کمک کند، از او استقبال می‌کنیم اما کاش گزارشی تنظیم می‌کردند که دولت در این زمینه چه کسانی را برای پیشبرد امور و گذر از موانع به‌کار گرفته است؟
 شرق در یادداشتی با عنوان حرف‌های تکراری و تعارفات شاه‌عبدالعظیمی نوشت: ضرب‌المثل‌ها، در یک جمله، بیشترین معانی را به شنونده منتقل می‌کنند. یکی از این ضرب‌المثل‌ها، «تعارف شاه‌عبدالعظیمی» است. در بسیاری از مواقع، عرض ارادت و تعارف، خالی از واقعیت است و گوینده و شنونده، خالی‌بودن آن را می‌دانند. ولی به هر جهت، از ابراز آن دریغ نداریم و البته امکان دارد که شنونده، تعارف ما را جدی بگیرد که آن‌ وقت مشکل آغاز می‌شود که باید هر طور شده، وفای به عهد کنیم. اما آن تعارف شاه‌عبدالعظیمی وقتی است که ما طوری تعارف می‌کنیم که شنونده هیچ‌گونه نتواند تعارف ما را نقد کند و ما هم بلد باشیم از زیر انجام آن تعارف و تعهدی که فقط در حرف ادعایش را داشته‌ایم، شانه خالی کنیم. خود من دوستی داشتم که بارها من را برای صرف ناهار و شام یا عصرانه و چای به خانه‌اش دعوت می‌کرد اما نه‌تنها من نشانی خانه او را نداشتم، بلکه او هم هیچ‌طوری نشانی به کسی نمی‌داد.
حالا حکایت جناب رئیس‌جمهور است که بارها در این ۱۶ ماه گفته در حوزه‌های مختلف مشکل داریم و هرکس که بتواند به دولت کمک کند، از او استقبال می‌کنیم و در این مدت نیز بسیاری افراد اعلام آمادگی کرده‌اند که به دولت کمک کنند؛ بنابراین خیلی خوب می‌شد که گزارشی تنظیم می‌کردند که در کدام حوزه‌ها، چه افرادی برای کمک به دولت اعلام آمادگی کرده‌اند و دولت کدام‌یک از آنان را برای پیشبرد امور و گذر از موانع به کار گرفته است؟
نویسنده شرق می‌افزاید: من در این چندین ماه و حتی از آغاز به‌کار دولت، انتقادات بسیاری دیده‌ام که بر سازوکار مدیریت ایشان و کابینه از سوی متخصصان و کارشناسان هر بخش ارائه شده و همچنین شاهد بوده‌ام که بسیاری هم اعلام کرده‌اند حاضرند در این موضوعات، توان و تخصص خود را در اختیار بگذارند؛ اما در عمل، تقریبا هیچ‌کس را ندیده‌ام که به آن فراخوان چندین و چندباره جناب پزشکیان جواب مثبت داده باشد و ایشان از این پاسخ مثبت استقبال کرده و آنان را به‌کار گرفته باشد. آیا واقعا در بین این‌ همه افرادی که بارها و بارها برای کمک به دولت اعلام آمادگی کرده‌اند، حتی یک مورد هم نبوده که کسی واقعا توان کمک به دولت را داشته باشد؟ یا اینکه بوده‌اند افرادی که اعلام آمادگی کرده‌اند و به کمک هم آمده‌اند و جامعه از به‌کارگیری آنان بی‌خبر است؟ یک احتمال هم آن است که جناب پزشکیان تیمی تخصصی را مسئول بررسی این پاسخ‌های مثبت کرده و آن تیم پس از بررسی به این نتیجه رسیده که آن افراد ادعای بی‌جا داشته‌اند و کمکی از دست‌شان برنمی‌آمده. اگر چنین است، بسیار خوب بود که این تیم برای روشن‌شدن افکار عمومی از سازوکار گروه بررسی‌ (اگر وجود دارد) گزارشی تهیه کرده و به جامعه ارائه می‌دادند. ‌
یک احتمال جدی‌تر هم وجود دارد که جناب رئیس‌جمهور با وجود آنکه بارها و بارها خواسته که اگر کسی هست که می‌تواند به دولت کمک کند، پا پیش بگذارد، سازوکاری برای بررسی جواب‌های مثبت فراهم نکرده‌اند. اما آیا می‌توان به خود قبولاند که یک رئیس‌جمهور وقتی سخنی می‌گوید، فقط تعارف کرده و در واقعیت نتوان برای آن نمونه‌ای یافت؟ بالاخره باورش سخت است که همین‌طوری و تحت تأثیر جمعی که در آن قرار می‌گیرد، یک چیزی گفته باشد. ‌اگر واقعا این درخواست کمک جدی است، ما چه باید بکنیم و اگر جدی نیست، پس این‌همه تکرار برای چیست؟... چرا هواداران جناب پزشکیان هیچ‌وقت به ایشان تذکر نمی‌دهند که از تعارف کم کند و بر مبلغ بیفزاید؟ نگویند که به صورت خصوصی به ایشان تذکر می‌دهند که اگر تذکر خصوصی اطرافیان مؤثر بود، این‌همه سخن تکراری و تعارف از ایشان نمی‌شنیدیم.