به گزارش صراط به نقل از تسنیم، بازگشت تحریم‌ها با فعالسازی مکانیسم ماشه، بار دیگر فضای اقتصادی و سیاسی کشور را تحت‌الشعاع قرار داده و نگرانی‌ها درباره تبعات آن در بخش‌های مختلف از جمله حوزه دارو و درمان را افزایش داده است.
حوزه سلامت و به‌ویژه دارو از جمله بخش‌هایی است که هرگونه محدودیت در واردات مواد اولیه و موانع بانکی و مالی می‌تواند خود را در زندگی روزمره بیماران و نیازهای حیاتی آن‌ها نشان دهد. کارشناسان می‌گویند دارو، اگرچه طبق قوانین بین‌المللی نباید مشمول تحریم شود، اما واقعیت این است که فشارهای سیاسی و محدودیت‌های مالی، روند تأمین، واردات و حتی توزیع دارو در کشور را با چالش‌هایی روبه‌رو می‌کند.
از سوی دیگر، صنعت داروسازی کشور در چند سال اخیر، به دلیل تغییر نرخ ارز ترجیحی، با مشکلاتی مواجه شده که بسیاری از فعالان این صنعت را نسبت به آینده آن نگران می‌سازد.
با این حال، نگاه برخی مسئولان بر این باور استوار است که تحریم‌ها و مشکلات موجود، اگرچه آثار واقعی و ملموسی دارند، اما نمی‌توانند به‌طور کامل صنعت داروسازی ایران را متوقف کنند.
در همین زمینه، عبدالحسین روح‌الامینی، رئیس کمیته اجتماعی و فرهنگی کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم با اشاره به پیامدهای تحریم‌ها بر صنعت دارو تأکید می‌کند: «تحریم‌ها نه کاغذ پاره‌اند و نه مانعی برای ادامه حیات صنعت داروسازی کشور». او معتقد است توانمندی‌های بومی، ظرفیت شرکت‌های دانش‌بنیان و تجربه طولانی صنعت داروسازی در مواجهه با بحران‌ها، ابزارهایی هستند که می‌توانند کشور را در مسیر تأمین نیازهای اساسی دارویی یاری کنند؛ به شرطی که بستر مناسبی برای فعالیت این صنعت فراهم شود.
در ادامه،عبدالحسین روح‌الامینی، رئیس کمیته اجتماعی و فرهنگی کمیسیون برنامه و بودجه مجلس، را درباره تأثیر تحریم‌ها بر بازار دارویی، چالش‌های پیش‌روی صنعت، و راهکارهایی که می‌تواند ضامن استمرار تأمین دارو در کشور باشد، می‌خوانید.
به نظر شما فعالسازی مکانیسم ماشه و بازگشت تحریم‌های گسترده‌تر علیه کشورمان می‌تواند کشور را با چالشی جدی در زمینه تأمین داروهای حیاتی مواجه کند؟
نمی‌توان گفت که اسنپ‌بک بی‌اثر است یا باعث تغییر و تحول نمی‌شود اما صنعت داروسازی و بسیاری از صنایع ما در دو دهه گذشته خود را با تحریم‌هایی بالاتر از اسنپ بک تطابق داده از جمله تحریم‌های امریکا؛ بسیاری از تحریم‌های سازمان ملل در واقع در مقابل این تحریم‌هایی که اعمال شده، نتوانسته تأثیر کاملی بگذارد. وقتی ما توانسته‌ایم طی سالیان اخیر در فروش نفت، انتقال پول و واردات خطوط تولید و نیازهای صنعتی، خود را با شرایط موجود تطابق دهیم، اثرات واقعی این تحریم‌ها را در صنعت کمتر دیده‌ایم اما از نظر اقتصادی و هیجانات بازار، تأثیر بر قیمت ارز و متغییرهای اقتصادی در بازار دارو نمی‌توان اثر تحریم‌ها را انکار کرد؛ با وجود این، نمی‌توان گفت که مکانیسم ماشه باعث توقف فعالیت صنعت داروسازی می‌شود زیرا در حوزه بیوتک، سرطان و بسیاری از تجهیزات، خودکفا هستیم.
صنعت به ویژه بخش خصوصی اگر بتواند معادلات اقتصادی خود را با قیمت مناسب تنظیم کند فرآورده‌های دارویی را در اختیار مردم خواهد گذاشت.
تحریم‌ها نه کاغذپاره و بی‌اثر است و نه مانع فعالیت اقتصادی صنعت است؛ باید دید به چه قیمتی این اتفاق افتاده است، رفع تحریم‌ها به قیمت تسلیم شدن در برابر استکبار و صهیونیسم جهانی؟ قطعاً خیر.