به گزارش صراط به نقل از مهر، ابوالحسن اتابکی گفت: دشت مرودشت با خاستگاه سه تمدن بزرگ «اشکانی»، «هخامنشی» و «ساسانی»، بیشترین و متنوع‌ترین آثار تاریخی فلات ایران را در خود جای داده است. به همین دلیل، ما توانسته‌ایم تا به امروز بیش از پنجاه اثر تاریخی (که بیشتر سنگ‌نبشته‌های ساسانی هستند) را در دشت مرودشت کشف و مورد بررسی قرار دهیم.
وی ادامه داد: سنگ‌نگاره کشف‌شده، پیکره یکی از «بزرگ‌زادگان ساسانی» را در «قالب نقش سوزنی» به تصویر کشیده است. این یافته می‌تواند به نوعی دگرگونی بنیادینی در سبک‌شناسی و تقسیم‌بندی هنر «سنگ‌نگاره‌های ساسانی» ایجاد کند؛ بدین معنا که ما دیگر با نقوش سوزنی شاهان مستقل پارس (دوره سوم) و نخستین شاهان ساسانی در کاخ‌های تخت جمشید روبرو نیستیم. بلکه این نقوش سوزنی (که در آینده برخی از آن‌ها انتشار خواهند یافت) همگی مربوط به «اواخر دوره ساسانی» هستند که ویژگی‌های «ترکیب‌بندی» و «تقابل» هنر سنگ‌نگاره‌های ساسانی را همچنان حفظ کرده‌اند.
نجمه ابراهیمی، پژوهشگر تاریخ، نیز با اشاره به اینکه سنگ‌نگاره‌ها از مستندات با اهمیت باستان‌شناسی به شمار می‌روند و بازتابی از ظرافت هنری و اوضاع سیاسی-اجتماعی زمان خود هستند، گفت: این نقش سوزنی با «نگاره مردی نیم‌رخ» در ابعاد کوچک ۴×۵ سانتی‌متر با ظرافت خاصی حجاری شده است، اما بخش‌هایی از آن بعدها به وسیله یک نقش تا حدودی دچار آسیب شده است.
وی ادامه داد: «گردنبند مرصع و دارای آویز زیبا»، «روبان‌های مواج» و «لباس فاخری» که در این نقش حجاری شده، نشان می‌دهد که این شخص به گمان یکی از «بزرگ‌زادگان» یا «اسواران» اواخر دوره ساسانی در شهر استخر و ایالت پارس بوده است.
پژوهشگر تاریخ تصریح کرد: از آنجا که استان فارس و به‌ویژه دشت مرودشت زادگاه شاهان ساسانی به شمار می‌رود، بیشترین سنگ‌نگاره‌ها، سنگ‌نوشته‌ها و آثار ساسانیان را در خود جای داده است.