به گزارش صراط به نقل از ایسنا، پژوهشگران «دانشگاه کوئینزلند»(University of Queensland) ۱۵ گونه علف هرز یافت‌شده در غرب شهر بریزبن ایالت کوئینزلند استرالیا را مور بررسی قرار دادند و پتانسیل تبدیل آنها را به گلوله‌های زیست‌توده برای استفاده به عنوان سوخت جامد ارزیابی کردند.
به نقل از وب‌سایت رسمی دانشگاه کوئینزلند، گفته‌های دکتر «برونو د آلمیدا موریرا»(Bruno de Almeida Moreira) پژوهشگر ارشد این پروژه نشان می‌دهد که دو گونه گیاه بالارونده شامل «تاجریزی برزیلی»(Brazilian Nightshade) و «مارچوبه بالارونده»(Climbing Asparagus) مناسب تشخیص داده شدند.
موریرا گفت: بازار بین‌المللی سوخت بر زیست‌توده جنگلی متمرکز بوده است اما با توجه به مقررات استرالیا مبنی بر این که سوخت‌های چوبی در گروه تجدیدپذیر طبقه‌بندی نمی‌شوند، ما در تلاشیم تا منابع جایگزین زیست‌توده جنگلی را برای تولید زیست‌توده‌هایی با همان کیفیت پیدا کنیم.
موریرا ادامه داد: چوب مقدار زیادی «لیگنین» دارد که یکی از مهم‌ترین اجزای آن است و این علف‌های هرز حدود ۲۵ درصد لیگنین دارند که توانایی رقابت با چوب را دارد. یافته کلیدی دیگر این است که می‌توانیم زیست‌توده‌هایی را با کیفیت نمونه‌های موجود در بازار تولید کنیم. این بدان معناست که مسیرهایی برای تبدیل علف هرز به زیست‌توده وجود دارد و می‌تواند سوخت‌های زیستی را با کیفیت بازار فراهم کند.
علف‌های هرز به سوخت تبدیل می‌شوند
«سودهیر یاداو»(Sudhir Yadav) از پژوهشگران این پروژه گفت: هدف از این پژوهش، کاهش اثرات زیست‌محیطی و بهبود پایداری بخش کشاورزی است. سازمان‌هایی مانند «آژانس انرژی‌های تجدیدپذیر استرالیا» پیش‌بینی کرده‌اند که انرژی زیستی تا سال ۲۰۵۰ می‌تواند ۲۰ درصد از تقاضای انرژی را تأمین کند. این یک هدف خوش‌بینانه اما قابل دستیابی است و برای پر کردن این شکاف باید پژوهش‌های بسیاری انجام شود.
یاداو ادامه داد: یکی دیگر از زمینه‌های پژوهشی ما تبدیل زیست‌توده‌های کم‌ارزش و پسماندهای کشاورزی مانند ساقه گیاهان، کاه، تراشه‌های چوب و کود حیوانی به محصولات کاربردی است. این کار می‌تواند منبع درآمد برای یک استارت‌آپ باشد، مشکلی را برای یک دولت محلی حل کند و مهم‌تر از آن، بار زیست‌محیطی را کاهش دهد.
یاداو خاطرنشان کرد که این پژوهش هنوز به پایان نرسیده است. وی افزود: ما گونه‌های بیشتری از علف هرز را برای آزمایش داریم اما از دیدگاه پایداری می‌دانیم که علف‌های هرز محیطی، محدودیت دارند و در نهایت عرضه آنها به یک مشکل تبدیل خواهد شد. همچنین، ما به سایر منابع بالقوه زیست‌توده مانند زباله‌های سبز جمع‌آوری‌شده توسط انجمن‌ها و خانوارها و حتی برخی از محصولات زراعی زیر کشت وسیع مانند ذرت خوشه‌ای فکر می‌کنیم.
این پژوهش در مجله «Sustainable Energy Technologies and Assessments» به چاپ رسید.
