به گزارش صراط به نقل از ایسنا، نشریه آمریکایی در مقاله‌ای به بررسی موضع‌گیری‌های متناقض «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا در قبال جنگ رژیم صهیونیستی علیه غزه پرداخته و آن را نشانه‌ای از نبود انسجام در سیاست‌های او توصیف کرد.
به گزارش نشریه «نیویورکر»، ترامپ در جریان سفرش به اسکاتلند و بازدید از یکی از زمین‌های گلف خود، در کنار «کر استارمر» نخست‌وزیر بریتانیا اعتراف کرد که در نوار غزه «گرسنگی واقعی» وجود دارد. او گفت: «بر اساس تصاویر تلویزیونی، آن کودکان بسیار گرسنه به نظر می‌رسند.» ترامپ همچنین وعده داد که با متحدان اروپایی برای رسیدگی به بحران انسانی در غزه همکاری خواهد کرد و از ایجاد «مراکز توزیع غذا» سخن گفت.
این اظهارات، به عنوان انتقادی غیرمستقیم به «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی تلقی شد؛ شخصی که بدون ارائه شواهد، ادعا کرده بود که قحطی و گرسنگی در غزه وجود ندارد. به گزارش نیویورکر، هنگامی که از ترامپ درباره تصمیم استارمر برای به رسمیت شناختن کشور فلسطین سؤال شد، رئیس‌جمهور آمریکا گفت: «نمی‌خواهم موضعی بگیرم. مشکلی با موضع‌گیری او ندارم.».
اما چند روز بعد، ترامپ بار دیگر به همان نقش همیشگی‌اش بازگشت: دفاع تمام‌قد از رژیم صهیونیستی و پیوند زدن سیاست‌های اقتصادی‌اش به ادامه حمایت از تل‌آویو. او در شبکه اجتماعی‌اش نوشت: «وای! کانادا اعلام کرده که از تشکیل کشور فلسطین حمایت می‌کند. این کار توافق تجاری با آنها را برای ما بسیار سخت خواهد کرد. اوه، کانادا!»
به نوشته نیویورکر، در فاصله این ۲ موضع‌گیری، ترامپ «استیو ویتکاف» فرستاده ویژه‌اش را به رژیم صهیونیستی اعزام کرد، تحریم‌های جدیدی علیه تشکیلات خودگردان فلسطین تدارک دید و آشکارا گفت که به رسمیت شناختن فلسطین به معنای پیروزی برای حماس است.
ترامپ، غزه و خطرات چک سفید برای تل‌آویو
قحطی در غزه
عدم توانایی ترامپ برای مدیریت بحران‌ها
نشریه آمریکایی تأکید می‌کند که این چرخش‌های ناگهانی را نباید فقط به «ویژگی‌های شخصی ترامپ» نسبت داد، بلکه باید آنها را در چارچوب عدم توانایی او برای مدیریت بحران‌ها دید. به عنوان نمونه، ترامپ در ماه فوریه پیشنهاد داده بود که آمریکا کنترل غزه را در دست گیرد، ساکنانش را جابه‌جا کند و در آنجا یک «ریویرا در خاورمیانه» بسازد. او بعداً ویدیویی ساختگی از این پروژه منتشر کرد که در آن ترامپ و نتانیاهو در سواحل غزه در حال نوشیدن آبمیوه بودند.
به نوشته نیویورکر، اگرچه ترامپ کمتر از گذشته درباره این طرح صحبت می‌کند، اما برخی از اعضای تندروی کابینه نتانیاهو این اظهارات را به منزله چراغ سبز تلقی کرده‌اند. «دنیل شاپیرو» سفیر پیشین آمریکا در سرزمین‌های اشغالی در دوران ریاست‌جمهوری اوباما، گفته است: «آنها فکر می‌کنند ترامپ به آنها اجازه داده چنین برنامه‌هایی را دنبال کنند.»
شاپیرو همچنین تأکید کرده که نتانیاهو با رضایت ضمنی ترامپ، آتش‌بس میان حماس و رژیم صهیونیستی را که آمریکا در ژانویه میانجی آن بود، در ماه مارس به‌هم زد و جنگ تمام‌عیار دوباره آغاز شد. این اتفاق باعث شد محاصره کامل غذا و کمک‌های انسانی در غزه ادامه یابد.
نیویورکر می‌نویسد که انتشار تصاویر کودکان گرسنه، واکنش‌های شدیدی در فضای سیاسی آمریکا به دنبال داشته است. ۲۷ سناتور دموکرات تلاش کردند ارسال تسلیحات جدید به اراضی اشغالی را متوقف کنند. حتی در میان جمهوری‌خواهان حامی ترامپ نیز اختلافاتی پدید آمده است. «مارجری تیلور گرین» عضو جمهوری‌خواه مجلس نمایندگان آمریکا به ارتکاب نسل کشی توسط رژیم صهیونیستی اذعان کرده است. یک نظرسنجی جدید موسسه گالوپ نیز نشان داده که تنها یک‌سوم آمریکایی‌ها از ادامه جنگ رژیم صهیونیستی در غزه حمایت می‌کنند که کمترین میزان ثبت‌شده تا کنون است. البته، این حمایت در میان جمهوری‌خواهان همچنان بالاست، که نشان می‌دهد چرا ترامپ نمی‌تواند به سادگی از موضع همیشگی خود فاصله بگیرد.
ترامپ، غزه و خطرات چک سفید برای تل‌آویو
قحطی در غزه
اوضاع غزه، نتیجه مستقیم سیاست‌های ترامپ
با این حال، نیویورکر تأکید می‌کند که بسیاری از مشکلات امروز غزه، به‌ویژه وضعیت فاجعه‌بار انسانی، نتیجه مستقیم سیاست‌های ترامپ و «چک سفید» او به نتانیاهو است. شاپیرو می‌گوید: «او مسئولیت بزرگی در وضعیت کنونی دارد، از جمله آسیبی که به وجهه بین‌المللی اسرائیل وارد شده است.»
به گفته شاپیرو، در سال‌های گذشته، پایان دادن به جنگ‌های رژیم صهیونیستی همواره نیازمند فشار مستقیم و صریح آمریکا بوده است. نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی باید طوری وانمود می‌کرد که آمریکا او را مجبور به صلح کرده. اما در شرایط فعلی، حتی با اظهارات انتقادی ترامپ درباره قحطی در غزه، نشانه‌ای از چنین فشاری وجود ندارد.
«آرون دیوید میلر» مذاکره‌کننده باسابقه آمریکایی در حوزه صلح منطقه به نیویورکر گفت مشکل ترامپ این است که بسیاری او را به اشتباه، یک حامی ایدئولوژیک رژیم صهیونیستی می‌دانند، در حالی که او صرفاً یک «فرصت‌طلب» است که بر اساس «غریزه» و «منافع لحظه‌ای» تصمیم می‌گیرد. او می‌گوید هدف ترامپ این است که اسرائیل «کار را تمام کند.»
در پایان، نیویورکر به یادآوری وعده‌های نافرجام ترامپ در زمستان گذشته می‌پردازد، زمانی که از آتش‌بسی «حماسی» سخن می‌گفت. اما حالا، در بحبوحه تابستانی خونین غزه، ترامپ تقریباً هیچ اقدامی نمی‌کند.
