به گزارش صراط تحولات کنونی در منطقه غرب آسیا بسیار درس آموز است. همین چند هفته پیش بود که در جریان تجاوز اسراییل به خاک ایران، نصب بیلبوردی در سرزمین های اشغالی به شدت خبرساز شد. در این بیلبورد که عنوان "پیمان ابراهیم" بر آن نقش بسته بود، تصاویر بسیاری از سران کشورهای عربی در کنار ترامپ و نتانیاهو به چشم می خورد. از قضا یکی از افراد حاضر در این بنر تبلیغاتی، الجولانی، تروریستی بود که اکنون زمامداری سوریه را در دست دارد.
تنها چند روز پس از خبرساز شدن این بیلبورد جنجالی، اسراییل به بهانه حمایت از دروزی ها به دمشق حمله می کند و کاخ ریاست جمهوری و وزارت دفاع سوریه را به تلی از خاک بدل می سازد. این اقدام صهیونیست ها نشانگر این واقعیت است که زمامداران رژیم اشغالگر قدس، حتی به ظاهر متحدین و دوستان خود را نیز در مسیر نیل به اهداف شوم شان قربانی کرده و هیچ مانعی را بر سر راه مقاصد پلیدشان برنمی تابند.
ابومحمد الجولانی در سوریه، کم برای صهیونیست ها و ارباب آمریکایی شان، دم تکان نداد و خوش رقصی نکرد. نشان به آن نشان که هنوز ماه ها پس از ورود اسراییل به خاک سوریه و در ازای تضمین نیم بند ترامپ به خارج نمودن نام سوریه از تحریم ها، تلاشی برای رها سازی بخش هایی از کشورش از چنگال صهیونیست ها انجام نداد. در ازای این خفت و خود به ندیدن زدن رهبر گروه تروریستی تحریر الشام در قبال زیاده خواهی های اسراییل اما این رژیم خونخوار به همین هم بسنده نکرد و وارد دور تازه ای از تجاوزات در جنوب سوریه شد.
تحولات سوریه باید درس عبرتی برای سایر کشورهای عربی به اصطلاح هم پیمان با صهیونیست ها باشد چراکه تنها چند هفته پس از دیدار جولانی با ترامپ در عربستان، چنین بلایی بر سر سوریه نازل شد و هیچ بعید نیست در آینده ای نه چندان دور نوبت به آسیاب سایر کشورهای عربی متحد اسراییل در منطقه برسد. در این میان، باید به حال ترکیه اردوغانی نیز افسوس خورد که با رکب خوردن از آمریکایی ها و اسراییلی ها، باید به تماشای افول جولانی بنشیند که با برنامه ریزی و تلاش گسترده توانسته بود او را به اریکه قدرت در سوریه برساند و اینک با سقوط فاصله چندانی ندارد!
حقیقت آن است که اعتماد به غرب، سرابی بیش نبوده و نیست. حال توفیری ندارد که نام فرد معتمد، رضا میرپنج و مصدق باشد یا عرفات یا صدام یا قذافی و یا حتی جولانی. وجه اشتراک تمامی آنها اما سرنگونی و مرگ در نهایت خفت است. در همین زمینه توصیه به غربزدگان داخلی و محبان المذاکره آن است تا از سرنوشت همقطارانشان در منطقه درس گرفته و تا دیر نشده به مسیر مقاومت بازگردند که تنها را پیروزی، ایستادگی در برابر غده سرطانی در منطقه است.
