به گزارش صراط به نقل از رویداد۲۴، شیخ حمد بن جاسم بن جبر آل ثانی وزیر خارجه قطر در ایکس نوشت: «متأسفانه، منطقه خلیج فارس هم‌اکنون در حال پرداختن ــ بلکه پیشاپیش پرداخت کرده است ــ بهای سنگینی برای تنش‌های فعلی و جنگی است که پس از حملات اسرائیل به مراکز نظامی و غیرنظامی ایران آغاز شد؛ آن هم در حالی که گفت‌و‌گو‌هایی میان ایالات متحده و ایران برای یافتن راه‌حلی مسالمت‌آمیز و از طریق مذاکره درباره پرونده هسته‌ای ایران در جریان بود.
از همین‌رو، کشورهای عربی خلیج فارس که بیش از دیگران در معرض خطرات مستقیم این تنش قرار دارند، باید موضعی روشن اتخاذ کنند و از طریق رایزنی با متحد آمریکایی خود، برای توقف این جنگ و جلوگیری از تبعات کوتاه‌مدت و بلندمدت مستقیم و غیرمستقیم آن اقدام کنند.
در اینجا باید تأکید کنیم که به سود کشورهای خلیج نیست که شاهد فروپاشی ایران، همسایه بزرگ خود، باشند؛ چرا که چنین رخدادی بی‌تردید به هرج‌ومرجی ویرانگر در منطقه ما خواهد انجامید که پیامد‌های سنگینی برای همگان به همراه خواهد داشت. برای جلوگیری از این وضعیت، کشورهای خلیج باید از طریق نهاد‌های تصمیم‌گیری موضعی صریح و روشن در قبال توقف فوری این جنون که اسرائیل آغازگر آن بود، اعلام کنند؛ جنونی که ابعاد کامل تأثیر آن بر منطقه هنوز مشخص نیست.
همان‌طور که تجربه‌های گذشته به ما آموخته‌اند، اشغال وحشیانه کویت توسط عراق نیز پیامد‌های بسیاری در پی داشت، و این جنگ نیز تأثیرات عمیق و گسترده‌ای بر منطقه و شاید بر جهان خواهد داشت. در نهایت، نه پیروزی همواره پیروزی خواهد بود و نه شکست، همواره شکست باقی می‌ماند.
بر این اساس، ما در کشورهای خلیج باید برای توقف این سرکشی جنون‌آمیز در استفاده از زور تلاش کنیم، چرا که ما نخستین آسیب‌دیدگان آن خواهیم بود، و مصلحت ما در آن است که خلیج فارس دریایی آرام و صلح‌آمیز برای همگان باشد. امید من این است که رهبران ما با سرعت، از راه‌های دیپلماتیکی که می‌شناسند، برای توقف این دیوانگی وارد عمل شوند.
ما می‌دانیم که پس از شکست طالبان در سال ۱۹۹۱، افغانستان به چه وضعی دچار شد و چه تحولاتی در پی آمد. ایران با افغانستان متفاوت است و از آن بزرگ‌تر. با آنکه ما در کشورهای خلیج با ایران و همچنین با اسرائیل اختلاف‌نظر‌های فراوانی داریم، اما این بدان معنا نیست که باید در کنار یکی علیه دیگری قرار بگیریم. با این حال، نمی‌توانیم صرفاً تماشاگر باشیم یا موضعی بی‌طرفانه و منفعل اتخاذ کنیم، بلکه باید بی‌طرفی ما فعال و مؤثر باشد.»
