آیة الکرسی؛ یک آیه و چند نکته

به گزارش پایگاه خبری صراط به نقل از ایکنا، آیةالکرسی، اعظم آیات قرآن و پربهاترین در این صدف گرانبهاست، چنانکه رسول گرامی اسلام (ص) فرمودند: «ان اعظم ایه فی القران ایه الکرسی، من قرا‌ها بعث الله تعالی ملکا یکتب من حسناته و یمحو من سییاته الی الغد من تلک السّاعه؛ همانا عظیم‌ترین و بزرگترین آیه‌ای که در کلام مجید واقع شده، آیةالکرسی است، هر کس تلاوت کند آن را حق سبحانه، فرشته‌ای به طرف وی می‌فرستد که عمل‌های نیک او را در دیوان عمل او ثبت می‌نماید و عمل‌های بد او را محو می‌نماید تا روز دیگر از ان ساعتی که آیةالکرسی را خوانده است».

در آیةالکرسی پس از ذکر کلمه مقدس توحید ﴿الله لا اله الا هو﴾ صفاتی از خداوند بیان شده است که تنها مختص و شایسته وجود مبارکش بوده و او را از صفاتی همچون سستی و تنبلی، خستگی و خواب و… منزه معرفی می‌نماید.

در منهج الصادقین جلد ۲ صفحه ۹۴ از پیامبر (ص) نقل شده است که به علی (ع) در مورد آیة‌الکرسی فرمود: «ای علی تعلیم ده این آیه را (آیه الکرسی) به فرزند خود و بیاموز آن را به اهل خود و به همسایگان خود که حق سبحانه فرو نفرستاد آیتی را که بزرگوارتر از این آیه باشد».

آیة‌الکرسی نیز در کلام حضرت رسول (ص)، سرور و سالار آیات قرآن شمرده شده است، بدین معنا که هیچ آیه‌ای در قرآن کریم نمی‌تواند در برابر این آیه ابراز بزرگی و عظمت نماید. بزرگی و عظمت و آقایی آیات قرآن در شایستگی آیة‌الکرسی است.

وقتی قرار باشد در رابطه با آیة‌الکرسی بحث کنیم، اساساً اولین چیزی که به ذهن می‌رسد این است که چرا این آیه را به این نام، نامیده‌اند؟

وجود مبارک کلمه کرسی، موجب شد که این آیه به (آیه الکرسی) معروف شود. مشهور است که شخص رسول اکرم حضرت محمد (ص) نام مبارک (آیة‌الکرسی) را بر این آیه شریفه نهادند و بیشترین تصریح بر این نام مبارک هم از جانب آن حضرت بوده است.

سبب نزول آیة‌الکرسی این بوده است که قوم یهود اعتقاد داشتند خداوند پس از آفرینش آسمان‌ها خسته شده و برای رفع خستگی خود به استراحت پرداخت. در تفسیر شریف البرهان در این رابطه آمده است: از امام جعفر صادق (ع) روایت شده است که از پدران بزرگوار خود نقل فرموده که امام علی بن ابیطالب (ع) فرمود: «چون آیةالکرسی فرود آمد، آیتی فرود آمد از گنج عرش و هر بتی که در مشرق و مغرب عالم بود به روی در افتاد و ابلیس مطرود از این بترسید و قوم خود را گفت امشب حادثه عظیم و واقعه ترسناکی رخ داده و بر جای خود باشید تا در مشارق و مغارب بگردم و ببینم چه حادثه‌ای واقع شده، پس در اطراف و عالم سیر می‌کرد تا به مدینه رسید، مردی را گفت دیشب چه حادثه‌ای رخ داده و چه قضیه‌ای واقع شده و کدام امر عظیم نازل شده، آن مرد گفت حضرت رسالت، ما را خبر داد که آیتی عظیم الشان که از گنج‌های عرش خداست نزول اجلال یافته و از هیبت آن همە بت‌های عالم به رو در افتادند، ابلیس لعین به نزد قوم خود آمد و خبر داد».

آیةالکرسی، پیام رهایی از کلیه قیود مادی و خارج شدن از ذلت پرستش خدایان خود ساخته و راه فرار از حاکمان و ستمگران و وسیله رهایی بندگان از بندگی غیر خدا و پناهگاه مطمئنی برای کسب آرامش و اطمینان خاطر است.

آیةالکرسی پیام قیومیت حق بر جهان هستی و وسعت و گستردگی سلطنت او و پیام تسلیت بندگان در برابر اراده و قدرت لایزال خداوند است، خداوندی که لحظه‌ای از توجه بندگانش غافل نشده و ذره‌ای سستی و ضعف در او راه ندارد، چون او بر این دنیا و هر آنچه که در آن است قیوم است و شرط اصلی قیومیت آن است که غفلت و سستی در ان کارگر نیفتد، در حالی‌که خدایان مورد پرستش مشرکان و غیر موحدان، نه اراده‌ای دارند و نه هوشیاری و قدرتی.