حکایت ویار مفرط کارگزاران سازندگی به پاستورنشینی!

در وضعیتی که طاقت مردم از بی کفایتی های دولتمردان بنفش، طاق شده و تحمل حتی یک روز بیشتر این دولت، از محالات محسوب می شود، به ناگاه حامیان روحانی و بانیان کارگزارانی وضع موجود، اخیراً پیشنهاد افزایش مدت دولت ها از 4 به 6 یا 7 سال را مطرح نموده اند!

در همین ارتباط، محسن هاشمی رفسنجانی، رئيس شوراي شهر تهران و رئيس شوراي مرکزي حزب کارگزاران سازندگی در گفتگو با خبرگزاری ایلنا، اظهار داشته است: «پیشنهاد خود من این است، ما برای اینکه دچار این مشکل نشویم که دولت‌ها برای رای‌آوری دست به اقدامات ظاهری و کوتاه مدت نزنند، در قانون طول دوره را از نظر زمانی مثلا از ۴ سال به ۶ یا ۷ سال افزایش دهیم.»!

جالب است بدانیم، این برای اولین بار نیست که چنین پیشنهادی از سوی کارگزارانی ها به منظور افزایش دوران زمامداری دولت متبوعشان ارائه می شود. پیش از این و در اواخر ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی بحثی از سوی حامیان وی، از جمله عطاالله مهاجرانی و حسن روحانی، مطرح می‌شود که با تغییر قانون اساسی، هاشمی رفسنجانی بتواند به صورت مادام‌العمر رئیس جمهور ایران شود.

حسن روحانی که در آن هنگام نایب رئیس مجلس پنجم بود، ضمن دفاع از تداوم ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی، در همین خصوص اعتقاد داشت: «قانون اساسی نوکر نظام است و ارزش قانون اساسی آرای مردم است. انسان های استثنایی و شایسته در قالب قانون نمی‌گنجند. آقای هاشمی شخصیتی است که وقتی مسئولیتی را رها کند، جای ایشان پُر نخواهد شد.»!

اکنون با گذشت بیش از دو دهه از پیشنهاد مادام العمر شدن ریاست جمهوری مرحوم رفسنجانی از سوی نامداران و افراد ذی نفوذ در حزب کارگزاران سازندگی، اینک فرزند ارشد و رئیس شورای مرکزی همان حزب، با نبش قبر این تز منسوخ، به نوعی درصدد است تا محبت حسن روحانی در دفاع تمام قد از تمدید پاستورنشینی پدرش را جبران کرده باشد.

حیرت آور است که پیشنهاد دهندگان روحانی و مسببان اصلی وضع فاجعه آمیز کنونی، بجای عذرخواهی از پیشگاه ملت و ارائه راهکار به منظور برون رفت از بحران دولت ساخته، تمام تلاش خود را برای ارضای ویار پاستورنشینی همقطاران کارگزارانی شان بکار گرفته اند تا مبادا مجبور به ترک همیشگی عرصه سیاست و حکمرانی کشور شوند!

فارغ از برشماری شباهت های فراوان فی ما بین دولت های رفسنجانی و روحانی، پیشنهاد طولانی شدن مدت ریاست هر دو دولت از جمله مهمترین نقاط اشتراکی است که تشنگان قدرت کارگزارانی، با وقاحت تمام از آن دم می زنند؛ غافل از اینکه متوجه نیستند، خسارت استمرار دولت فعلی بحدی است که حتی یک روز بیشتر ماندش بر کرسی قدرت، کشور را سال ها به عقب خواهد برد!