هیچ فرقی با ۱۰ سال پیش نکرده و همان دختر پرشور و ماجراجویی است که می‌شناختیم. فاطمه اکرمی امروز در ۲۷سالگی هنوز ورزش می‌کند، هنوز ژیمناست است، هنوز درس می خواند و البته هنوز هم از هواپیما پایین می پرد. او یکی از نخستین افراد در ایران است که اسکای دایوینگ (sky diving) را انجام داد.
به گزارش روزنامه جام جم، این رشته ورزشی یکی از پرمخاطره ترین و هیجانان انگیزترین رشته های ورزشی در جهان است؛ یعنی پرش از هواپیما یا هلیکوپتر با چترنجات. البته کار به همین‌جا ختم نمی شود. فاطمه اکرمی که اصلا انگار برای آسمان آفریده شده روشهای مختلف دیگری از پرواز را هم آزمایش کرده است. اما این‌بار نه فقط برای فعالیت ورزشی فوق‌العاده اش که برای مرگ غم انگیز یکی از هم‌پروازی های او یعنی محمد بزرگی سراغش رفتیم. بزرگی چند روز پیش قصد داشت برای یادبود درگذشتگان پلاسکو از یک جرثقیل بپرد که دچار سانحه شد و جان باخت.
مشغول چه کاری هستید؟ منظورم فعالیتهای ورزشی است. اخیرا پرشی نداشته اید؟
اتفاق جدیدی که اخیرا برایم افتاد شهریور‌ماه بود که با «وینگ سوئیت» یا همان لباس‌بالدار پریدم. این اتفاق قبلا در روسیه افتاد و من شهریور‌ماه در زیباکنار بار دیگر با لباس بالدار پریدم. تا به حال هیچ خانمی با لباس بالدار نپریده بود و من برای اولین‌بار این کار را انجام دادم. پرش با لباس‌بالدار در همان رشته اسکای‌دایوینگ انجام می‌شود، اما داستان متفاوتی دارد.
در سال‌های اخیر چند‌بار هم در خارج از کشور پرش داشته‌اید. خودشان دعوت‌نامه می‌فرستند؟
اسکای‌دایوینگ یک رشته بسیار شخصی است و فدراسیونی در جهان ندارد و کشور‌ها برای خودشان انجمن چتربازی دارند که این انجمنها رقابتهای خصوصی برگزار می‌کنند. البته یک انجمن چتربازی بین المللی هم وجود دارد.
تا به حال تجربه شرکت در این رقابت‌ها را داشته اید؟
سال ۹۴ قرار بود به عنوان اعضای تیم‌ملی متشکل از چهار آقا و یک خانم یعنی من عازم رقابتهای آسیایی چین شویم که بنا به دلیلی موفق نشدیم به این رقابت ها برویم.
از شخصی بودن اسکای‌دایوینگ گفتید. شما برای هر پرش چقدر هزینه می کنید؟
قیمت این رشته با دلار جابه‌جا می‌شود. هزینهها جداگانه است. به عنوان مثال هزینه اجاره هلیکوپتر داریم که البته از سوی شرکتهایی پرداخت می‌شود که رویداد‌های پرش را برنامه‌ریزی می‌کنند. شاید هزینه اجاره یک ساعته هلیکوپتر ۱۱میلیون تومان باشد که البته مطمئن نیستم و این عدد دقیق نیست. این فقط برای هزینه اجاره هلیکوپتر است و ما هزینههای مربوط به سایر تجهیزات را هم داریم. بر اساس قیمت دلار هزینه همه این‌ها مدام افزایش پیدا می‌کند به عنوان مثال نخستین‌بار که در ایران پریدم شاید فقط ۱۰۰هزار تومان هزینه کردم، اما اکنون پرش، یک بلیت جداگانه فقط برای سوار شدن به هواپیما دارد که باید برای آن پول بدهیم.
از سویی بسیاری از ورزشکاران چتر ندارند و باید هزینه جداگانه‌ای هم برای اجاره چتر بدهند، حتی بسته بندی این چتر‌ها هم خودش یک هزینه دارد. بلیت پریدن هم ۹۰۰هزار تومان قیمتگذاری شده است. با تمام این اوصاف باید بگویم هر پرش برای من یک میلیون و ۱۰۰ تا یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان آب می خورد.
همین چند روز پیش یک چترباز که قصد پرش از یک جرثقیل را داشت به دلیل سانحه به طرز دردناکی جان سپرد. این حادثه تلخ به چه چیزی مربوط می‌شود، باز نشدن چتر یا خطای خود چترباز؟
محمد بزرگی را می‌شناختم و بابت فوت او بسیار حالم بد شد. باور کنید الان که با شما صحبت می‌کنم فقط دو روز است که حالم کمی بهتر شده. واقعا حال بدی داشتم. البته این را باید بگویم رشته‌ای که محمد بزرگی در آن دچار سانحه شد اسکای‌دایوینگ نبود و «بیس جامپ» نام دارد. بیس جامپ تفاوت زیادی با اسکای‌دایوینگ دارد. فرق آن این است که در بیس جامپ از جای ثابتی مثل همان جرثقیل به پایین میپرند، اما در اسکای‌دایوینگ ما سوار هواپیما میشویم و پایین می پریم. بیس جامپ ارتفاع بسیار کمتری نسبت به اسکای‌دایوینگ دارد و فقط یک چتر دارد که باعث می شود رشته آنها بسیار خطرناک باشد. حتی اگر دو چتر هم داشته باشند فرصتی برای باز کردن آن ندارند.
با توجه به این‌که محمد بزرگی را می شناختید به نظر شما چه خصوصیاتی داشت؟
او بسیار پرتلاش بود و پشتکار داشت. زحمات زیادی در رشته خودش می کشید و این اتفاق برای هر کسی می توانست پیش بیاید. آن حادثه چیزی نیست که درباره اش بگوییم اشتباه خود بزرگی بوده است. در بیس جامپ یک نات باد می تواند شما را بین مرگ و زندگی قرار بدهد. یک باد شما را می چرخاند و، چون ارتفاع هم کم است دیگر هیچ توانایی برای کنترل کردن باقی نمی ماند. بزرگترین اسکای‌دایور دنیا و ۲۰ سال هم سابقه داشته باشی وقتی این نات باد پیش بیاید دیگر هیچ کاری از دست شما برنمی آید. چون ارتفاع پایین و فرصت کم است. همین الان در سطح دنیا بیس جامپر‌های مطرح دنیا به دلیل همین اتفاق مشابه جان خود را از دست می دهند، چون رشته خطرناکی است.
تا حالا برای خود شما در اسکای‌دایوینگ مشکلی در حین پرواز پیش آمده است؟
یک بار در روسیه و در حین یکی از پرشهایم مجبور به استفاده از چتر رزرو شدم، چون چتر اولم باز شد، اما گره خورد. وقتی پیاده شدم بدون ترس مجددا سوار هواپیما شدم تا پرش بعدیام را انجام بدهم. بعد از این‌که این اتفاق افتاد مادرم به من پیام داد که پرش دوم را انجام ندهم، اما گوش نکردم و پرش دوم را هم انجام دادم.
در کنار اسکای‌دایوینگ ورزش دیگری هم انجام می‌دهید؟
الان مربی ژیمناستیک هستم. خیلی زیاد ورزش می‌کنم. بدنساز هستم و فعالیتم بسیار بالاست. پارکور هم انجام میدهم.
چرا اینقدر کار‌های خطرناک انجام می‌دهید؟
چیزی که کاملا درک کردهام این که زندگی بسیار کوتاهتر از چیزی است که تصور میکنیم. تصمیم دارم هر ورزشی را که بدنم توانایی دارد و تا هر زمانی که فرصتش هست انجام بدهم. واقعا معلوم نیست فردا چه اتفاقی می افتد. پس بهتر است از امروزمان لذت ببریم.
به گزارش روزنامه جام جم، این رشته ورزشی یکی از پرمخاطره ترین و هیجانان انگیزترین رشته های ورزشی در جهان است؛ یعنی پرش از هواپیما یا هلیکوپتر با چترنجات. البته کار به همین‌جا ختم نمی شود. فاطمه اکرمی که اصلا انگار برای آسمان آفریده شده روشهای مختلف دیگری از پرواز را هم آزمایش کرده است. اما این‌بار نه فقط برای فعالیت ورزشی فوق‌العاده اش که برای مرگ غم انگیز یکی از هم‌پروازی های او یعنی محمد بزرگی سراغش رفتیم. بزرگی چند روز پیش قصد داشت برای یادبود درگذشتگان پلاسکو از یک جرثقیل بپرد که دچار سانحه شد و جان باخت.
مشغول چه کاری هستید؟ منظورم فعالیتهای ورزشی است. اخیرا پرشی نداشته اید؟
اتفاق جدیدی که اخیرا برایم افتاد شهریور‌ماه بود که با «وینگ سوئیت» یا همان لباس‌بالدار پریدم. این اتفاق قبلا در روسیه افتاد و من شهریور‌ماه در زیباکنار بار دیگر با لباس بالدار پریدم. تا به حال هیچ خانمی با لباس بالدار نپریده بود و من برای اولین‌بار این کار را انجام دادم. پرش با لباس‌بالدار در همان رشته اسکای‌دایوینگ انجام می‌شود، اما داستان متفاوتی دارد.
در سال‌های اخیر چند‌بار هم در خارج از کشور پرش داشته‌اید. خودشان دعوت‌نامه می‌فرستند؟
اسکای‌دایوینگ یک رشته بسیار شخصی است و فدراسیونی در جهان ندارد و کشور‌ها برای خودشان انجمن چتربازی دارند که این انجمنها رقابتهای خصوصی برگزار می‌کنند. البته یک انجمن چتربازی بین المللی هم وجود دارد.
تا به حال تجربه شرکت در این رقابت‌ها را داشته اید؟
سال ۹۴ قرار بود به عنوان اعضای تیم‌ملی متشکل از چهار آقا و یک خانم یعنی من عازم رقابتهای آسیایی چین شویم که بنا به دلیلی موفق نشدیم به این رقابت ها برویم.
از شخصی بودن اسکای‌دایوینگ گفتید. شما برای هر پرش چقدر هزینه می کنید؟
قیمت این رشته با دلار جابه‌جا می‌شود. هزینهها جداگانه است. به عنوان مثال هزینه اجاره هلیکوپتر داریم که البته از سوی شرکتهایی پرداخت می‌شود که رویداد‌های پرش را برنامه‌ریزی می‌کنند. شاید هزینه اجاره یک ساعته هلیکوپتر ۱۱میلیون تومان باشد که البته مطمئن نیستم و این عدد دقیق نیست. این فقط برای هزینه اجاره هلیکوپتر است و ما هزینههای مربوط به سایر تجهیزات را هم داریم. بر اساس قیمت دلار هزینه همه این‌ها مدام افزایش پیدا می‌کند به عنوان مثال نخستین‌بار که در ایران پریدم شاید فقط ۱۰۰هزار تومان هزینه کردم، اما اکنون پرش، یک بلیت جداگانه فقط برای سوار شدن به هواپیما دارد که باید برای آن پول بدهیم.
از سویی بسیاری از ورزشکاران چتر ندارند و باید هزینه جداگانه‌ای هم برای اجاره چتر بدهند، حتی بسته بندی این چتر‌ها هم خودش یک هزینه دارد. بلیت پریدن هم ۹۰۰هزار تومان قیمتگذاری شده است. با تمام این اوصاف باید بگویم هر پرش برای من یک میلیون و ۱۰۰ تا یک میلیون و ۲۰۰ هزار تومان آب می خورد.
همین چند روز پیش یک چترباز که قصد پرش از یک جرثقیل را داشت به دلیل سانحه به طرز دردناکی جان سپرد. این حادثه تلخ به چه چیزی مربوط می‌شود، باز نشدن چتر یا خطای خود چترباز؟
محمد بزرگی را می‌شناختم و بابت فوت او بسیار حالم بد شد. باور کنید الان که با شما صحبت می‌کنم فقط دو روز است که حالم کمی بهتر شده. واقعا حال بدی داشتم. البته این را باید بگویم رشته‌ای که محمد بزرگی در آن دچار سانحه شد اسکای‌دایوینگ نبود و «بیس جامپ» نام دارد. بیس جامپ تفاوت زیادی با اسکای‌دایوینگ دارد. فرق آن این است که در بیس جامپ از جای ثابتی مثل همان جرثقیل به پایین میپرند، اما در اسکای‌دایوینگ ما سوار هواپیما میشویم و پایین می پریم. بیس جامپ ارتفاع بسیار کمتری نسبت به اسکای‌دایوینگ دارد و فقط یک چتر دارد که باعث می شود رشته آنها بسیار خطرناک باشد. حتی اگر دو چتر هم داشته باشند فرصتی برای باز کردن آن ندارند.
با توجه به این‌که محمد بزرگی را می شناختید به نظر شما چه خصوصیاتی داشت؟
او بسیار پرتلاش بود و پشتکار داشت. زحمات زیادی در رشته خودش می کشید و این اتفاق برای هر کسی می توانست پیش بیاید. آن حادثه چیزی نیست که درباره اش بگوییم اشتباه خود بزرگی بوده است. در بیس جامپ یک نات باد می تواند شما را بین مرگ و زندگی قرار بدهد. یک باد شما را می چرخاند و، چون ارتفاع هم کم است دیگر هیچ توانایی برای کنترل کردن باقی نمی ماند. بزرگترین اسکای‌دایور دنیا و ۲۰ سال هم سابقه داشته باشی وقتی این نات باد پیش بیاید دیگر هیچ کاری از دست شما برنمی آید. چون ارتفاع پایین و فرصت کم است. همین الان در سطح دنیا بیس جامپر‌های مطرح دنیا به دلیل همین اتفاق مشابه جان خود را از دست می دهند، چون رشته خطرناکی است.
تا حالا برای خود شما در اسکای‌دایوینگ مشکلی در حین پرواز پیش آمده است؟
یک بار در روسیه و در حین یکی از پرشهایم مجبور به استفاده از چتر رزرو شدم، چون چتر اولم باز شد، اما گره خورد. وقتی پیاده شدم بدون ترس مجددا سوار هواپیما شدم تا پرش بعدیام را انجام بدهم. بعد از این‌که این اتفاق افتاد مادرم به من پیام داد که پرش دوم را انجام ندهم، اما گوش نکردم و پرش دوم را هم انجام دادم.
در کنار اسکای‌دایوینگ ورزش دیگری هم انجام می‌دهید؟
الان مربی ژیمناستیک هستم. خیلی زیاد ورزش می‌کنم. بدنساز هستم و فعالیتم بسیار بالاست. پارکور هم انجام میدهم.
چرا اینقدر کار‌های خطرناک انجام می‌دهید؟
چیزی که کاملا درک کردهام این که زندگی بسیار کوتاهتر از چیزی است که تصور میکنیم. تصمیم دارم هر ورزشی را که بدنم توانایی دارد و تا هر زمانی که فرصتش هست انجام بدهم. واقعا معلوم نیست فردا چه اتفاقی می افتد. پس بهتر است از امروزمان لذت ببریم.
