روز چهارشنبه مسیحیان سراسر دنیا کریسمس را جشن گرفتند. اگر با شنیدن نام کریسمس منتظر شروع سال نوی میلادی بودید احتمالاً متوجه شده اید که این اتفاق هنوز رخ نداده و این سؤال برایتان پیش آمده که فرق کریسمس با سال نو چیست. این سؤالی است که در ادامه به آن پاسخ خواهیم داد.
کریسمس همان سال نوی میلادی نیست. جشن کریسمس که در روز ۲۵ دسامبر برگزار می‌شود، یکی از اعیاد مذهبی پیروان دین مسیحیت است که آن را روز تولد حضرت مسیح می‌دانند. اما جشن سال نوی میلادی با به پایان رسیدن یک سال تقویمی و آغاز سال میلادی جدید در اول ماه ژانویه برگزار می‌شود.
اما چرا کریسمس را روز ۲۵ دسامبر جشن می‌گیرند؟
اینکه چرا این تاریخ برای برگزاری جشن کریسمس انتخاب شده کاملاً مشخص نیست. چون تاریخ تولد حضرت مسیح در کتاب مقدس به طور دقیق ذکر نشده و این مسأله سال‌ها در میان پیروان اولیه‌ی دین مسیحیت مورد بحث بود. آنها ابتدا تصور می‌کردند تاریخ تولد حضرت مسیح ۶ ژانویه بود، چون این تاریخ را روز مرگ او می‌دانستند و از طرفی اعتقاد داشتند پیامبران در همان روزی از دنیا می‌روند که نطفه‌ی آنها بسته شده بود. اما تا پیش از قرن چهارم تاریخ این مناسبت به روز ۲۵ دسامبر تغییر یافت.
برخی منابع علت انتخاب این تاریخ جدید را دور کردن توجه‌ها از مراسمی بیان کرده اند که کافران (پیروان ادیانی که در آنها به پرستش خدایی غیر از خدای واحد ادیان ابراهیمی پرداخته می‌شد) به مناسبت انقلاب زمستانی در همان روز ۲۵ دسامبر برگزار می‌کردند. اما برخی منابع هم این را درست نمی‌دانند. تنها چیزی که از بابت آن مطمئن هستیم این است که این تاریخ فارغ از چرایی اش پابرجا ماند.
یکی از سنت‌های کریسمس هم که به نوعی با حضرت مسیح مرتبط است آویزان کردن حلقه گل است که پای ثابت تزئینات ایام کریسمس محسوب می‌شود.
نظریات زیادی درباره‌ی آویزان کردن حلقه‌های گل در ایام کریسمس مطرح شده. در یونان و روم باستان، به برندگان مسابقات ورزشی حلقه‌ای از برگ بو اعطا می‌شد و این حلقه‌ها نشان افتخار هم بودند. در جشن‌هایی که کافران به مناسبت انقلاب زمستانی داشتند، دایره احتمالاً نماد چرخه‌ی زندگی و امید به آغاز دوباره‌ی بهار بوده.
حلقه‌ی گل برای مسیحیان تداعی کننده‌ی تاج خار حضرت مسیح هم هست و آنها بعد‌ها آن را به یکی از نماد‌های اَدوِنت یا همان جشن ظهور هم تبدیل کردند. حلقه‌ی گل از گیاهان همیشه سبز مختلفی ساخته می‌شود که نماد زندگی پیوسته هستند و فرم دایره شکل آن هم که هیچ ابتدا و انتهایی ندارد سمبل جاودانگی خداوند است.