در چندوقت گذشته که اقتصاد کشور درگیر مسائل مختلفی بود همگی به وضوح مشاهده کردیم که شفافیت رکن اصلی پایان دادن به برخی مسائل و مشکلات است شفافیتی که در بخش تولید بیشتر می تواند نمایان باشد. سؤالی که باید از مقصرین و سنگ اندازان این طرح پرسید اینست که نقد کارشناسانه ی آنها در این مورد چیست و اگر بنا باشد این موضوع به دستان آنها سپرده شود آیا قادر خواهند بود که آن را به سرانجام برسانند یا مانند گذشته باید شاهد باشیم که 15 سال زمان از دست برود تا در مورد آن فکر عاجل کرد؟
طرحی که می تواند صنایع مختلفی مانند خودروسازی ، ساختمان و نفت و گاز را از وابستگی به چنین تولیدی در خارج از کشور جدا کند چرا باید دستخوش اعمال سلیقه و یا ایجاد چالش شود. ایجاد اشتغال برای قریب به 8000 نفر به صورت مستقیم و غیر مستقیم آیا فایده اش برای اوضاع کشور در ایجاد اشتغال کم است و یا اینکه برخی منتظر معجزه هستند؟ آنچه که قرارست صورت گیرد تولید در محوری است که نیاز اساسی کشور در بخش فلزات است اما منفعت طلبی عده ای و یا کج ادراکی عده ای مطئمناً هزینه هایی را به بار خواهد آورد که شاید در آینده قابل جبران نباشد. کاهش تعهدات برجامی سبب شده که کلا از کشورهای اروپایی قطع امید کنیم و حالا با تکیه بر ظرفیتهای بومی و دیپلماسی اقتصادی می توانیم امیدوار باشیم که طرح دارای فوریت نورد 2 به مرحله ی راه اندازی برسد اگر بگذارند.