ه گزارش صراط نیوز به نقل از جام جم آنلاين: سايت ویکی‌لیکس کنترل بر آرشیو خود را که شامل هزاران گزارش دیپلماتیک سفیران آمریکا در کشورهای مختلف بود، از دست داده است. این امر می‌تواند امنیت کسانی را به خطر اندازد که با محافل دیپلماتیک آمریکا همکاری می‌کنند.
به گزارش دويچه وله، جولیان آسانژ، موسس سايت ویکی‌لیکس با رویای «آزادی و شفافیت کامل» در اینترنت وارد میدان شد. ولی اکنون آنچه نباید رخ می‌داد، اتفاق افتاده است و به نظر می‌رسد که پروژه آسانژ به پایان راه خود رسیده است.
پس از آن که گزارش‌های سفیران آمریکا در کشورهای مختلف جهان به دست ویکی‌لیکس افتاد، این پایگاه افشاگر در پاییز سال گذشته حدود 250 هزار گزارش را از طریق شرکای رسانه‌ای خود در اینترنت منتشر ساخت.
البته ویکی‌لیکس تاکنون اسناد افشاگرانه خود را به‌طور کنترل شده و در همکاری نزدیک با نشریات معتبر جهان چون «اشپیگل»، «گاردین» و «نیویورک تایمز» منتشر می‌ساخت. در این گزارش‌ها، هویت منابع اطلاعاتی دیپلمات‌های آمریکایی از طریق تشخیص‌ناپذیر کردن اسامی آنان، غیر قابل شناسایی می‌شد.
آزادی و جان صدها تن در خطر است
ولی اکنون بر اثر یک خطای فاحش، مجموعه اسنادی منتشر شده‌اند که در آن‌ها نام افراد در فایلی دارای کد آمده است. از سوی دیگر، یکی از همکاران روزنامه بریتانیایی «گاردین»، پیش‌تر رمز عبور برای شکستن کد اسامی را در کتابی منتشر ساخته بود.
معنای این سخن آن است که در بسیاری از کشورهای دیکتاتوری و مناطق جنگی، منابع اطلاعاتی با خطر جانی روبرو هستند، زیرا سرویس‌های امنیتی و نیروهای حاکم نیز به این اطلاعات دسترسی خواهند داشت.
به گزارش روزنامه آلمانی «تاگس‌اشپیگل»، اکنون صدها تن در کشورهای ديكتاتوري باید به دلیل این خطای ویکی‌لیکس، نگران آزادی و حتي جان خود باشند، زیرا این افراد به عنوان منابع اطلاعاتی برای دیپلمات‌های آمریکایی فعالیت کرده‌اند.
جولیان آسانژ، موسس ویکی‌لیکس خود را در این ماجرا مقصر نمی‌داند. همچنین سخنگوی سابق او دانیل دومشایت‌برگ و روزنامه گاردین نیز که در این ماجرا به گونه‌ای دخیل هستند، از خود سلب مسئولیت می‌کنند.
حفره اطلاعاتی چگونه پدید آمد؟
طبق گزارش روزنامه آلمانی «زود دویچه» 2 سپتامبر حفره اطلاعاتی زمانی در ویکی‌لیکس ایجاد شد که سال گذشته جولیان آسانژ و دیوید لی، گزارشگر گاردین، با هم دیدار کردند. آسانژ در آن دیدار به این گزارشگر رمزعبور برای دستیابی به فایلی را داد که گزارش‌های دیپلماتیک آمریکا در آن گردآوری شده بودند.
ديويد لی ماه‌ها بعد کتابی نوشت که در آن به تجربه پردردسر خود با آسانژ پرداخته بود. او در این کتاب نه تنها ماجرای دیدار خود با آسانژ را شرح داده، بلکه همچنین رمز عبور را نیز ذکر کرده است. البته زمانی که لی این کتاب را منتشر ساخت، هنوز فایل گزارش‌های مربوط به منابع اطلاعاتی قابل دسترس نبود.
برخی ناظران گفته‌اند، دیوید لی تصور می‌کرده این رمز عبور موقت است و مرتبا تغییر داده می‌شود. با این همه، رفتار او غیرمسئولانه تلقی می‌شود.
بعدها یکی از همکاران ویکی‌لیکس و احتمالا خود جولیان آسانژ، فایلی برای بایگانی اسامی ایجاد کرده تا از دید هکرها پنهان بماند. ولی برخی از همکاران او برای محافظت از این بایگانی در برابر خطرات بیرونی، ناخواسته و نادانسته آن را در بخش‌های مختلفی در اینترنت تکثیر کرده‌اند. به این ترتیب، این فایل اطلاعاتی مهم که دسترسی به آن نیازمند رمز عبور بوده، در اینترنت قرار گرفته است.
این پایان ماجرا نیست. مسئولان ویکی‌لیکس از ماه‌ها پیش می‌دانسته‌اند که چه خطای فاجعه‌باری صورت گرفته است. ولی با این همه، تا مدت‌ها این ماجرا را پنهان نگاه داشتند. طبعا هدف از پنهانکاری این بود که از پخش گزارش‌های دیپلماتیک به شکل خام آن جلوگیری شود.
ولی با بالا گرفتن دعوا میان آسانژ و یکی از همکاران سابق او به نام دانیل دومشایت‌برگ که از ویکی‌لیکس جدا شده، این موضوع لو می‌رود. دومشایت‌برگ در روزنامه «فرایتاگ» که در پروژه جدید او به نام «اوپن‌لیکس» سهیم است، گزارش می‌دهد که سهل‌انگاری در موسسه آسانژ باعث ایجاد یک حفره اطلاعاتی شده است.
اگر چه روزنامه «فرایتاگ» جزئيات امر را فاش نمی‌کند، ولی این ماجرا توسط بلاگرها به سرعت افشا و به این ترتیب افتضاح اطلاعاتی ویکی‌لیکس کامل می‌گردد.
افتضاح اطلاعاتي ويکي‌ليکس
جولیان آسانژ، موسس سايت ویکی‌لیکس با رویای «آزادی و شفافیت کامل» در اینترنت وارد میدان شد. ولی اکنون آنچه نباید رخ می‌داد، اتفاق افتاده است و به نظر می‌رسد که پروژه آسانژ به پایان راه خود رسیده است.
کد خبر : ۳۱۱۸۷