به گزارش صراط نیوز به نقل از جهان؛ بهرام رادان و مهتاب کرامتی سفرای حسن نیت یونیسف در ایران هستند و مدتی است در برنامه های مختلفی برای دفاع از شعارهای یونیسف شرکت می کنند از جمله بازدید از کودکان افغانی و حتی تبلیغ شیر مادر.
در این که هر گونه رفتار و برنامه ای که کمکی به جریان فعالیتهای بشر دوستانه و یاری کودکان محروم جهان منجر شود چه در لوای این سازمان جهانی و چه غیر از آن پسندیده است حرفی نیست اما این روزها جای یک سئوال همچنان در ذهن مخاطب هوشمند باقی است.
این که آیا همیشه باید مبتنی بر تفکر یونیسف حرکت کرد یا مبتنی بر تفکر فطری انسانی؟
آیا خانم کرامتی همان قدر که در جریان اهمیت شیر مادر و تبلیغ آن از سوی یونیسف همکاری تبلیغی نمود و کلی خبرساز شد در جریان مرگ و میر هولناک کودکان سومالی آن هم از شدت قحطی و گرسنگی نمی توانست قدمی هر چند کوچک بردارد که بتواند قشر بیشتری از مردم را به سمت کمک به این نیازمندان ترغیب کند؟
و با تشکر از انسان دوستی هماهنگ شده دوستان بازیگر باید اذعان کرد نمی توان خیلی به این کارهای هماهنگ شده با نهاد های جهانی و در ژست های ژورنالیستی دل بست و خیلی از آن انتظار اجر و مزد آخرتی داشت زیرا به قول شاعر: آنچه از دل بر آید بر دل نشیند.