صراط: آرام جعفری بازیگر سینما و تلویزیون متولد سال 59 در تهران است.
وی بازیگری است که از سن 16 سالگی وارد این عرصه
شده و چند وقتی است که کم‌کار شده است و کمتر در سینما و
تلویزیون حضور پیدا می‌کند.
من از 16 سالگی وارد دنیای بازیگری شدم.این موضوع، دلیلی شد که با این بازیگر گفتگو
کنیم:
سین: از چند سالگی وارد بازیگری شدید؟
جیم:
سین: در دانشگاه در چه رشته‌ای تحصیل کردید؟
جیم: من از اول راهنمایی به مدرسه هنر و ادبیات صدا و سیما رفتم و بعد در دانشگاه در رشته گرافیک به تحصیل ادامه دادم.
سین: خب، کلاس‌های بازیگری را کجا گذراندید؟
جیم: من در کلاس‌های بازیگری استاد سمندریان به این یادگیری این رشته پرداختم و در کنار این مرد بزرگ اولین تئاتر خودم را هم به روی صحنه رفتم.
سین: درباره حمید سمندریان حرف خاصی هست که بگویید.
جیم: بسیار مرد بزرگ و فهیمی بود و جوانها را خیلی خوب درک می‌کرد و به آن‌ها فرصت تجربه کردن را می‌داد.
سین: با خانم هما روستا هم ارتباط داشتید؟
جیم: بله. مرحوم هما روستا بسیار زن با احساسی بود. همیشه یاد او برای من زنده است.
سین: به کار کدام کارگردان علاقه دارید؟
جیم: ما در کشور کارگردان‌های خوب و با استعداد زیادی داریم. دوست ندارم اسمی از فردی برده شود. قبلا نام می‌بردم؛ اما اکنون ترجیح می‌دهم که این کار را انجام ندهم.
سین: بهترین سریالی که تا الان بازی کردید، کدام است؟
جیم: من با همه نقش‌های خود در سریال‌های تلویزیون ارتباط برقرار کردم؛ اما سریال «برای آخرین بار» و «خانه‌ای در تاریکی» را خیلی دوست دارم.
سین: رویکردتان بیشتر به سمت تلویزیون است یا سینما؟
جیم: برای یک بازیگر، بازی مهم است نه چیز دیگر. حالا چه در تلویزیون چه در سینما. اما چون تلویزیون مخاطب بیشتری دارد، کار در تلویزیون را دوست دارم. البته سینما هم دنیای دیگریست که بسیار جذاب است.
سین: اهل ورزش هستید؟
جیم: بله. به ورزش‌های آبی علاقه دارم. مثل جت اسکی که بسیار هیجان‌انگیز است.
سین: در فوتبال طرفدار تیم خاصی هستید؟
جیم: خیر. فقط تیم ملی.
سین: به کدام سریال تلویزیون که هم اکنون از شبکه‌های مختلف پخش می‌شود، علاقه دارید؟
جیم: «کیمیا» را دوست دارم. این سریال ساختار مناسبی را دنبال می‌کند.
سین: وضعیت بازیگری را چطور ارزیابی می‌کنید؟ بعضی از پیشکسوتان بازیگری اوضاع این روزهای حرفه بازیگری را خوب نمی‌دانند.
جیم: صد در صد همین است. یک بازیگر با توجه به استعدادش باید خیلی خوش شانس باشد که بتواند به این حرفه وارد شود و به عنوان یک شغل به آن توجه کند.
سین: شما در این اوضاع کسی را تشویق به بازیگری می‌کنید؟
جیم: در این شرایط یک سوم جوانان ایران می‌خواهند بازیگر شوند و به شهرت برسند. من پیشنهاد می‌کنم یک بار به سر صحنه بازیگر مورد علاقه خود بروند و از نزدیک مشقت‌های این حرفه را ببینند. در ضمن هیچ تضمینی برای بازیگر شدن یک فرد وجود ندارد. با این شرایط من کسی را به این کار تشویق نمی‌کنم.
سین: بعضی از همین جوانها فکر می‌کنند با سیما و ظاهری خوب می‌توانند بازیگر شوند. آیا این طرز فکر درست است؟
جیم: سیمای خوب در بازیگری مهم است و نمی‌توان منکر آن شد، اما ابتدا ذات هنر و همزاد پنداری با نقش است که از یک فرد، یک بازیگر می‌سازد. به نظر من سیمای ظاهری در درجه‌های بعدی قرار دارد.
سین: امروز این هنر از چه چیزی رنج می‌برد؟
جیم: متأسفانه در این روزها شاهد آن هستیم که افرادی هستند که وارد این حرفه می‌شوند و نه تنها پول نمی‌گیرند؛ بلکه ماشین خود را هم در اختیار فیلم‌ساز قرار می‌دهند و این موضوع یکی از معضلات بازیگریست. بازیگری وارد یکسری جریانات خاص شده است که باید به آن رسیدگی کرد. در لیست فیلمهای جشنواره امسال بازیگرانی را می‌بینیم که در سه یا چهار فیلم بازی می‌کنند که این مسئله خوب نیست.
سین: شما چرا کم کار شده‌‌‌‌‌اید؟
جیم:
من دوست دارم بازیگر نقشی باشم که با آن ارتباط برقرار کنم و تکراری
نباشد. اما امروز نقش‌های تکراری در فیلمهای ما کم نیستند. یکی از دلایل
این کم کاری همین است. دلیل دیگر این است که میزان تولیدات سینما و
تلویزیون نیز کم شده است.
سین: در پایان صحبت خاصی دارید؟
جیم: امیدوارم با نقشی که خودم دوست دارم در مقابل مردم ایران ظاهر شوم. ممنون از شما.