شمشادی نوشته است: ٥٧ ماه است كه ائتلافي منطقه اي و بين المللي با همه زر و زور و تزورير و عِدٓه و عُدٓه شان ، با همه تجهيزات و برنامه ها و نيروها و توطئه هاشان، كشورش را دچار بحراني كرده اند كه برايشان بي سابقه بوده است .حرف اساسي شان، رفتن اوست، اويي كه همچنان با همه مشكلات و معضلات و گرفتاري هايي كه براي سوري ها پيش اورده اند، همچنان در بين مردمش، محبوب است .تاكيد مي كنم كه محبوبيت او، با مقبوليت حزب بعث در بين مردم سوريه يكسان نيست و بايد كه ميان اين دو تفاوت قائل شد .
در اين مدت در كنار صدها بار دروغ پردازي درباره كشته شدنش، بارها خبر از فرارش دادند، به ايران، به روسيه و جاهاي ديگر، اما او و خانواده اش ماندند و ايستادند. حتي وقتي در مرداد ٩١، تروريست ها، خانه و دفترش را در مركز دمشق، با خمپاره مي زدند، پايتخت سوريه را ترك نكرد و كنار مردمش ايستاد. او در بين " اكثريت " سوري ها محبوب است و رمز اصلي ايستادگي اين كشور در برابر دهها هزار تروريست از ٨٥ كشور دنيا، همين است، كه اگر غير از اين بود، هيچ قدرت و كشوري نمي توانست، او را به زور حفظ كند.
دلايل محبوبيت بشار اسد، بسيار است، اما بي شك، يكي از اصلي ترين هاي ان، سادگي برخورد و صميميتش با مردمش و ارتش سوريه است .يادمان نرود كه قدرت هاي اصلي كه نزديك به ٥ سال است كه به سرنگوني او، كمر همت بسته اند، به دلايل مختلف دريافته اند، كه توان اين كار را از راه نظامي ندارند، و به راه كارهاي سياسي روي اورده اند، تا كار نيمه تمامشان را از اين راه ادامه دهند و به سرانجام برسانند، كه بعيد است، كه باز هم به نتيجه برسند. در نهايت اين سوري ها هستند كه بايد بگويند، نظامشان چه باشد، چه كسي كانديداي رياست جمهوري شود، و چه كسي را انتخاب كنند. اين موضع رسمي و قاطع نظام جمهوري اسلامي ايران نيز، بوده و هست.