خسرو شکیبایی، بازیگر سینمای ایران با نقش‌های بسیاری در خاطره مردم جاودانه شده است. او سینما را اگرچه با فیلم‌هایی مثل «دزد و نویسنده» و «ترن» آغاز کرد اما با «هامون» مهرجویی بر پرده نقره‌ای خوش درخشید. نقشی که برای او نخستین سیمرغ بلورین را هدیه آورد.
با این حال شکیبایی در قالب حمید هامون درجا نزد و نقش‌های متفاوت بسیاری بازی کرد تا این بار به خاطر بازی در فیلم «کیمیا»ی محمدرضا درویش دوباره سیمرغ بهترین بازیگر روی شانه‌اش بنشیند.
پس از او یک بار دیگر و این دفعه به خاطر عادل مشرقی در «سالاد فصل» جیرانی توانست صاحب سومین سیمرغ شود و دست آخر به خاطر بازی در «کاغذ بی‌خط» ناصر تقوایی بود که آخرین جایزه سینمایی را جشن ماهنامه دنیای تصویر به دست آورد. او همچنین در جشن منتقدان سینمایی عنوان یکی از برترین بازیگران سی سال سینمای ایران را به دست آورد.
جدای از سینما شکیبایی در تلویزیون هم بسیار خوش درخشید. هنوز آدم‌های زیادی آن مونولوگ طولانی و معروف مدرس را که شکیبایی اجرا کرد به یاد دارند.
در «روزی روزگاری»، مرادبیگ شد که زیر دست خاله لیلا دوباره انسانیت یاد می‌گرفت و در «خانه سبز» رضا صباحی وکیل دادگستری.
او نقش مهمی در سینمای ایران داشت و اگرچه زود رفت اما خاطره‌اش در حافظه مردم و سینمای ایران جاودانه ماند.