وی در ابتدای صحبت‌هایش با تأکید بر اهمیت رزلوشن در نمایش فیلم گفت: سیستم‌های نمایش در ایران fullHD است اما در خارج از ایران سیستم‌های دیگری هم وجود دارد و لازم نیست برای واقع‌گراتر کردن فیلم رزلوشن را بالا ببرید چرا که حد استاندارد وضوح تصویر، نه آنقدر بالا و نه آنقدر پایین است.
وی با اشاره به لزوم شناخت بیشتر فیلمسازان در این حوزه، افزود: جلوه‌های بصری را با چه اسامی می‌شناسیم؟ جلوه‌های کامپیوتری، جلوه‌های رایانه‌ای و جلوه‌های ویژه که البته این یک غلط مصطلح است. واژه صحیح «جلوه‌های بصری» است. جلوه‌های بصری چه ساختاری دارد؟ جلوه‌های بصری هم مثل دیگر پدیده‌ها مثلا زبان، سختار و تاریخچه خود را دارد و ترکیبی از علم، هنر و فناوری است. در قسمت علمی ما بررسی می‌کنیم ببینیم مخاطب چگونه محیط پیرامون خود را درک می‌کند. در بخش فناوری باید بدانید که در دنیای امروزی فناوری به شما کمک می‌کند محیط پیرامون را شبیه‌سازی کنید و این شبیه‌سازی بسیار با واقعیت همسان است. در واقع در قسمت علم چگونگی درک عمق با بینایی بررسی می‌شود و فناوری ابزار این کار را می‌سازد و هنرمند فیلم را با کمک این ابزار به مرحله ساخت می‌رساند.
معتمدی با اشاره به این که دیدگاه فیلمساز به سه قسمت اصلاح، ترکیب و ساخت تقسیم می‌شود، ادامه داد: جلوه‌های بصری از دیدگاه مخاطب و از دیدگاه فیلمساز مورد ارزیابی قرار می‌گیرد. دیدگاه مخاطب به دو دسته محسوس یا نامحسوس تقسیم می‌شود. مثلا در فیلم «ارباب حلقه‌ها» یا «مرد عنکبوتی» مخاطب می‌داند رفتارهای مرد عنکبوتی واقعی نیست. در قسمت نامحسوس می‌توانیم به فیلم‌های تاریخی اشاره کنیم. شما دکور را باور می‌کنید در صورتی که تنها بخش کوچکی از دکور ساخته شده است.
در این قسمت از نشست تکه‌هایی از فیلم‌های مختلف برای توضیح بیشتر مسائل گفته شده به نمایش درآمد.
معتمدی در ادامه گفت: هر فیلمی از ایده شروع و بعد به فیلمنامه می‌رسد برای رسیدن به مرحله جلوه‌های بصری ابتدا استوری برد توسط گروه کارگردانی کشیده می‌شود ،استوری بردها در اختیار گروه جلوه‌های بصری قرار می‌گیرد. اگر حرکت‌های دوربین پیچیده باشد ماکت ساخته می‌شود تا جزئیات بیشتری مورد بررسی قرار بگیرد. گاهی یک سکانس بدون جلوه‌های بصری قابل مونتاژ است ولی گاهی برخی سکانس‌ها بدون جلوه‌های بصری قابل کات زدن نیست.البته اینکه چه زمانی فیلم به جلوه‌های بصری می‌رسد بسیته به متغیرهای زمان و سیستم فیلمسازی تغییر می‌کند و فیکس نیست.
در این قسمت از قسمت‌هایی از سریال‌های «در چشم باد» و «یوسف پیامبر» نشان داده شد که پلان‌های دارای جلوه‌های بصری در آن بررسی شد.
معتمدی در این قسمت به توضیح ارتباط جلوه‌های بصری با طراحی صحنه پرداخت و ضمن نمایش فیلم‌هایی برای توضیح بیشتر گفت: طراحی صحنه در دنیا به سه شکل انجام می‌شود. رئال، طراحی صحنه مجازی و طراحی صحنه ترکیبی شامل رئال و دیجیتال.
پلان‌های قبل و بعد از انجام جلوه‌های بصری در فیلم‌های «آلیس در سرزمین عجایب» و «رنجر تنها» را نمایش داد که تقریبا 90 درصد فیلم در استودیو مجازی، کروماکی و با طراحی صحنه رایانه‌ای انجام شده بود.
در انتهای نشست دکتر معتمدی بحث نرم‌افزارهای مورد استفاده در جلوه‌های بصری را مطرح کرد و گفت: نرم‌افزارها بسته به موضوعی که دارند تقسیم‌بندی می‌شوند. این نرم‌افزارها بسیار پیشرفت کرده‌اند و شما می‌توانید فیلم‌هایی را ببینید که 99 درصد آن با کمک رایانه ساخته شده است. گاهی برای کار کردن با یک نرم‌افزار باید یک تیم 50 نفره را به کار گرفت چون اساسا جلوه‌های بصری یک صنعت است و صنعت را یک نفر نمی‌چرخاند. پس خودتان را به یک نرم‌افزار محدود نکنید سعی کنید نرم‌افزارها را بشناسید و انتخاب کنید.
در پایان نشست فیلمسازان پرسش‌های خود را از دکتر معتمدی پرسیدند و با پاسخ‌ها و توضیحات او، اولین نشست تخصصی جشنواره سی و یکم به پایان رسید.
*****************
کارگردان فیلم "بدوار" گفت: ویژگی اصلی جشنواره فیلم کوتاه تهران پشتوانه‌سازی و معرفی استعدادهای جوان به عرصه فیلمسازی است.
مازیار مشتاق گوهری با اشاره به موضوع اثر خود بیان داشت: مستند بدوار اثری 40 دقیقه‌ای است که به شکار غیرقانونی پرنده‌های شکاری مانند شاهین می‌پردازد. این اقدام در شهرهای مختلفی به ویژه چابهار انجام می‌شود و دلالانی این پرنده‌ها را به کشورهای شیخ نشین می‌فرستند. در واقع این مستند مراحل مختلف شکار، زندگی شکارچیان و کسانی که از این راه غیرقانونی کسب در آمد می‌کنند، می‌پردازد. این فیلم زمستان سال 91 در بلوچستان و بخشی از ابوظبی تصویربرداری شده و تولید آن تا سال 92 هم طول کشیده است.
وی که از سال 74 با شرکت در دوره‌های فیلمسازی انجمن سینمای جوان زاهدان پا به عرصه فیلمسازی گذاشته است، درباره کارکردهای جشنواره‌های هنری معتقد است: من تاکنون در جشنواره‌های مختلفی شرکت کرده‌ام. هر جشنوارهای می‌تواند کارکردی داشته باشد. اگرچه هر جشنواره به خودی خود فضایی برای گردهمایی شرکت کنندگان و برگزیدگان است و قاب زیبایی از تصاویر آنها می‌بندد، عده‌ای جایزه می‌گیرند اما این الزاما به معنای تاثیرگذاری یک جشنواره نیست. بلکه جشنوارهای مفید و موثر خواهد بود که تنها به برگزاری یک جشن چند روزه نپردازد و تا سال بعد و دوره بعدی خاموش بماند. به عبارتی دیگر این جشنواره‌ها باید پشتوانه سازی کنند. از علاقه مندان فیلمسازی حمایت به عمل آورند. فضای جشنواره باید به گونه ای باشد که تبادل نظر صورت بگیرد و نیروهای جدید با افراد باتجربه آشنا شوند و برای ادامه دادن مسیرشان از آن ها کمک بگیرند.
این فیلمساز جوان ادامه داد: جشنواره باید برای آینده این افراد راهی باز کند. استعدادهای جوان را به عرصه فیلمسازی معرفی کند. نه این که صرفا به دادن چند جایزه و معرفی چند برنده بسنده شود و تا سال بعد اتفاقی نیافتد.
وی با تاکید بر نگاه بومی مورد توجه در جشنواره فیلم کوتاه تهران گفت: جشنواره فیلم کوتاه تهران شرایط را برای مطرح شدن دغدغه های فیلمسازان و نگاه بومی شان از شهرها و روستاهای مختلف کشور فراهم می‌کند. اما میزان اثرگذاری آن بستگی به مخاطبان جشنواره هم دارد. من خودم تجربه شرکت در جشنواره هایی را داشته‌ام که با وجود رایگان بودن تماشای آثار و تبلیغات زیاد مردم استقبال چندانی نشان نمی‌دهند و سالن‌ها در بهترین حالت 10 یا 20 تماشاگر دارند. در حالی که فیلم‌ها برای تاثیرگذاری و دیده شدن ساخته می شوند. از این رو آن دغدغه فیلمساز و نگاه بومی‌اش بدون مخاطب کامل نمی شود. این مشکل هم به بحث های فرهنگی و جامعه شناختی گسترده ای مربوط می شود. این که مردم هنوز مستندسازی و مستندسازان را جدی نمی گیرند و مسئولان هم همین طور.
مشتاق گوهری همچنین عنوان کرد: این در شرایطی است که بسیاری از جشنواره‌های خارجی بلیط های 10 یورویی را بیشتر را به علاقه مندان می فروشند و نه تنها ظرفیت سالن‌های 400 نفری پر می‌شود بلکه بعضی از مخاطبان هم پشت درهای سالن سینما می‌مانند. اما در ایران درهای سالن‌ها به روی مردم باز است و بلیط رایگان در اختیارشان قرار دارد اما استقبالی نشان نمی‌دهند.
وی یکی دیگر از ویژگی‌های مثبت جشنواره‌های فیلم از جمله فیلم کوتاه تهران را در برگزاری برنامه های جانبی و کارگاه های آموزشی دانست و گفت: کارگاه‌ها و کلاس‌های آموزشی از جمله بخش‌های تاثیرگذار یک جشنواره است و می تواند وصل‌کننده باشد. بدین ترتیب که من جوان فیلمساز از یک شهرستان با چند کارگردان باتجربه آشنا شوم و بعد از آن بتوانم به پشتوانه آنها نه از بعد مادی بلکه با کمک های معنوی شان گام های فیلمسازی‌ام را بلندتر بردارم. در غیر این صورت فیلم‌های یک جشنواره با بهترین سوژه ها و ساختارها راه به جایی نخواهد برد.
******************
عضو هیئت انتخاب بخش بین‌الملل جشنواره فیلم کوتاه تهران گفت: فیلم‌های کوتاه ایرانی با استانداردهای بین‌المللی فاصله‌ای ندارند و چه بسا فراتر از آن هم عمل کرده‌اند.
نیما عباسپور درباره این بخش و رویکرد اعضای انتخاب در گزینش فیلم‌ها گفت: هدف ما انتخاب فیلم‌های خوب با توجه به معیارها و مناسباتی بود که مد نظر داشتیم. فیلم‌هایی که بتوانند خوشایند مخاطب قرار بگیرند. به هر حال همه مخاطبان به امید دیدن فیلم‌های جذاب به جشنواره می‌آیند سعی کردیم فیلم‌هایی انتخاب کنیم که کسل‌کننده نباشد. در سالهای گذشته فیلم‌هایی که در بخش بین‌الملل نمایش داده می‌شد، بعضا خسته‌کننده بودند و نمی‌توانستند رضایت مخاطب را به همراه داشته باشند. برای ما مهم این بود فیلمی انتخاب کنیم که در وهله اول جذاب باشد دوم اینکه بتواند برای فیلمسازان داخلی الگو قرار بگیرد و برای آنها پیشنهاد داشته باشد.
او گفت: در بین اعضای هیئت انتخاب هماهنگی خوبی در سلیقه وجود داشت. همه با هم هماهنگ بودیم و همفکر با هم جلو رفتیم. ابتدا که شروع کردیم فکر می‌کردم احتمالا با چالش‌هایی مبتنی بر تفاوت سلیقه و نگاه رو به رو خواهیم شد ولی خوشبختانه خاطره بسیار خوبی رقم خورد و دوستان در این بخش بسیار با هم همفکر بودند.
این کارگردان افزود: در میان آثار رسیده به جشنواره کشور فرانسه بیشترین تعداد فیلم را داشت. طبق آماری که وجود دارد امسال استقبال در بخش بین‌الملل بیش از سالهای گذشته بوده است. فیلم‌های با کیفیت بالا زیاد دیدیم. البته فیلم‌های متوسط هم وجود داشت. بعد از دیدن فیلم‌های بخش بین‌الملل به فیلمسازان کشور خودمان بسیار امیدوار شدم. فکر می‌کنم ما چیزی از فیلمسازان خارجی کم نداریم و حتی شاید خیلی وقت‌ها تعداد فیلم‌های خوب ما از آنها بیشتر هم باشد.
عباسپور درباره دستاوردهای جشنواره فیلم کوتاه تهران چنین گفت: مهمترین دستاوردی که جشنواره فیلم کوتاه تهران تا به حال داشته امکان دیده شدن فیلمسازان و فیلم‌هایشان بوده است. در شرایطی که عرضه فیلم کوتاه با مشکل مواجه است و برنامه‌ریزی مشخصی برای این کار وجود ندارد طبیعتا وجود یک بستر حرفه‌ای مثل جشنواره فیلم کوتاه تهران که به شکل وسیعی امکان عرضه فیلم کوتاه را فراهم می‌کند بسیار قابل توجه است. جشنواره‌های فیلم کوتاه زیادی در کشور برگزار می‌شود ولی این جشنواره حرفه‌ای‌تر است و مخاطب جدی‌تری دارد. در روزهای برگزاری جشنواره معمولا سالن‌های نمایش پر از تماشاگر است و این حجم از مخاطب برای فیلمساز بسیار غنیمت است تا بتواند خود را با تماشاگرش رو در رو کند و از نیازهای مخاطبش اطلاع پیدا کند. چون فیلم کوتاه عرضه مناسبی ندارد معمولا فیلمساز به نتیجه دقیقی درباره مخاطب و نیازهایش نمی‌رسد و رابطه مخاطب-فیلمساز رابطه‌ای ناقص باقی می‌ماند. این مشکلی است که همه فیلمسازان کوتاه با آن درگیر هستند. بنابراین جشنواره فیلم کوتاه تهران با توجه به اینکه حجم گسترده‌ای از مخاطب را پوشش می‌دهد می‌تواند در تکمیل رابطه مخاطب-فیلمساز بکوشد.
کارگردان فیلم کوتاه «آسانسور» درباره تأثیر جشنواره فیلم کوتاه تهران بر اقتصاد فیلم کوتاه توضیح داد: جشنواره نمی‌تواند در این زمینه چندان مؤثر باشد مگر اینکه بازار فیلم داشته باشد. در بازار فیلم فرصت خرید و فروش فیلم به وجود می‌آید فیلم‌های کوتاه به جشنواره‌های مختلف دعوت می‌شوند و تلویزیون‌ها نسبت به خرید فیلم مورد نظرشان اقدام می‌کنند.
***************
امید عبدالهی کارگردان فیلم کوتاه «میزبان» معتقد است تلاش های بسیاری برای برگزاری جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران شده است اما تردیدی نیست که با وجود برخی ضعف‌ها و کاستی ها این جشنواره از مهمترین و حیاتی ترین رویدادهای سینمایی ایران است.
او که با فیلم«میزبان» نخستین سانس از آغاز رسمی این رویداد مهم را در پردیس سینما ملت میزبانی کرده است با بیان این مطلب در ارزیابی خود از این جشنواره گفت: هفتمین دوره‌ای است که حضور در جشنواره فیلم کوتاه تهران را تجربه می‌کنم و زمانی می توان ارزیابی صحیحی نسبت به این رویداد سینمایی بیان کرد که کلیت جشنواره در سیاست‌گذاری و مدیریت اجرایی به ثبات رسیده باشد.
وی در ادامه افزود: بیشترین انتقادی که در چند سال گذشته از جشنواره فیلم کوتاه تهران وجود داشت حضور و به کارگیری افرادی نا آشنا با عرصه فیلم کوتاه بود که این افراد در ترکیب تیم اجرایی، انتخاب و داوری نیز فعال بودند. اما آنچه مسلم است در طول این سال‌ها در هر دوره‌ای شاهد بوده‌ام که تلاش های بسیاری برای برگزاری این جشنواره صورت گرفته و با وجود برخی از ضعف‌ها و کاستی‌ها، تردیدی نیست که جشنواره فیلم کوتاه تهران از مهمترین و حیاتی ترین رویدادهای سینمایی ایران است.
این کارگردان با اشاره به این مطلب که در برگزاری جشنواره فیلم کوتاه تهران کیفیت در اولویت قرار دارد گفت: برگزاری جشنوارهای متعدد به خودی خود دردی دوا نمی‌کند. و حتی در برخی از موارد، جشنواره ها می توانند فیلمساز جوان را از مسیر درست اش منحرف کند. بنابراین دغدغه حضور در جشنواره های ریز و درشت نباید ذهن فیلمساز را تسخیر کند. زیرا این فیلم‌ها نیستند که برای جشنواره ها ساخته می شوند، بلکه جشنواره ها هستند که به افتخار حضور فیلم ها برگزار می شوند.
وی ادامه داد: از همین رو معتقدم در صورتی یک جشنواره تاثیر گذار و جریان ساز برگزار می‌شود که در برگزاری آن کیفیت اولویت باشد نه کمیت و این موضوعی که به نظر می رسد در این دوره از جشنواره فیلم کوتاه تهران به آن اهمیت داده شده و امیدوارم در سال های آینده نیز پر رنگ تر شود.
امید عبدالهی در پایان صحبت‌های خود با اشاره به داستان فیلم کوتاه «میزبان» گفت: داستان این فیلم کوتاه که در 20 دقیقه روایت شده است درباره زن میانسالی است که علی رغم میل باطنی ناچار می شود در مهمانی شبانه ای که پسرش به راه انداخته شرکت کند. اما نه به عنوان میهمان؛ بلکه او میزبان است.
***************
مجید فخریان فیلمساز بوشهری گفت: پذیرفته شدن «آنتراکت» در سی‌ویکمین جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، دلگرم‌کننده است.
فیلم کوتاه «آنتراکت» ساخته مجید فخریان فیلمساز جوان بوشهری است که امسال در بخش فیلم‌های تجربی جشنواره فیلم کوتاه تهران به نمایش در خواهد آمد.
مجید فخریان سازنده این فیلم کوتاه در ارتباط با روند ساخت آن اظهار کرد: در «آنتراکت» چند داستان کوتاه به موازات هم اتفاق می‌افتد و همانند اغلب فیلم‌های تجربی در نهایت روایت خیلی به داستان وفادار نمی‌ماند. البته به تصور من شاید این فیلم یک اثر تجربی صرف نباشد البته من هم قبول دارم که این اثر به سبک فیلم‌های تجربی نزدیک است اما در نهایت شاید نتوان آن را یک فیلم صد در صد تجربی به حساب آورد.
کارگردان«آنتراکت» همچنین عنوان کرد: در این فیلم، داستان سربازی روایت می‌شود که برای مدتی چند ساعته به دلیل مشکلات پست خود را رها می‌کند و در ادامه با اتفاقات متعدد مواجه می‌شود.
فخریان که این فیلم اولین اثر او محسوب می‌شود، در سال 1388 در برخی دوره‌های مقدماتی فیلمسازی که در حوزه هنری استان بوشهر برگزار شده، شرکت کرده، پس از آن مسیر سینما را با مطالعه و دیدن فیلم دنبال کرده و پس از مدتی به این باور رسیده که زمان مناسب فیلمسازی برایش فرا رسیده است. او که اولین ساخته خود را در مدت زمان 12 دقیقه جلوی دوربین برده، درباره روند ساخت این فیلم توضیح داد:برای ساخت«آنتراکت» ما پنج جلسه فیلمبرداری داشتیم اما با توجه به این که بخشی از فیلم کنار دریا می‌گذرد، هربار شرایط جوی و نور نامناسب مانع از انجام کار می‌شد اما در نهایت این فیلم با هزینه‌ای اندک معادل یک و نیم میلیون تومان به پایان رسید و برای ساخت آن گروهی از دانشجویان دانشگاه آزاد بوشهر یا دوستانی که در حوزه هنری بوشهر دوره‌های مختلف گذرانده بودند به همکاری پرداختند و بدین ترتیب ساخت فیلم حدود یک ماه به طول انجامید که البته این روند با توجه به دانشجو بودن اعضای گروه و اشتغال آنها به تحصیل کمی طولانی شد.
فخریان همچنین به مشکلاتی که بر سر راه ساخت این فیلم قرار داشته اشاره کرد و گفت:به عنوان مثال ما برای تهیه برخی تجهیزات فیلمبرداری مانند ریل به هر یک از مراکز بوشهر که مراجعه می‌کردیم موفق به دریافت وسایل مورد نیاز خود نمی‌شدیم و همواه اینگونه گفته می‌شد که تجهیزات برای ساخت یک فیلم خاص در اختیار گروهی که قصد ساخت یک فیلم سینمایی را داشتند، قرار گرفته است. جالب اینکه اغلب مراکز هم می‌گفتند تجهیزات خود را به همین گروه داده‌اند! از سوی دیگر با توجه به اینکه داستان و روایت این فیلم مربوط به یک پلیس می‌شد برای دریافت مجوزهای لازم هم دشواری‌هایی داشتیم.
وی که به گفته خودش رشته تحصیلی‌اش سینما نبوده و پیش از ساخت این فیلم هیچگاه حتی در پشت صحنه فیلم‌های دیگر هم حضور نداشته، پذیرفته شدن اولین فیلم خود در جشنواره فیلم کوتاه تهران را اتفاقی دلگرم کننده برای خود می‌داند و معتقد است این موضوع او را در ادامه مسیر خود جدی‌تر می‌کند.
فخریان که در بوشهر به عنوان نویسنده سینمایی نیز فعال است در عین حال به باز شدن پای فیلم‌های فاخر به سینمای کوتاه نیز اشاره کرد و گفت: اکنون برخی فیلم‌های کوتاه نیز با هزینه‌های آنچنانی ساخته می‌شوند و گویی پای فیلم‌های فاخر به سینمای کوتاه هم باز شده است.
*************
عضو هیئت انتخاب بخش انیمیشن جشنواره تأکید کرد تعداد زنان فیلمساز در بخش انیمیشن نسبت به سالهای قبل رشد چشمگیری داشته است.
امیر مهران عضو هیئت انتخاب بخش پویانمایی سی و یکمین جشنواره بین‌المللی جشنواره فیلم کوتاه تهران گفت: با توجه به تعداد آثار رسیده به دبیرخانه من و همکارانم 40 فیلم را بر اساس معیارها انتخاب کردیم. در سالهای گذشته خودم به عنوان شرکت‌کننده در این جشنواره حضور داشتم. امسال که به عنوان عضو هیئت انتخاب با جشنواره همکاری کردم تعداد فیلم‌های خوبی که دیدم برایم بسیار جالب بود. مخصوصا فیلم‌هایی که به عنوان کار دانشجویی یا پایان نامه ساخته شده بودند به نسبت فیلم‌های دیگر امتیازات بیشتری داشتند.
وی در ادامه افزود: نکته قابل توجه تعداد بالای فیلمسازان زن نسبت به سالهای گذشته در این بخش بود. آنها تقریبا با چند درصد اختلاف پا به پای فیلمسازان مرد حضور داشتند و بعضا فیلم‌های قابل توجهی هم ساخته بودند. یکی از معیارهایی که در انتخاب فیلم‌ها به آن توجه کردیم، تجربه‌گرا بودن ساختار آثار بود و صرفا ساختار حرفه‌ای ملاک ما نبود. نکته دیگر اینکه سعی کردیم به فیلمسازان شهرستانی بیشتر توجه کنیم و آثار آنها را با حوصله بیشتری تحلیل کنیم، هرچند برخی نسبت به فیلم‌های تهرانی از کیفیت پایین‌تری برخوردار بودند که طبعا این کیفیت پایین به دلیل نبود اساتید و امکانات کافی قابل ارزیابی است. این جشنواره یک جشنواره ملی است و بنابراین باید سراسر کشور را پوشش دهد به همین دلیل سعی کردیم توجه بیشتری به دوستان شهرستانی داشته باشیم.
کارگردان انیمیشن «مسیر سرد خون» درباره دستاوردهای فیلم کوتاه تهران تأکید کرد: فیلم کوتاه تهران نسبت به جشنواره‌های دیگر نگاه تخصصی‌تری داشته است. به دیده شدن فیلمساز و فیلمش بسیار کمک کرده، بسیاری از چهره‌هایی که اکنون در عرصه سینمای بلند و حرفه‌ای مشغول هستند از همین جشنواره کار خود را آغاز کرده‌اند. در طی چند روز برگزاری جشنواره محفلی شکل خواهد گرفت که می‌تواند برای رشد فیلمساز مؤثر باشد.
امیر مهران گفت: مسئله‌ای که امیدوارم در آینده جشنواره فیلم کوتاه تهران کمتر شاهدش باشیم تکنیک‌زدگی در آثار انیمیشن است. در بسیاری از فیلم‌هایی که امسال به عنوان عضو هیئت انتخاب و سالهای گذشته به عنوان مخاطب در جشنواره فیلم کوتاه تهران شاهدش بودم غلبه تکنیک بر دیگر عناصر فیلمسازی از جمله قصه بود. در بسیاری از فیلم‌ها تکنیک به درستی و در جای خود استفاده شده بود اما اینقدر برجسته بود که قصه را تحت‌الشعاع قرار داده بود. یعنی فیلمساز بیشترین انرژی خود را در این قسمت صرف کرده و از بخش‌های دیگر از جمله قصه غافل می‌شود. سهل‌الوصول شدن تکنیک در ساخت انیمیشن به آن آسیب زده است و طبیعتا این آسیب روی جشنواره هم اثر خواهد گذاشت.
کارگردان «موج‌های گمشده» درباره پیشنهادی که می‌تواند برای جشنواره داشته باشد گفت: امیدوارم طی یک برنامه ریزی دوستان بتوانند تعداد فیلم‌های جشنواره را کاهش دهند چون معمولا مخاطب بخش اعظمی از فیلم‌ها را از دست می‌دهد. لمسال با سیاستی که خود جشنواره دارد کیفیت مهمتر از تعداد بوده و ما هم در بخش انیمیشن سعی کردیم فیلم‌هایی را انتخاب کنیم که بتوانیم با اعتقاد از آنها دفاع کنیم. در سالهای گذشته برخی فیلم‌ها اینقدر کیفیتشان بد بود که مخاطب دوست نداشت ادامه‌اش را ببیند. ما تلاشمان این بود از چنین خطری پرهیز کنیم.