صراط - پایگاه خبری یالثارات نوشت: آنچه از ۱۹۸۲ تا به امروز حزب الله لبنان
برعهده گرفته است را ميتوان بخشي از دكترين دفاعي دانست كه فرمانده
شهيدمان" دكتر مصطفي" براي ما ارث گذاشته است، يعني "جنگ پشت ديوار خانه
دشمن!"
آنچه به طور خلاصه ميتوان از اين استراتژي سياسي ، نظامي ، شرح داد همان روشي است كه طي ۳۰ سال گذشته، رژيم اسرائيل را هزارن كليومتر دورتر از مقر فرماندهي انقلاب اسلامي در تهران مشغول نگاه داشته است. اين يك بازي ژئواستراتژيك نظامي است كه وسعت مرزهاي تنها نماينده رسمي انقلاب اسلامي را بدون حضور فيزيكي، هزارن كيلومتر مربع وسعت بخشيد .
اين در حالي است كه مرزباني اين خطوط نيز به سربازان لايقي سپرده شد كه به خوبي براي ايفاي نقش در اين چارچوب آموزش ديده بودند. چنانچه جنگهاي" نيابتي" "حزب الله" از سوي جريان جهاني انقلاب اسلامي ، به فرماندهي تهران! يك واقعيت پذيرفته شده براي دشمنان انقلاب اسلامي است.
شايد كسي تا كنون به ادامه اين بازي ژئو استراتژيك در همسايگي ما توجه نداشته است .در واقع يك نگاه هوشمندانه هر مخاطبي را به اين نتيجه مي رساند كه يك خلاء عرضي در جبهه شرقي فلسطين اشغالي نمي تواند منطقي باشد!. ضمن اينكه با كمي تفكر مي توان اين دامنه را تا پشت مرزهاي دشمنان كم سن و سال، يعني حكومت هاي سلفي منطقه نيز يك مفروض عقلاني دانست. چنانچه مي توان اثبات كرد در اين سوي نقشه خاورميانه اوضاع براي دشمنان انقلاب اسلامي وخيم تر است.
چراكه" نواب" در اين بخش به پشت ديوار هم نفوذ كرده اند! اين واقعيت تلخي است كه پادشاه اردن بامفهوم "هلال شيعي" و البته كمي دير متوجه آن شد!. در واقع مفهوم "هلال شيعي" كمي پيچيده تر از آن است كه براي" ملك عبدالله دوم " قابل بررسي باشد.
مفهومي كه به شكل عجيبي با آغازخيزش هاي اخير در منطقه گريبان گير هم پالكي هاي" ملك عبدالله دوم" درمنطقه شده است و البته باز هم بدون آنكه درك درستي از آن داشته باشند تنها بي وقفه درد ناشي ازگزش آن را فرياد مي زنند.
بله، اين يك نتيجه منطقي است كه جمهوري اسلامي ايران در هر شعاعي پشت مرزهاي فلسطين اشغالي يك نماينده محلي داشته باشد. چنانكه يكي از دلايل حضور فيزيكي آمريكا در افغانستان و عراق نيز خنثي سازي حركت روبه رشد تقويت نمايندگان انقلاب اسلامي در منطقه است.
درواقع اگر بخواهيم براي اين كار آمريكاييها دنبال يك اصطلاح بگرديم بايد گفت" باتلاق" واژه اي آشنا براي آنهاست چراكه امروز۱۱ سال است پايه هاي پل غربي، شرقي دموكراسيشان از عراق تا افغانستان در آن فرو رفته است. اينجا( باتلاق) جايي است كه آمريكا به دليل آنكه نتوانست نايبي براي خود درآن دست و پا كند، شخصا خود را در آن افكند.
اگر توانسته باشيم در سطور كوتاه بالا مفهوم" جنگ پشت ديوارخانه دشمن" را به خوبي توضيح دهيم . در نوشتار بعدي سعي خواهيم كرد اين واژه را به شكل يك تئوري قابل اثبات تا داخل خانه تسري دهيم.
اما آنچه ضرورت بكارگيري و تسري تئوريك اين واژه را از پشت ديوار به داخل خانه تبيين مي كند شرايط بغرنجي است كه بخشي از بدنه انقلاب اسلامي در استراتژيك ترين كشور منطقه يعني بحرين باآن دست و پنجه نرم مي كنند. يعني جايي كه" نواب" انقلاب اسلامي با دست خالي در حال تصرف و گسترش مرزهاي سرزميني انقلاب اسلامي هستند.
بله! بايد پذيرفت اين يك جنگ "ايدولوژيك، نظامي" است كه پيروزي در آن به توسعه عرضي انقلاب اسلامي خواهد انجاميد. اما آيا پيروزي دريك جنگ ايدولوژيكي كه در عرصه نظامي ظهور پيدا كرده با دست خالي امكان پذير است؟ مشت گره كرده در برابر" سپر شبه جزيره"؟!!
بنابراين تا اينجا پذيرفته ايم كه بايد مسلح شد!، نبرد مسلحانه يك راه مطمئن و امتحان شده با نتايج تضمين شده است، اما چگونه مي توان در خانه با دشمن جنگيد؟!
براي پاسخ به اين سوال بايد كمي به مباني تئوريكمان و البته كمي هم به تاريخ رجوع كنيم ! در واقع پاسخ سوالمان را بايد در پيچيدگي هلال شيعي كه البته امروز ديگر اصلا شبيه به يك هلال نيست بيابيم.
براي دست يابي به اين منظور لازم است به يك جريان شناسي كوتاه در ميان گروهها و احزاب شيعه در بحرين بپردازيم. در اين ميان اگر بخواهيم از اطناب پرهيز كرده باشيم ، بررسي احزاب در بحرين مارا به نام" الدعوه" مي رساند، حزبي كه از بدو تاسيس تا كنون همان ويژگي هاي اصيل اسلامي خود را حفظ كرده است .
در ميان سران امروزي اين حزب شخصيتي به نام شيخ "عبدالوهاب حسين" به چشم مي خورد كه در واقع از بانيان حزب پرطرفدار "الوفاق " دربحرين نيز محسوب مي شود. او از طرفداران پرو پا قرص مرجع بزرگ شيعيان" آيت الله شيرازي" محسوب مي شود كه در شهر كربلا فعاليت هاي گسترده اي را برعليه رژيم بعثي عراق انجام مي داد و در واقع مي توان او را ايدولوگ مبارزات تا سرحد مسلحانه در بحرين ناميد. در واقع اين يك سنت است كه بحريني ها تحت تاثير عميق ايدولوژي "شيعه مبارز" به واسطه تحصيل در حوزه نجف قرار داشته باشند.
احتمالا با همين توضيح كوتاه بايد دستگيرمان شده باشد كه حيات خانه انقلاب اسلامي بزرگ تر از اندازه اي است كه "ملك عبدالله دوم" به آن پي برده است. اين توضيح كامل تر مي شود وقتي بدانيم حزب "الدَعوه اسلامی" یک سازمان سیاسی اسلام‌گرای شیعه در عراق است که در سال ۱۹۵۷ توسط شاگردان و پیروان محمدباقر صدر تأسیس شد. در دههٔ ۱۹۷۰ با افزایش نفوذ این حزب در میان جوانان و شخصیت‌های مذهبی و سرکوب آن از سوی حکومت حزب بعث، حزب الدعوه به یک جریان انقلابی تبدیل شد که به مقاومت مسلحانه در برابر حکومت می‌پرداخت.
البته به وسعت خانواده انقلاب اسلامي بيشتر پي ميبريم وقتي بدانيم نخست‌وزیر سابق عراق" ابراهیم الجعفری" و نخست‌وزیر کنونی این کشور "نوری المالکی" هر دو از اعضای این حزب بوده‌اند.
حزب "الدعوه" از پشتیبانان انقلاب اسلامي ایران بود و پس از وقوع انقلاب در این کشور مورد حمایت جمهوري اسلامي ايران قرار گرفت و در جریان جنگ ایران و عراق به انجام عملیات‌های مسلحانه علیه حکومت صدام اقدام می‌کرد.
احتمالا بايد چارچوب كار مشخص شده باشد! پس قيام بحرين بايد مسلحانه ادامه پيدا كند،استراتژي ما كشاندن جنگ به داخل خانه است، مهم ترين جريانهاي بحريني مستعد براي اين كار داراي شاخه هايي در عراق هستند و البته شاخه عراقي خانواده انقلاب اسلامي اكنون حاكميت در اين كشور را به دست دارد!. بنابراين روش مطمئن اين خواهد بود كه اين بار" نواب" عراقي انقلاب اسلامي ، بار كار رابه دوش بكشند. اين مهم حتي مي تواند با دوسه عمليات هشدار برضد آمريكايي هاي مستقر در عراق آغاز شود تاهم آنها بفهمند كه جنگ در خانه آغاز شده و هم اين پيام به سعودي ها منتقل شود كه به زودي دامنه آن به كاخ سبز و زرد پادشاه بيمار خواهد رسيد.
آنچه به طور خلاصه ميتوان از اين استراتژي سياسي ، نظامي ، شرح داد همان روشي است كه طي ۳۰ سال گذشته، رژيم اسرائيل را هزارن كليومتر دورتر از مقر فرماندهي انقلاب اسلامي در تهران مشغول نگاه داشته است. اين يك بازي ژئواستراتژيك نظامي است كه وسعت مرزهاي تنها نماينده رسمي انقلاب اسلامي را بدون حضور فيزيكي، هزارن كيلومتر مربع وسعت بخشيد .
اين در حالي است كه مرزباني اين خطوط نيز به سربازان لايقي سپرده شد كه به خوبي براي ايفاي نقش در اين چارچوب آموزش ديده بودند. چنانچه جنگهاي" نيابتي" "حزب الله" از سوي جريان جهاني انقلاب اسلامي ، به فرماندهي تهران! يك واقعيت پذيرفته شده براي دشمنان انقلاب اسلامي است.
شايد كسي تا كنون به ادامه اين بازي ژئو استراتژيك در همسايگي ما توجه نداشته است .در واقع يك نگاه هوشمندانه هر مخاطبي را به اين نتيجه مي رساند كه يك خلاء عرضي در جبهه شرقي فلسطين اشغالي نمي تواند منطقي باشد!. ضمن اينكه با كمي تفكر مي توان اين دامنه را تا پشت مرزهاي دشمنان كم سن و سال، يعني حكومت هاي سلفي منطقه نيز يك مفروض عقلاني دانست. چنانچه مي توان اثبات كرد در اين سوي نقشه خاورميانه اوضاع براي دشمنان انقلاب اسلامي وخيم تر است.
چراكه" نواب" در اين بخش به پشت ديوار هم نفوذ كرده اند! اين واقعيت تلخي است كه پادشاه اردن بامفهوم "هلال شيعي" و البته كمي دير متوجه آن شد!. در واقع مفهوم "هلال شيعي" كمي پيچيده تر از آن است كه براي" ملك عبدالله دوم " قابل بررسي باشد.
مفهومي كه به شكل عجيبي با آغازخيزش هاي اخير در منطقه گريبان گير هم پالكي هاي" ملك عبدالله دوم" درمنطقه شده است و البته باز هم بدون آنكه درك درستي از آن داشته باشند تنها بي وقفه درد ناشي ازگزش آن را فرياد مي زنند.
بله، اين يك نتيجه منطقي است كه جمهوري اسلامي ايران در هر شعاعي پشت مرزهاي فلسطين اشغالي يك نماينده محلي داشته باشد. چنانكه يكي از دلايل حضور فيزيكي آمريكا در افغانستان و عراق نيز خنثي سازي حركت روبه رشد تقويت نمايندگان انقلاب اسلامي در منطقه است.
درواقع اگر بخواهيم براي اين كار آمريكاييها دنبال يك اصطلاح بگرديم بايد گفت" باتلاق" واژه اي آشنا براي آنهاست چراكه امروز۱۱ سال است پايه هاي پل غربي، شرقي دموكراسيشان از عراق تا افغانستان در آن فرو رفته است. اينجا( باتلاق) جايي است كه آمريكا به دليل آنكه نتوانست نايبي براي خود درآن دست و پا كند، شخصا خود را در آن افكند.
اگر توانسته باشيم در سطور كوتاه بالا مفهوم" جنگ پشت ديوارخانه دشمن" را به خوبي توضيح دهيم . در نوشتار بعدي سعي خواهيم كرد اين واژه را به شكل يك تئوري قابل اثبات تا داخل خانه تسري دهيم.
اما آنچه ضرورت بكارگيري و تسري تئوريك اين واژه را از پشت ديوار به داخل خانه تبيين مي كند شرايط بغرنجي است كه بخشي از بدنه انقلاب اسلامي در استراتژيك ترين كشور منطقه يعني بحرين باآن دست و پنجه نرم مي كنند. يعني جايي كه" نواب" انقلاب اسلامي با دست خالي در حال تصرف و گسترش مرزهاي سرزميني انقلاب اسلامي هستند.
بله! بايد پذيرفت اين يك جنگ "ايدولوژيك، نظامي" است كه پيروزي در آن به توسعه عرضي انقلاب اسلامي خواهد انجاميد. اما آيا پيروزي دريك جنگ ايدولوژيكي كه در عرصه نظامي ظهور پيدا كرده با دست خالي امكان پذير است؟ مشت گره كرده در برابر" سپر شبه جزيره"؟!!
بنابراين تا اينجا پذيرفته ايم كه بايد مسلح شد!، نبرد مسلحانه يك راه مطمئن و امتحان شده با نتايج تضمين شده است، اما چگونه مي توان در خانه با دشمن جنگيد؟!
براي پاسخ به اين سوال بايد كمي به مباني تئوريكمان و البته كمي هم به تاريخ رجوع كنيم ! در واقع پاسخ سوالمان را بايد در پيچيدگي هلال شيعي كه البته امروز ديگر اصلا شبيه به يك هلال نيست بيابيم.
براي دست يابي به اين منظور لازم است به يك جريان شناسي كوتاه در ميان گروهها و احزاب شيعه در بحرين بپردازيم. در اين ميان اگر بخواهيم از اطناب پرهيز كرده باشيم ، بررسي احزاب در بحرين مارا به نام" الدعوه" مي رساند، حزبي كه از بدو تاسيس تا كنون همان ويژگي هاي اصيل اسلامي خود را حفظ كرده است .
در ميان سران امروزي اين حزب شخصيتي به نام شيخ "عبدالوهاب حسين" به چشم مي خورد كه در واقع از بانيان حزب پرطرفدار "الوفاق " دربحرين نيز محسوب مي شود. او از طرفداران پرو پا قرص مرجع بزرگ شيعيان" آيت الله شيرازي" محسوب مي شود كه در شهر كربلا فعاليت هاي گسترده اي را برعليه رژيم بعثي عراق انجام مي داد و در واقع مي توان او را ايدولوگ مبارزات تا سرحد مسلحانه در بحرين ناميد. در واقع اين يك سنت است كه بحريني ها تحت تاثير عميق ايدولوژي "شيعه مبارز" به واسطه تحصيل در حوزه نجف قرار داشته باشند.
احتمالا با همين توضيح كوتاه بايد دستگيرمان شده باشد كه حيات خانه انقلاب اسلامي بزرگ تر از اندازه اي است كه "ملك عبدالله دوم" به آن پي برده است. اين توضيح كامل تر مي شود وقتي بدانيم حزب "الدَعوه اسلامی" یک سازمان سیاسی اسلام‌گرای شیعه در عراق است که در سال ۱۹۵۷ توسط شاگردان و پیروان محمدباقر صدر تأسیس شد. در دههٔ ۱۹۷۰ با افزایش نفوذ این حزب در میان جوانان و شخصیت‌های مذهبی و سرکوب آن از سوی حکومت حزب بعث، حزب الدعوه به یک جریان انقلابی تبدیل شد که به مقاومت مسلحانه در برابر حکومت می‌پرداخت.
البته به وسعت خانواده انقلاب اسلامي بيشتر پي ميبريم وقتي بدانيم نخست‌وزیر سابق عراق" ابراهیم الجعفری" و نخست‌وزیر کنونی این کشور "نوری المالکی" هر دو از اعضای این حزب بوده‌اند.
حزب "الدعوه" از پشتیبانان انقلاب اسلامي ایران بود و پس از وقوع انقلاب در این کشور مورد حمایت جمهوري اسلامي ايران قرار گرفت و در جریان جنگ ایران و عراق به انجام عملیات‌های مسلحانه علیه حکومت صدام اقدام می‌کرد.
احتمالا بايد چارچوب كار مشخص شده باشد! پس قيام بحرين بايد مسلحانه ادامه پيدا كند،استراتژي ما كشاندن جنگ به داخل خانه است، مهم ترين جريانهاي بحريني مستعد براي اين كار داراي شاخه هايي در عراق هستند و البته شاخه عراقي خانواده انقلاب اسلامي اكنون حاكميت در اين كشور را به دست دارد!. بنابراين روش مطمئن اين خواهد بود كه اين بار" نواب" عراقي انقلاب اسلامي ، بار كار رابه دوش بكشند. اين مهم حتي مي تواند با دوسه عمليات هشدار برضد آمريكايي هاي مستقر در عراق آغاز شود تاهم آنها بفهمند كه جنگ در خانه آغاز شده و هم اين پيام به سعودي ها منتقل شود كه به زودي دامنه آن به كاخ سبز و زرد پادشاه بيمار خواهد رسيد.
