صراط: رئیس‌جمهور آمریکا طی سال‌های گذشته بارها از عبارت گزینه روی میز خود علیه کشورمان سخن گفته است. برداشت عامه از گزینه‌های روی میز، اقدام نظامی بوده است به گونه‌ای که گویا اگر ایران از قواعد مد نظر واشنگتن پیروی نکند، احتمال درگیری نظامی با ایران وجود خواهد داشت.
اما ایران تنها هدف گزینه‌های روی میز اوباما نیست. واشنگتن این روزها و پس از دخالت نظامی روسیه در اوکراین و بالاخص شبه جزیره کریمه،در خصوص مقابله با تدابیر روس‌ها نیز از گزینه روی میز سخن گفته است. بحران اوکراین نشان داد که شخص باراک اوباما گزینه‌ای کاملا مشخص بر روی میز کارش در کاخ سفید دارد و در استفاده از آن ابایی هم ندارد.
گزینه روی میز آقای اوباما ساخته کارخانجات اسلحه‌سازی آمریکا نیست. اتفاقا این گزینه را «الکساندر گراهام بل» سال‌ها پیش اختراع کرده است: «گوشی تلفن»! اتفاقا اوباما راست می‌گوید،از این گزینه بر روی تمام میزهای کاخ سفید و پنتاگون یکی هست، آن هم از نوع پیشرفته! با همین گزینه بود که اوباما قریب به یک ساعت و نیم با پوتین حرف زد و نگرانی‌هایش را در خصوص اوکراین شرح داد.
سیاست عرصه طنز نیست اما از قدیم الایام نیش و کنایه در آن جای داشته است. ادبیات سیاسی ادبیاتی عموما پر نیش و کنایه است. رئیس‌جمهور آمریکا انگار خود را ظرفی کاملا متناسب با کنایه‌های سیاسی تعریف کرده است.
یک روز در سوریه خط قرمز تعریف می‌کند و سپس در اولین فرصت از زیر آن در می‌رود. یک روز دیگر از شورش‌های اوکراین حمایت می‌کند و سپس تنها کاری که در حمایت از آن می‌کند گفت‌وگوی تلفنی و چند تهدید توخالی از زبان وزیر خارجه است. اوباما همچنین اخیرا در نقش یک راننده کمپرسی شرکت‌های خارجی تعامل کننده با طرف‌های ایرانی را تهدید کرده بود که بر سر آنها آجر خالی خواهد شد!
قرار نبود اوباما با سلاح هسته‌ای به جنگ روسیه برود که بگوییم «موازنه وحشت» مانع از آن شد. شاید یک مانور نظامی ناتو در آب‌های منطقه هم می‌توانست جلوی ترکتازی مسکو در کریمه را بگیرد.
واقعیت آن است که اوباما هیچ تمایلی به خطر کردن ندارد. اگر امروز به جای او «میت رامنی» در کاخ سفید بود شاید شرایط تغییر می‌کرد اما شخص اوباما همواره در برابر قاطعیت و ایستادگی، بازنده است. به نظر می‌رسد «ولادیمیر پوتین»، رئیس‌جمهور روسیه تاکنون این قاطعیت را از خود نشان داده است.
به هر حال، در خصوص ایران نیز به نظر نمی‌رسد چیزی بیش از تحریم در چنته رئیس‌جمهور آمریکا باشد که البته آن نیز سختی‌های خود را دارد. اما گزینه دیگر روی میز اوباما در خصوص ایران نیز احتمالا چیزی بیش از همان گوشی تلفن نیست!
اتفاقا اوباما یک بار، با اصرار زیاد و تماس‌های مکرر با هیأت ایرانی حاضر در نیویورک موفق شد از این گزینه استفاده کند و دقایقی را با رئیس‌جمهور منتخب ملت ایران سخن بگوید! رئیس‌جمهور آمریکا حتی برای استفاده از همین گزینه در خصوص ایران نیازمند التماس است.
اما ایران تنها هدف گزینه‌های روی میز اوباما نیست. واشنگتن این روزها و پس از دخالت نظامی روسیه در اوکراین و بالاخص شبه جزیره کریمه،در خصوص مقابله با تدابیر روس‌ها نیز از گزینه روی میز سخن گفته است. بحران اوکراین نشان داد که شخص باراک اوباما گزینه‌ای کاملا مشخص بر روی میز کارش در کاخ سفید دارد و در استفاده از آن ابایی هم ندارد.
گزینه روی میز آقای اوباما ساخته کارخانجات اسلحه‌سازی آمریکا نیست. اتفاقا این گزینه را «الکساندر گراهام بل» سال‌ها پیش اختراع کرده است: «گوشی تلفن»! اتفاقا اوباما راست می‌گوید،از این گزینه بر روی تمام میزهای کاخ سفید و پنتاگون یکی هست، آن هم از نوع پیشرفته! با همین گزینه بود که اوباما قریب به یک ساعت و نیم با پوتین حرف زد و نگرانی‌هایش را در خصوص اوکراین شرح داد.
سیاست عرصه طنز نیست اما از قدیم الایام نیش و کنایه در آن جای داشته است. ادبیات سیاسی ادبیاتی عموما پر نیش و کنایه است. رئیس‌جمهور آمریکا انگار خود را ظرفی کاملا متناسب با کنایه‌های سیاسی تعریف کرده است.
یک روز در سوریه خط قرمز تعریف می‌کند و سپس در اولین فرصت از زیر آن در می‌رود. یک روز دیگر از شورش‌های اوکراین حمایت می‌کند و سپس تنها کاری که در حمایت از آن می‌کند گفت‌وگوی تلفنی و چند تهدید توخالی از زبان وزیر خارجه است. اوباما همچنین اخیرا در نقش یک راننده کمپرسی شرکت‌های خارجی تعامل کننده با طرف‌های ایرانی را تهدید کرده بود که بر سر آنها آجر خالی خواهد شد!
قرار نبود اوباما با سلاح هسته‌ای به جنگ روسیه برود که بگوییم «موازنه وحشت» مانع از آن شد. شاید یک مانور نظامی ناتو در آب‌های منطقه هم می‌توانست جلوی ترکتازی مسکو در کریمه را بگیرد.
واقعیت آن است که اوباما هیچ تمایلی به خطر کردن ندارد. اگر امروز به جای او «میت رامنی» در کاخ سفید بود شاید شرایط تغییر می‌کرد اما شخص اوباما همواره در برابر قاطعیت و ایستادگی، بازنده است. به نظر می‌رسد «ولادیمیر پوتین»، رئیس‌جمهور روسیه تاکنون این قاطعیت را از خود نشان داده است.
به هر حال، در خصوص ایران نیز به نظر نمی‌رسد چیزی بیش از تحریم در چنته رئیس‌جمهور آمریکا باشد که البته آن نیز سختی‌های خود را دارد. اما گزینه دیگر روی میز اوباما در خصوص ایران نیز احتمالا چیزی بیش از همان گوشی تلفن نیست!
اتفاقا اوباما یک بار، با اصرار زیاد و تماس‌های مکرر با هیأت ایرانی حاضر در نیویورک موفق شد از این گزینه استفاده کند و دقایقی را با رئیس‌جمهور منتخب ملت ایران سخن بگوید! رئیس‌جمهور آمریکا حتی برای استفاده از همین گزینه در خصوص ایران نیازمند التماس است.