صراط:جواد خیابانی همان گزارشگری است که نام او با حماسه ملبورن عجین شده است و همان اندازه که خداداد عزیزی یادآور روزهای خوش فوتبال ایران است، جواد خیابانی نیز ما را به یاد نسل طلایی فوتبال ایران می اندازد.
گزارشگری که با فریادهایش و انتقال احساساتش به بیننده تلویزیونی، هیجان فوتبال را دوچندان می کرد.
فردی که بعضا از سوی برخی رسانه ها مورد بی مهری قرار می گرفت و برخی اشتباهاتش در طول گزارش بزرگنمایی می شد، بواسطه حضورش در استادیوم آزادی برای گزارش بازی پرسپولیس و نفت تهران در روزی که مادر خود را از دست داده بود، بار دیگر ثابت کرد که از هر فرد دیگری به حرفه اش متعهد است و خود را در اذهان ملت ایران جاودانه کرد.
جواد خیابانی که مردم عادت دارند چهره اش را با لبخند همیشگی ببینند شب گذشته در حالی از قاب جادوئی تلویزیون و برنامه زاویه شبکه تهران میهمان خانه های مردم ایران بود که با پیراهن مشکی و صورتی اشکبار همچنان از غم از دست دادن مادرش داغدار بود.
خیابانی که مشخص بود چندان دل خوشی از حال و روز فرهنگی استادیوم های ورزشی ندارد، در حالیکه با صورتی پر از اشک و صدایی بغض آلود سخن می گفت، رو به دوربین و خطاب به هوادران استقلال و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی یادآور شد: "آهای 40 هزار هوادرای که در بازی استقلال و پرسپولیس در استادیوم آزادی به مادر من فحاشی کردید، هم من و هم مادرم شما را بخشیدیم اما به حرمت و قداست مادرتان به ناموس بازیکنان و گزارشگرها در محیط ورزشگاه ها اهانت نکنید"
هر چند سیل اشک و بعض به خیابانی اجازه نداد تا حرفهایش را تمام کند اما همین جمله کوتاه بیانگر همه غم درون جواد خیابانی گزارشگر دوست داشتنی فوتبال ایران بود. غمی که امروز در جای خالی مادر بر روی آن نمک پاشیده شده است و او حق دارد که از هواداران استقلال و پرسپولیس دلخور و ناراحت باشد.
چه بلای بر سر استادیوم ها ما آمده است؟
روزی روزگاری استادیوم آزادی پر می شود از 120 هزار تماشاگر بی آنکه خونی از دماغ احدی سرازیر شود و خانواده بازیکنی زیر و رو! اما امروز چه بلایی بر سر تماشاگران آمده است که به سرعت برق و باد و به اندازه چشم بر هم زدنی، ناموس آقای فوتبالیست را جلوی جشمانش می آورند؟
چه بلایی بر سر فرهنگ این جامعه آمده است که کمتر پدری اجازه حضور فرزندش در استادیوم های ورزشی را به او می دهد.
مجتبی نوجوان 14 ساله ای که بدون اجازه پدر و مادرش برای تماشای بازی نفت و پرسپولیس به استادیوم آزادی رفته است می گوید: «اگه مادرم بفهمه به استادیوم اومدم تیکه بزرگم گوشمه!» و این یعنی مکانی که باید محلی می شد برای پر کردن اوقات فراغت جوانان و نوجوانان، تبدیل شده است به جولان فاسدان و مفسدان اخلاقی که یک نوجوان برای ارضای عشق به ورزش و فوتبال بدون اجازه پدر و مادر به آنجا می رود . همین امر می تواند زمینه ساز حضور جوانان و نوجوانان در محافل غیراخلاقی دیگر نیز شود.
مسئولانی که در فوتبال تنها به دنبال حاشیه هستند و با دیدن میکروفون و دوربین تلویزیونی تنها لبخند می زنند و خنده تحویل جامعه می دهند باید بدانند که درقبال انحراف این نوجوانان و جوانان مسئولند و باید پاسخ دهند که برای سالم سازی فرهنگی فضای استادیوم ها چه اقدامات عملی در سال های اخیر انجام داده اند. مسئولانی که گویا دغدغه ای جز لبخند زدن ندارند ای کاش شب گذشته اشکهای جواد خیابانی را هم می دیدند شاید این اشکها پاسخی باشد به خنده مضحک آقایان!
گزارشگری که با فریادهایش و انتقال احساساتش به بیننده تلویزیونی، هیجان فوتبال را دوچندان می کرد.
فردی که بعضا از سوی برخی رسانه ها مورد بی مهری قرار می گرفت و برخی اشتباهاتش در طول گزارش بزرگنمایی می شد، بواسطه حضورش در استادیوم آزادی برای گزارش بازی پرسپولیس و نفت تهران در روزی که مادر خود را از دست داده بود، بار دیگر ثابت کرد که از هر فرد دیگری به حرفه اش متعهد است و خود را در اذهان ملت ایران جاودانه کرد.
جواد خیابانی که مردم عادت دارند چهره اش را با لبخند همیشگی ببینند شب گذشته در حالی از قاب جادوئی تلویزیون و برنامه زاویه شبکه تهران میهمان خانه های مردم ایران بود که با پیراهن مشکی و صورتی اشکبار همچنان از غم از دست دادن مادرش داغدار بود.
خیابانی که مشخص بود چندان دل خوشی از حال و روز فرهنگی استادیوم های ورزشی ندارد، در حالیکه با صورتی پر از اشک و صدایی بغض آلود سخن می گفت، رو به دوربین و خطاب به هوادران استقلال و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی یادآور شد: "آهای 40 هزار هوادرای که در بازی استقلال و پرسپولیس در استادیوم آزادی به مادر من فحاشی کردید، هم من و هم مادرم شما را بخشیدیم اما به حرمت و قداست مادرتان به ناموس بازیکنان و گزارشگرها در محیط ورزشگاه ها اهانت نکنید"
هر چند سیل اشک و بعض به خیابانی اجازه نداد تا حرفهایش را تمام کند اما همین جمله کوتاه بیانگر همه غم درون جواد خیابانی گزارشگر دوست داشتنی فوتبال ایران بود. غمی که امروز در جای خالی مادر بر روی آن نمک پاشیده شده است و او حق دارد که از هواداران استقلال و پرسپولیس دلخور و ناراحت باشد.
چه بلای بر سر استادیوم ها ما آمده است؟
روزی روزگاری استادیوم آزادی پر می شود از 120 هزار تماشاگر بی آنکه خونی از دماغ احدی سرازیر شود و خانواده بازیکنی زیر و رو! اما امروز چه بلایی بر سر تماشاگران آمده است که به سرعت برق و باد و به اندازه چشم بر هم زدنی، ناموس آقای فوتبالیست را جلوی جشمانش می آورند؟
چه بلایی بر سر فرهنگ این جامعه آمده است که کمتر پدری اجازه حضور فرزندش در استادیوم های ورزشی را به او می دهد.
مجتبی نوجوان 14 ساله ای که بدون اجازه پدر و مادرش برای تماشای بازی نفت و پرسپولیس به استادیوم آزادی رفته است می گوید: «اگه مادرم بفهمه به استادیوم اومدم تیکه بزرگم گوشمه!» و این یعنی مکانی که باید محلی می شد برای پر کردن اوقات فراغت جوانان و نوجوانان، تبدیل شده است به جولان فاسدان و مفسدان اخلاقی که یک نوجوان برای ارضای عشق به ورزش و فوتبال بدون اجازه پدر و مادر به آنجا می رود . همین امر می تواند زمینه ساز حضور جوانان و نوجوانان در محافل غیراخلاقی دیگر نیز شود.
مسئولانی که در فوتبال تنها به دنبال حاشیه هستند و با دیدن میکروفون و دوربین تلویزیونی تنها لبخند می زنند و خنده تحویل جامعه می دهند باید بدانند که درقبال انحراف این نوجوانان و جوانان مسئولند و باید پاسخ دهند که برای سالم سازی فرهنگی فضای استادیوم ها چه اقدامات عملی در سال های اخیر انجام داده اند. مسئولانی که گویا دغدغه ای جز لبخند زدن ندارند ای کاش شب گذشته اشکهای جواد خیابانی را هم می دیدند شاید این اشکها پاسخی باشد به خنده مضحک آقایان!
یعنی اگر شخصی عزیزش را از دست بهد و آن روز را مرخصی نگیرد و سر کارش حاضر شود، اون شخص به حرفه اش متعهد است؟! مثلا چه اتفاقی می افتاد اگر آقای خیابانی برای گزارش کردن به استادیوم نمی رفتند و شخص دیگری این کار را انجام می دادند؟
واقعا اگر کاری بود که از دست کس دیگری برنمی آمد و انجام نشدن آن جان افرادی را به خطر می انداخت، خوب می شد قبول کرد که حضور آن شخص از خود گذشتگی بوده ولی اقدام این آقا و مشابه این اقدام را به هیج وجه نمی شود تمجید کرد. ببخشید که این را می گویم، بنظر می رسد این قبیل اقدامات به نوعی نشاندهنده ی کم عاطفه بودن است و از طرفی افرادی دست به اینگونه اقدامات می زنند که می خواهند مشهور شوند.
هم تو و هم این مفسد اینقدره .... هستید که به اخبار اولیه توجه نکردید
اخبار اولیه حاکی از اینه که بعد از حضورش در محل گزارش خبر از دست دادن مادرش بدستش رسیده
ان شاالله قسمت خودتون بشه تا مرخصی بگیرید و مشهور نشید
متاسفم
ببینید که کشوری که میخواست کشور نمونه یک نظام اسلامی بشه عاقبت مردمانش به کجا رسیده
اونایی که تو استادیوم هم فحاشی میکنن از ما هستند از سیاره دیگه ای نیومدن همه ایرانین رانندگی ما استادیوم ما جستجوهای اینترنتی ما (که پورن در صدرشه) همه و همه نشاندهنده اینه که فاتحه...
یعنی اگر شخصی عزیزش را از دست بهد و آن روز را مرخصی نگیرد و سر کارش حاضر شود، اون شخص به حرفه اش متعهد است؟! مثلا چه اتفاقی می افتاد اگر آقای خیابانی برای گزارش کردن به استادیوم نمی رفتند و شخص دیگری این کار را انجام می دادند؟
واقعا اگر کاری بود که از دست کس دیگری برنمی آمد و انجام نشدن آن جان افرادی را به خطر می انداخت، خوب می شد قبول کرد که حضور آن شخص از خود گذشتگی بوده ولی اقدام این آقا و مشابه این اقدام را به هیج وجه نمی شود تمجید کرد. ببخشید که این را می گویم، بنظر می رسد این قبیل اقدامات به نوعی نشاندهنده ی کم عاطفه بودن است و از طرفی افرادی دست به اینگونه اقدامات می زنند که می خواهند مشهور شوند.
آه مادر شما را گرفته و ایتکه عده ایی در استادیویم به شما جسارت کرده اند نشانه عدم رضایت مادرتون، از این کار ات بوده.
هيچ بويي از فرهنگ ايراني ما تو ورزشگاه ها ديده نميشه.
البته اين روهم بگم اصلا فرهنگ سازي هم نميشه.
تماشاگري كه از صبح مياد تشنه و گشنه و خسته و كوفته بلاخره بايد يجوري عقده هاي خودش رو خالي كنه.
حتي يه نمازخونه در حد متوسط تو ورزشگاه ها نيست. آبخوري خوب سرويس خوب بوفه خوب.
نبايد بيش از اين هم توقعي داشت.
جواد خياباني عزيز من به عنوان يك ايراني از تو معذرت ميخوام و آرزو ميكنم روح مادرت شاد باشه و انشاالله به حق فاطمه زهرا از بهشتيان باشند.
انگار غیرت مردا و پسرای ایرانی داره کم کم از دست میره.
قایونی که عشق اول و آخرتون فوتباله ای کاش یه به این عشق کم تر بها بدید به جاش مردونگیتونو زیادتر کنید به ناموس کسی توهین نکنید. در موردش قضاوت نکنید. مسخرش نکنید. امروز آقای خیابانی و سوتی هاش مسخره میشه فردا آقای دایی و لکنت زبونش
میخوام بدونم اگه شما هم جای اینا بودید مس تونستید افتخار فوتبال ایران بشید یا فقط منم منم و ادعا دارید؟؟؟
شک دارم اگه شماها تو زمین فوتبال باشید 90 دقیقه که نه 9 دقیقه بتونید دنبال توپ بدوید زمین بخورید مصدوم بشید آخرشم فحش بشنوید
واقعا که اسمتون مرد ولی رسمتون....