صراط: بعد از عدم کسب رای اعتماد مجلس شورای اسلامی از سوی سلطانی‌فر وزیر پیشنهادی دکتر روحانی برای وزارت ورزش و جوانان، سیدعبدالحمید احمدی رئیس انجمن ورزشی‌نویسان در یادداشتی چنین نوشت:
«مجلس در بررسی صلاحیت وزرای کابینه دکتر روحانی به سه نفر و از جمله وزیر ورزش پیشنهادی "نه" گفت تا نشان دهد که با وجود اصرار رئیس جمهور، حاضر نیست به دلایل کاری و یا سیاسی همه گزینه های معرفی شده را با یک چشم ببیند. در این میان رای عدم اعتماد مجلس به سلطانی فر برای ورزشی ها کمی عجیب و غیر قابل باور بود. عجیب از این رو که اهالی ورزش یک باره حس دیگری نسبت به حساسیت مجلس به وزیر پیشنهادی در خود احساس کردند و دیدند که علیرغم عدم طرح بحث های جدی در باره ورزش به ویژه از سوی نمایندگان موافق و مخالف، نگاه کلی مجلس نه تنها به فرد پیشنهادی مثبت نیست بلکه به جد خواهان معرفی وزیری شایسته تر و با مختصات جامع تری برای حوزه ورزش و جوانان هستند. وزارت خانه ای که در اندک زمان پس از تاسیس آن تا کنون از سه وزیر پیشنهادی، تنها یک وزیر، آن هم با اغماض توانسته از سد کسب رای اعتماد عبور کند.
از دکتر روحانی در وعده های انتخاباتی درباره ورزش حرف های جامع و مقبولی را شنیدیم. همچنین در خصوص انتخاب افراد برای تصدی مسئولیت وزارت خانه ها گفته شد که بهترین ها و در واقع مجرب ترین ها گزینش شده اند، چرا که دیگر فرصتی برای آزمون و خطا نیست. در ارزیابی این گفته ها همین بس که بخش قابل توجهی از افراد معرفی شده برای تصدی مسئولیت وزارت در بخش های اقتصادی، صنعتی، اجتماعی، بین المللی و نفت توانستند ضمن کسب رای اعتماد مجلس، همراهی افکار عمومی و به ویژه نخبگان و اهالی بخش های ذیربط را نیز با خود داشته باشند اما آیا وضعیت در ورزش نیز این گونه بود؟
با معرفی دکتر صالحی امیری به عنوان سرپرست وزارت ورزش و جوانان که «پیش از این ایشان را به عنوان مسئول کمیته فرهنگی اجتماعی ستاد دکتر روحانی می شناختیم و البته سوابق قبلی نیز حاکی از حضور اندک وی در پست ها و مسئولیت های اجرایی و در مقابل فعالیت گسترده ای است که وی در عرصه پژوهشگری و فرهنگی داشته و صاحب تالیفات قابل توجهی در این زمینه است»، اهالی ورزش و ورزشی ها در مقابل یک سئوال مشترک قرار داد که دکتر صالحی امیری کیست و براساس کدام تجربه، آشنایی و یا شناخت با حوزه ورزش و جوانان برای این مسئولیت معرفی شده است؟
در واقع پس از شوک اول و البته شوک مثبتی که از سوی مجلس و با عدم رای اعتماد به وزیر پیشنهادی به اهالی ورزش وارد شد، این بار و با معرفی سرپرست این وزارتخانه که به یقین به عنوان گزینه وزارت به مجلس نیز معرفی خواهد شد شوک دوم نیز از راه رسید تا هاله ابهام در فضای ورزش و آینده ای که قرار است برای سکانداری وزارت ورزش و جوانان اتفاق بیفتد به طور کامل شکل بگیرد.
با این وصف، اهالی و جامعه ورزش که از دیرباز و سالیان دور قرابتی دیرین با این سبک و سیاق معرفی مدیر ارشد تربیت بدنی قدیم و ورزش و جوانان جدید داشته و دارند باید همچون گذشته صبوری پیشه گیرند تا ببینند که این سرپرست و یا وزیر پیشنهادی جدید در چنته خود برای سکانداری ورزش چه دارد و دلایل معرفی وی را نیز از زبان رییس دولت یازدهم بشنوند و استماع کنند تا چه مقبول افتد و چه در نظر آید. البته نیازی به تکرار و تاکید نیست که ورزش و ورزشی ها همچنان منتظرند تا همان حرف های جامع و مقبول دکتر روحانی درباره ورزش را دوباره و این بار در عمل بشنوند.»