صراط: "سيدعلي شاه‌صاحبي" با اشاره به حلول ماه مبارک رمضان، اظهار داشت: با
حلول اين ماه مبارك هشدارها در خصوص روزه‌خواری در انظار و اماکن عمومی و
رعایت بیشتر عفاف و حجاب نيز آغاز می‌شود چراكه چند سالی است به دلیل
مصادف‌شدن ماه مبارک رمضان با فصل تابستان شاهد روزه‌خواری برخی افراد در
سطح شهر هستیم.
وي با بيان اينكه مردم جامعه ما مردمی دین‌دار و متعهد هستند، گفت: افراد جامعه همواره در تمامی صحنه‌های دینی و انقلابی حضور داشته‌اند و در ماه مبارک رمضان نیز این حضور بیشتر و پررنگ‌تر از سایر ماه‌هاست ، چرا که در این ماه خود را مهمان خدا می‌دانند و به دلیل روزه‌داری خود را مقید به رعایت بسیاری از مسایل و احکام دینی می‌کنند .
شاه‌صاحبي ادامه داد: از نظر حقوقي هرگاه ارتکاب عملی در منظر عمومی صورت گیرد ، خواه کسی ببیند ، خواه هیچ‌کس نبیند و یا در اماکن عمومی و یا اماکن مهیا برای پذیرش عموم باشد، آن را علنی گویند طبق موازین شرعی و قانونی با کسانی که در ملاءعام مبادرت به روزه خواری و استعمال دخانیات کنند ، برخورد می‌شود .
اين حقوقدان با اشاره به ماده 638 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی بيان داشت : « هرکس علناً در انظار و اماکن عمومی و معابر ، تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل به حبس از 10 روز تا 2 ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم می‌شود و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نيست، ولی عفت عمومی را جریحه‌دار کند، فقط به حبس از 10 روز تا 2 ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد .»
شاه‌صاحبي گفت: طبق تعریف علمای علم لغت «تظاهر» به معنی آشکارا عمل کردن و آشکار نمودن، خودنمایی نمودن و وانمود کردن به داشتن صفت یا حالتی و لغت «علناً » نیز به معنای آشکارا انجام دادن فعل یا ترک فعل است ،از نظر حقوقی هم هرگاه ارتکاب عملی در منظر عمومی صورت گیرد، خواه کسی ببیند، خواه هیچ‌کس نبیند و یا در اماکن عمومی و یا اماکن مهیا برای پذیرش عموم باشد، آن را علنی گویند.
اين وكيل دادگستري در پاسخ به سوالي مبني بر اينكه تظاهر به روزه‌خواری جرم است یا خیر؟ اظهار داشت: این ماده متشکل از 2 بخش است: بخش اول: «...تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل...» بخش دوم: «...در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نيست...»
شاه‌صاحبي افزود: با دقت در منطوق ماده این معنا به دست می‌آید که در بخش اول منظور قانونگذار اعمالی است که ارتکاب آن نه تنها گناه و حرام است، بلکه جرم نیز شمرده شده و قانون برای آن مجازات تعیین کرده و بنابراین مرتکب این اعمال علاوه بر مجازاتی که قانون برایش پیش‌بینی کرده به مجازات منظور شده ، در این ماده نیز محکوم خواهد شد ، پس یقیناً روزه‌خواری در اماکن عمومی با توضیحات فوق از شمول این بخش از ماده 638 (141) خارج است .
وي به بخش دوم این ماده اشاره كرد و گفت: قانونگذار اعمالی را که ارتکاب آن گناه و حرام است ولی طبق قانون ذاتاً جرم نیست ، اما عفت عمومی را جریحه‌دار می کند ، را جرم شناخته و روزه‌خواری از مصادیق آن به شمار می‌آید چون کسی که عمل روزه‌خواری را بصورت علنی انجام می‌دهد در واقع یکی از ارزش‌های مسلمانان را نادیده گرفته و عفت و اخلاق عمومی را جریحه‌دار کرده است .
اين حقوقدان با بيان اينكه روزه‌خواری علاوه بر همه معایبی که ذکر شد در بعد مناسبات اجتماعی به نوعی عدم احترام به حقوق دیگران است، گفت: کسی که به صورت آشکار روزه می‌خورد، هنوز به حقوق شهروندی و احترام به حقوق دیگران در سطح جامعه واقف نیست، چنین فردی علاوه بر بی‌حرمتی به احکام و قوانین اسلامی، به صورت علنی و آشکار بیان می‌کند که رعایت حقوق دیگران چندان برایش اهمیتی ندارد
وي با بيان اينكه مردم جامعه ما مردمی دین‌دار و متعهد هستند، گفت: افراد جامعه همواره در تمامی صحنه‌های دینی و انقلابی حضور داشته‌اند و در ماه مبارک رمضان نیز این حضور بیشتر و پررنگ‌تر از سایر ماه‌هاست ، چرا که در این ماه خود را مهمان خدا می‌دانند و به دلیل روزه‌داری خود را مقید به رعایت بسیاری از مسایل و احکام دینی می‌کنند .
شاه‌صاحبي ادامه داد: از نظر حقوقي هرگاه ارتکاب عملی در منظر عمومی صورت گیرد ، خواه کسی ببیند ، خواه هیچ‌کس نبیند و یا در اماکن عمومی و یا اماکن مهیا برای پذیرش عموم باشد، آن را علنی گویند طبق موازین شرعی و قانونی با کسانی که در ملاءعام مبادرت به روزه خواری و استعمال دخانیات کنند ، برخورد می‌شود .
اين حقوقدان با اشاره به ماده 638 بخش تعزیرات قانون مجازات اسلامی بيان داشت : « هرکس علناً در انظار و اماکن عمومی و معابر ، تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل به حبس از 10 روز تا 2 ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم می‌شود و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نيست، ولی عفت عمومی را جریحه‌دار کند، فقط به حبس از 10 روز تا 2 ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد .»
شاه‌صاحبي گفت: طبق تعریف علمای علم لغت «تظاهر» به معنی آشکارا عمل کردن و آشکار نمودن، خودنمایی نمودن و وانمود کردن به داشتن صفت یا حالتی و لغت «علناً » نیز به معنای آشکارا انجام دادن فعل یا ترک فعل است ،از نظر حقوقی هم هرگاه ارتکاب عملی در منظر عمومی صورت گیرد، خواه کسی ببیند، خواه هیچ‌کس نبیند و یا در اماکن عمومی و یا اماکن مهیا برای پذیرش عموم باشد، آن را علنی گویند.
اين وكيل دادگستري در پاسخ به سوالي مبني بر اينكه تظاهر به روزه‌خواری جرم است یا خیر؟ اظهار داشت: این ماده متشکل از 2 بخش است: بخش اول: «...تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل...» بخش دوم: «...در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نيست...»
شاه‌صاحبي افزود: با دقت در منطوق ماده این معنا به دست می‌آید که در بخش اول منظور قانونگذار اعمالی است که ارتکاب آن نه تنها گناه و حرام است، بلکه جرم نیز شمرده شده و قانون برای آن مجازات تعیین کرده و بنابراین مرتکب این اعمال علاوه بر مجازاتی که قانون برایش پیش‌بینی کرده به مجازات منظور شده ، در این ماده نیز محکوم خواهد شد ، پس یقیناً روزه‌خواری در اماکن عمومی با توضیحات فوق از شمول این بخش از ماده 638 (141) خارج است .
وي به بخش دوم این ماده اشاره كرد و گفت: قانونگذار اعمالی را که ارتکاب آن گناه و حرام است ولی طبق قانون ذاتاً جرم نیست ، اما عفت عمومی را جریحه‌دار می کند ، را جرم شناخته و روزه‌خواری از مصادیق آن به شمار می‌آید چون کسی که عمل روزه‌خواری را بصورت علنی انجام می‌دهد در واقع یکی از ارزش‌های مسلمانان را نادیده گرفته و عفت و اخلاق عمومی را جریحه‌دار کرده است .
اين حقوقدان با بيان اينكه روزه‌خواری علاوه بر همه معایبی که ذکر شد در بعد مناسبات اجتماعی به نوعی عدم احترام به حقوق دیگران است، گفت: کسی که به صورت آشکار روزه می‌خورد، هنوز به حقوق شهروندی و احترام به حقوق دیگران در سطح جامعه واقف نیست، چنین فردی علاوه بر بی‌حرمتی به احکام و قوانین اسلامی، به صورت علنی و آشکار بیان می‌کند که رعایت حقوق دیگران چندان برایش اهمیتی ندارد