با این حال در این گزارش تاکید شده است، افزایش حضور نظامی انگلیس در خلیج (فارس)، همانند یک دوره امپراتوری این کشور در این منطقه نخواهد بود.
در این گزرش آمده است: مقاصد ارتش انگلیس برای ایجاد حضور سایه‌وار در اطراف خلیج (فارس) در واقع حضوری هوشمندانه با تجهیزات، توافقنامه‌های دفاعی، آموزش و حمل و نقل است.
انگلیس نیروهایش را در سال 1971 از منطقه خلیج فارس خارج ساخت که این اقدام در پی تصمیم شرق سوئز بود. کاهش حضور نظامی امپریالیستی انگلیسی موجب شد تا بسیاری از کشورهای حوزه خلیج فارس اعلام استقلال کنند.
این اندیشکده اعلام کرد: دولت انگیس قصد ندارد تا به زودی حضور نظامی در این منطقه داشته باشد اما تاکید کرد که افزایش حضور با توجه به "طوفان‌های اجتماعی چرخشی در سراسر این منطقه در پی وقوع بهار عربی" عاقلانه خواهد بود.
در این گزارش برخی از انگیزه‌های تغییر سیاست انگلیس از جمله دلایل امنیتی عنوان شده است.
از سوی دیگر، این گزارش بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه را به عنوان یکی از "عاملان بی‌ثباتی منطقه‌ای" معرفی می‌کند.
این گزارش با اشاره به کاربردهای عملی افزایش حضور نظامی انگلیس، تاکید دارد که برای انگلیس بسیار مقرون به صرفه است که نیروهای خود را از افغانستان به خلیج (فارس) منتقل کند تا اینکه بخواهد دوباره آنها را به انگلیس باز گرداند.
همچنین با اشاره به مزیت‌های استراتژیک حضور نظامی در عمان، این گزارش خواستار ایجاد زمینه مناسب برای بالا بردن توان رزمی نیروهای انگلیسی در جنگ صحرا شده است. در سال 2001 عمان میزبان ارتش انگلیس برای برگزاری رزمایش بود.
حجم مبادلات انگلیسی و امارات که به ارزش 14 میلیارد پوند (7/21 میلیارد دلار) است، بر بازگشت ارتش انگلیس به این منطقه تاثیر خواهد گذاشت.
دکتر سائول کلی، نویسنده این گزارش نیز اعلام کرد، افزایش حضور نظامی انگلیس در این منطقه هم از طریق بازگشت به پایگاه‌های این منطقه و هم افزایش همکاری‌ها با کشورهای حوزه خلیج (فارس) صورت می‌گیرد.