خروج از npt

از سال ۱۳۸۲ تاکنون، طی ۲۲ سال، مذاکره‌کنندگان مختلف ایرانی بارها و بارها با هدف رفع تحریم‌ها پای میز گفت‌وگو نشستند. ثمره این روند چیزی جز تحمیل محدودیت‌های هسته‌ای، از کار انداختن بخش مهمی از توان غنی‌سازی، توقف دستاوردهای فناورانه و در نهایت بازگشت دوباره همان تحریم‌ها نبود. دیروز با وتوی قطعنامه «تمدید لغو تحریم‌ها»، رسماً اعتراف شد که برجام نه برای لغو تحریم بلکه برای بستن دست ایران در حوزه هسته‌ای طراحی شده بود. در این میان تبلیغات رسانه‌ای غرب می‌کوشد از اصطلاح «ماشه» و بازگشت تحریم‌های شورای امنیت، ابزاری برای فشار روانی علیه ایران بسازد.

گودرزی در مطلبی نوشت: ادعای عراقچی درخصوص مشروط کردن ابقای توافق با آژانس به عدم اجرای مکانیزم ماشه در متن توافق وجود ندارد.

عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس می‌گوید ما تا زمانی که عضو NPT هستیم ناچاریم در قالب این همکاری‌ها عمل کنیم البته همکاری‌هایی که شرایط ما را تبیین کند.

مدافعان خروج از NPT معتقدند با توجه به اینکه پایبندی به NPT هیچ مصونیتی از تأسیسات هسته‌ای ایران ایجاد نکرده است و این معاهده صرفاً بهانه‌ای برای جاسوسی بازرسان آژانس از تأسیسات هسته‌ای ایران قرار گرفته پس ایران نیز باید از آن خارج شود. در مقابل برخی معتقدند درصورتی‌که ایران عزمی برای ساخت بمب نداشته باشد خروج از NPT اقدامی بی‌فایده بوده که صرفاً برای ایران هزینه‌تراشی می‌کند.

عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس نهم گفت: در صورت خروج جمهوری اسلامی ایران از NPT بازنده اصلی آمریکا و غربی‌ها خواهند بود.