اهل مشروب

روشنفکران اینطور بودند که از حرکات مردمی خبری نداشتند و اصلاً جرأت ورود به حرکت‌های مردمی را نداشتند. پس وقتی نوبت اقدام می‌رسد، بطور غالب روشنفکر غیبش می‌زند، مگر موارد استثنایی.