محمدرضا امینی

اگر اسيري نماز مي‌خواند همه اسراي اردوگاه را شكنجه مي‌كردند؛بنابراين، بچه‌ها سعي مي‌كردند پنهاني و يا به صورت نشسته فرائض ديني خود را انجام دهند. آنها در بدترين شرايط با خدا راز و نياز مي‌كردند. در آن گرماي سوزان بچه‌ها سرشان را زير پتو مي‌بردند براي اينكه چند قطره اشك بريزند.